အသည္းကြဲ ညသရဲမ်ား။
အင္း… အခုတစ္ေလာက ကြ်န္ေတာ္ဘ၀မွာ ေတာ္ေတာ္ေလး အမွတ္ရစရာေတြ ျဖစ္တယ္ဗ်။ အဟုတ္ရယ္။ အခုလမွာေပါ့ေနာ္။ ၀မ္းနည္းျခင္းေတြေရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြေရာ၊ ရီေမာစရာေလးေတြေရာ တစ္စုတစ္စည္းတဲ ့၀င္ေရာက္ခဲ ့တဲ ့လ ဆုိ မမွားပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ ့အဲဒီလုိ ေျပာရလဲဆုိရင္ျဖင့္ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိပါ… ။
အခုတစ္ေလာဗ်ာ။ လူက မနက္မုိးလင္းတာနဲ ့အာခီဒုိ ေျပး။ ျပီးရင္ ျပန္လာ…. ကြန္ျပဴတာေရွ ့ထုိင္။ ညေနဆုိ အာခီဒုိ ျပန္ေျပးနဲ ့ဆုိေတာ ့
ညပုိင္း ျပန္လာရင္ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းေနျပီ။ တစ္ခါတစ္ေလဆုိ လမ္းေတာင္မေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး။ မနက္ပုိင္း သင္တန္းမွာက အျဖဴေတြပဲ ရွိတယ္။ အ၀ါဆုိလုိ ့အေနာ္ပဲ ရွိတာ။ အဲဒီေတာ ့ ဆရာက အစမ္းျပခ်င္လည္း အေနာ္ပဲ ကုိင္ေပါက္တယ္။ အျဖဴေတြက လက္တည္ ့စမ္းခ်င္လည္း အေနာ္ကုိပဲ စမ္းတာ။ ဓါးမွန္သမွ် လာလာေသြးတဲ ့ဓါးေသြးေက်ာက္ကုိ ျဖစ္ေရာ။ ညေနပုိင္းဆုိလည္း ဘာမွ ထူးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိပဲ သူကုိင္ေပါက္၊ ကုိယ္ကုိင္ေပါက္နဲ ့။ ျပန္လာျပီဆုိ တစ္ကုိယ္လုံးက နာက်င္ေနတာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကုိယ္ခႏၶာ နာက်င္ေနပါေစဗ်ာ။ လူက ခံနုိင္ပါတယ္။ နွလုံးသား နာက်င္ရင္ေတာ ့မခံနုိင္ဘူးဗ်။ အဟုတ္ရယ္။ ဘုန္းဘုန္းကုိ လဲေရာ ( ဘာမွလည္း ခ်ိဳင္၀ူး ဟီး ) ။
ဒီလုိနဲ ့တစ္ေန ့ေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္ အာခီဒုိကေန ပင္ပန္းျပီး ျပန္လာတဲ ့အခ်ိန္ နွလုံးသားနာက်င္မဲ ့ကိစၥေလးတစ္ခုျဖစ္တယ္ဗ်။ အေနာ္ပုိးေနတဲ ့ေကာင္မေလးက အေနာ္ကုိ မခ်စ္နုိင္၀ူး ဆုိျပီး ျငင္းလုိက္လို ့ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ သိပ္မေကာင္း၀ူး ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ နင္ေနတယ္။ ဘာနင္လုိ ့ နင္မွန္းမတိ၀ူး။ ဆုိ ့ဆုိ ့တတ္လာတာ။ ေရေသာက္လည္း ေပ်ာက္၀ူးရယ္ အဟုတ္ ။
အဲဒီေတာ ့အိမ္ေရာက္ကတည္းက မ်က္နွာက မေကာင္းဘူးဗ်။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ကုိ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ မ်က္နွာၾကည္ ့၇တယ္ေလ။ ဟုတ္တယ္မလား။ အဲဒီေတာ ့အေနာ္စိတ္က ညစ္ေနတာဆုိေတာ ့မ်က္နွာကလည္း သိပ္မသာယာဖူးေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေတာ ့အမေတြ၊ အေမေတြက ရုပ္ရွင္ၾကည္ ့ေနတာဆုိေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ကုိ သတိမထားမိဖူး။ ကြ်န္ေတာ္က ကုိယ္ဘာသာ ကုိယ္ ထမင္းေတြဘာေတြ ခူးခပ္စားျပီး။ ကြန္ျပဴတာေရွ ့သြားထုိင္ေနတာ။ ဒါေပ ့မယ္ ျပသနာေလးတစ္ခုက တတ္လာတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ ့အိမ္ေဖၚအမၾကီးေတြပါ။ သူတုိ ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္က အရင္က စေနၾက။ ရီရီေမာေမာပဲ။ ဒီေန ့မွ
ကုိယ္ ့မ်က္နွာက ခပ္တည္တည္ေလး ျဖစ္ေနေတာ ့ သူတုိ ့က အေမကုိ အာ သြားေခ်ာင္တယ္။ အဲဒါ အမေတြ၊ အေမေတြက မေနနုိင္ေတာ ့အေနာ္ဆီလာျပီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တာ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကုိယ္ ့ဘာသာကုိယ္ အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး အသည္းကြဲခ်င္ကြဲမွာေပါ့။ ဘယ္နွယ္ ့…
အေမေတြ၊ အမေတြ ေဘးမွာထားျပီး အသည္းကြဲရမယ္ဆုိေတာ ့…သိပ္ေတာ ့မဟုတ္ေသးဘူးေလ…ေနာ ့။ ဒီလုိနဲ ့အမေတြလာေမးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္က ပင္ပန္းလုိ ့ပါ၊ ဘာညာေပါ့…ေလွ်ာက္ေဖါရတယ္။ သူတုိ ့က သိေတာ ့သိတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိတာ။ အဲဒီေတာ ့ ခဏခဏ လာလာေခ်ာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာ သုံးေနတာကုိေလ။ ကုိယ္က ကြန္ျပဴတာေရွ ့ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီး ေဆာ္အေၾကာင္းေတြးျပီး လႊမ္းေနတယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ အဲဒါကုိ လာလာေခ်ာင္းေတာ ့… ဘယ္ ့နွယ္ ့အသည္းကြဲရတာ ဖီလ္းေအာက္တာေပါ့ဗ်ာ ဟုတ္တယ္မလား။ လူေရွ ့…သူေရွ ့ၾကီး ဟာကုိ ။ လြန္တယ္။ အိမ္က တစ္ခါတစ္ေလ။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ ့
မထူးပါဘူးဟာ ဆုိျပီး အိပ္ယာထဲ ၀င္သြားလုိက္တယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ေနရင္းနဲ ့ လူက အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ဗ်ာ…သိလား။
အေနာ္ အိပ္ယာ၀င္ေတာ ့ ဆယ္နာရီ ေလာက္ရွီမယ္ဗ်။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားလဲမသိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ေခၚေနတဲ ့အသံၾကားေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္နုိးတယ္။ နာရီ ၾကည္ ့ေတာ ့ 12 ေက်ာ္ေနျပီ။ ဖုန္းကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္ေတာ ့…သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ့အေမဗ်ာ။ အသံကလည္း အရမ္းအေရးၾကီးတဲ ့အသံနဲ ့…
“သူ ့သား ေသာင္းက်န္းေနလုိ ့…အိမ္ကုိ ခဏလာပါဦး” တဲ ့ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိေတာ ့…
“သူလည္း မသိဘူး” တဲ ့။
အဲဒီေသာင္းက်န္းတယ္ဆုိတဲ ့သူငယ္ခ်င္းက တရုတ္လူမ်ိဳးပါ။ ေမျမိဳ ့မွာကတည္းက တြဲလာတာဗ်ာ။ အေနာ္ရန္ကုန္ေ၇ာက္ျပီး နွစ္နွစ္ေလာက္မွာ သူတုိ ့ေျပာင္းလာတာ။ ခင္တာက ေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ ညီအကိုေတြလုိပဲေရာ။ ဒီေကာင္က ေအးပါတယ္။ ၇န္ေတြဘာေတြ ျဖစ္တာလည္း မရွိ၀ူး။ အဲဒီလုိ ေသာင္းက်န္းတယ္ဆုိေတာ ့…ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူးဆုိျပီး အေမကုိ ခြင့္ေတာင္းျပီး သူတုိ ့ဆီ ထြက္သြားလုိက္တယ္ဆုိပါေတာ ့။
ဟုိေရာက္ေတာ ့ မသာက သူ ့အခန္းထဲမွာ ထားေပးထားတဲ ့လက္ေတာပ္ေတြ၊ ကြန္ျပဴတာေတြ အကုန္ရုိက္ခြဲထားတယ္။ အဲဒီအျပင္ သူျခင္ေထာင္တုိင္ေတြကုိလည္း ဓါးေတြနဲ ့ခုတ္ထားေသးတယ္။ ရုိက္လည္း ရုိက္ခ်ိဳးထားတယ္။ အေနာ္ေတာင္လန္ ့သြားတယ္။ သူအေမဆုိ ေနစရာကုိ မရွိ၀ူး။ သားအတြတ္ စိုးရိမ္ေနတာပါ။ သူတုိ ့အိမ္က ညီအကို ေမာင္နွမမ်ားတယ္ခင္ဗ်။ သူတုိ ့ကလည္း လန္ ့ေနၾကတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္က သူ ့အေမကုိ ေမးတယ္။ အန္တီ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့ေနာ္။ သူ အေမ ဘာေျပာတယ္ထင္တုန္း။
“မသိဘူး…ဇဴးရဲ ့….သရဲတေစၱမ်ား ကပ္ေနလားမသိပါဘူးကြယ္။ အန္တီတုိ ့လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ ့မင့္ ကုိ ေခၚလုိက္တာ။ မင္းညီ မင္းၾကည္ ့ေပးပါဦး” တဲ ့ေလ။
ဘယ္နွယ္ ့…လူက ေတာ္ေတာ္ ေပါက္သြားတယ္။ ညၾကီးမုိးခ်ဳပ္ဗ်ာ။ သူမ်ား အိပ္ခ်ိန္ၾကီးကုိ … အလုိက္ကန္းဆုိး မသိတာ။ ျပီးေတာ ့သရဲကပ္တယ္ထင္ရင္လည္း ေခၚေပါ့ဗ်ာ။ တရုတ္ဘုန္းၾကီး။ ငဇဴးနဲ ့ဘာဆုိင္တုန္း ဟုတ္တယ္မလား။ မသိရင္ပဲ အေနာ္က ဗိေႏၵာဆရာလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ ့။ ဒါေပ ့မယ္လည္း လူၾကီးဆုိေတာ ့… သိပ္မေျပာခ်င္တာနဲ ့ ဟုိေကာင္ အခန္းထဲကုိ ၀င္သြားလုိက္တယ္။
သရဲပူးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာ၀င္ပူးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေနာ္ကေတာ ့ေပ်ာ္တာပဲ။ ဒီမွာလည္း အသည္းကြဲေနတာဆိုေတာ ့ဗ်ာ။ စိတ္ရွိလက္ရွိ တစ္ခုခုကို ကစ္ခ်င္ေနတာ။ ၀င္တဲ ့သရဲေတာ ့ ကံမေကာင္းဘူးပဲ ။ အာခီဒုိလည္း စမ္းရျပီဆုိျပီး ေပ်ာ္ေနတာေလ။ အခန္းထဲလည္း
ေရာက္ေရာ ဟုိေကာင္က လက္ထဲမွာ ဓါးနဲ ့ဗ်။ သိလား။ အေနာ္ကုိလည္း ျမင္ေရာ။ ဓါးကုိ လြတ္ခ်လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ ့ ဟုိဘက္လွည္ ့သြားတယ္။ အဲဒီေတာ ့မွ အေနာ္လည္း ရဲရဲတင္းတင္း ကပ္သြားတာ။ ဒီေကာင္ကုိ ဓါးနဲ ့ျမင္ေတာ ့သိပ္ကပ္ရဲတာမဟုတ္ဘူး။ မေတာ္လုိ ့ထထုိး ဘယ္လုိလုပ္မတုန္းေနာ ့…မာလကီးယားေနမယ္။ ။ အဲဒါသူ နားေ၇ာက္ေတာ ့…ပုံမွန္ေလသံနဲ ့။ (သူတုိ ့အိမ္ကလူေတြနာမည္က ခမ္း တုိ ့၊ အန္း တုိ ့ တရုတ္နာမည္ေတြ)
“ ေဟ ့ေရာင္…ခမ္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ” လုိ ့ေမးလုိက္တယ္ဗ်။ သူက အစက မေျပာဘူးရယ္။ အေနာ္ အတင္းေခ်ာ ့ခ်က္ေမးေတာ ့မွ
“အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္” တဲ ့။
“အေမတုိ ့ကလည္း… ကုိဇဴးကုိ မေခၚပါနဲ ့ဆုိတာကုိ ဘာလုိ ့ေခၚလုိက္မွန္းမသိဘူး” ဆုိျပီး သူ ့အေမေတြကုိ ေဒါသေတြ ထြက္ေနတယ္။
အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း ဒီေကာင္ သရဲပူးတာလား၊ မပူးတာလည္း မေသခ်ာတဲ ့အခ်ိန္ၾကီးမွာ အျပင္ကုိ ေခၚမထုတ္ရဲ ဘူးေလ။ ျပီးေတာ ့သူက ဟုိဘက္ကုိ ေခါင္းလွည္ ့ေျပာေနတာ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘက္ကုိ မ်က္နွာ မမူထားေတာ ့… ခြဲျခားရခက္ေနတယ္။ သူကလည္း အေနာ္ကုိ သူ ့ကုိ အျပင္ထုတ္ေပးဖုိ ့ခ်ည္း ေျပာတာဗ်ိဳ ့။ အဲဒါေနာက္ဆုံးျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဟာ ဆုိျပီး အျပင္ကုိ သြားမယ္လုိ ့ဂတိေပးလုိက္ရတယ္။ သူအေမေတြကုိလည္း ခဏပါလုိ ့။ အျပင္ခဏသြားမယ္လုိ ့…ေျပာထားရတာေပါ့ဗ်ာ။ သူအေမကလည္း သူ ့သားအဆင္ေျပဖုိ ့ဆုိ ဘာလုပ္လုပ္ပါတဲ ့။ ဒီလုိနဲ ့အျပင္္ထြက္ၾကတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ဒီေကာင္ကလည္း ခက္တယ္ဗ်ာ။ အခန္းထဲက ထြက္လာလာျခင္း သူ ့ရဲ ့ကားေသာ ့ကုိ အရင္သြားယူတာ။ သူတုိ ့က ခ်မ္းသာတယ္။ အဲဒီေသာ ့ယူတဲ ့အခ်ိန္မွာလည္း မ်က္နွာကုိ သူ ့ရဲ ့အီမုိေက ဆံပင္ အရွည္နဲ ့ အုပ္ထားတာဆုိေတာ ့ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရဘူး။ အေနာ္က အဲဒါလုိက္ၾကည္ ့ေနတာ မဟုတ္လုိ ့သရဲပူးေနတာဆုိ အျပင္မွာ အေနာ္နဲ ့သူနဲ ့နွစ္ေယာက္တည္းရယ္။ ေတပီ ။ အဟုတ္။ နုိင္မယ္မထင္၀ူး။ အဲဒါ သူကုိ အေရွ ့က ထြက္ခုိင္းျပီး ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့အေနာက္က လုိက္လာရတယ္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ ့ ဒီေကာင္က ကားထဲ ၀င္တာမဟုတ္ဘူး။ ကမ္းနား ဘက္ကုိ ထြက္သြားတာ။
အေနာ္က သူေနာက္က လုိက္ေနတာေလ။ ေဘးျခင္းလည္း ယွဥ္မေလွ်ာက္ရဲဘူး။ အေရွ ့ကလည္း မသြားရဲ ဘူး။ ဘ၀က ခက္တယ္ေနာ္ L ၊ ဆိုးပ။ ဒီလိုနဲ ့ ကမ္းနားလမ္း ဘက္ေရာက္သြားတဲ ့အခ်ိန္မွာ လူေတြက မရွိေတာ ့ဘူးေလ။ ျပီးေတာ ့အေမွာင္ရိပ္ကမ်ားတယ္ေရာ။
အေနာ္က သူကုိ လွမ္းေျပာတယ္။ ဘယ္သြားဖုိ ့လဲဆုိေတာ ့။ သူက ေျခဦးတည္ ့ရာတဲ ့။ အသံက မာေနတယ္။ အေနာ္ တကယ္ပဲ သူေတာ ့သရဲ ပူးေနျပီ ထင္လုိက္မိတယ္။ ဒီလုိနဲ ့သြားေနရင္းဗ်ာ။ လူေတြ ျပတ္တဲ ့ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ ဒီေကာင္က ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကုိ မ်က္နွာ မူလုိက္တယ္။ သိတယ္မလား။ ဆံပင္ကလည္း အီမုိတစ္ျခမ္းေစာင္းဆုိေတာ ့… လည္ပင္းကလည္း နည္းနည္းေစာင္းခ်င္ေနေသးတယ္။ ေသြးပ်က္စရာဗ်ာ။ အေနာ္ ၾကက္သီးေတြဘာေတြေတာင္ ထသြားတယ္။ ခဏေလာက္ေတာ ့ သတိလစ္သြားတယ္ ထင္တယ္။ အေနာ္ေလ။ အရမ္းလန္ ့သြားတာလည္း ျဖစ္နုိင္တယ္။ ဘာလုိ ့အဲဒီလုိ ေျပာလဲဆုိေတာ ့… သူက အေနာ္ဘက္ မ်က္နွာမူျပီးေနာက္မွာ အေနာ္နဲ ့က လက္တစ္လွမ္းေလာက္ပဲ ကြာတာေလ။ ျပီးေတာ ့သူက အေနာ္ကုိ ေျပးဖက္ျပီး ငုိပါေလရာဗ်ာ။ သူငုိေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္ သတိ၀င္လာတာ။ ကုိယ္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းကုိ မသိဘူး။ သူက ငုိေနတာေတာ ့ အေသငုိတာပဲေနာ္။ ရွယ္ငုိတာ။ ပုိးစုိးပက္စက္ငုိတာ။ အေနာ္ထင္တယ္။ ဒီသရဲ ေပါ့ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ေနျပီလုိ ့။
ငါ ဘာမ်ားကူညီရမလဲမသိဘူး ဆုိျပီး အေနာ္က ေမးလုိက္တယ္။
“ငါ ဘာကူညီရမလဲ” ဆုိေတာ ့…
သူက ေျပာတယ္ဗ်။
“ဒီ အတုိင္းေလး ေနေပးပါ” တဲ ့။ သူ “အားရပါးရ ငုိခ်င္လုိ ့ပါ” တဲ ့ေလ။
ေတေယာဗ်ာ။ အေနာ္မွာ ရပ္ေပးေနရတယ္။ လမ္းမမွာ တုိက္စီေတြကလည္း သြားေနၾကတာ။ သူတုိ ့က အေနာ္တုိ ့ကုိ ဘယ္လုိျမင္မလဲတိ၀ူး။ ေယာကၤ်ားအခ်င္းခ်င္း ဖက္ထားတယ္ ဆုိေတာ ့ေလ။ ျပီးေတာ ့ ညဘက္ၾကီး ။ အေနာ္ကေတာ ့ဖက္ပါ၀ူး။ ဘယ္နွယ္ ့…အခ်င္းခ်င္းၾကီးကုိ ေနာ ့ ။ ဟုိေကာင္ကေတာ ့အေသဖက္ျပီး ငုိေနတာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငုိလဲဆုိရင္ သူ နွာေခါင္းက နွပ္ေခ်းေတြပါ ထြက္က်ကုန္တာ။ အဲဒီထြက္က်တဲ ့နွပ္ရည္ေတြနဲ ့၊ မ်က္ရည္ေတြေပါင္းျပီးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ဘယ္ဖက္ ပခုံးကေန စီးသြားတယ္။ လူကဗ်ာ ရြံ ့လုိက္တာ မေျပာပါနဲ ့ေတာ ့။ ဒါေပ ့မယ္ လန္ ့ေနရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ လန္ ့ေနတာ။ သရဲက အေနာ္ကို ဖက္ထားတာေလဗ်ာ။ ခက္တယ္။ L အဲဒါေၾကာင့္ ကုိယ္က မလွုပ္ရဲ၀ူးရယ္။
အဲဒီလုိ ငုိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲေတာ ့မသိပါဘူး။ အေနာ္အထင္ မိနစ္ (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။ ကုိယ္ကလည္း မတ္တပ္။ သူကလည္း မတ္တပ္။ သရဲက ငုိလုိ ့လည္း ၀ေရာ။ ဘာေျပာတယ္ထင္တုန္း…
“ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္မေလးဗ်ာ။ အေနာ္ကုိ ျဖတ္သြားတယ္…အီးဟီးဟီး ရႊတ္” တဲ ့။
“တိန္” ေသေရာဗ်ာ။ ဘယ္နွယ္ ့ … ေၾကာင္ေတာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ကုိယ္ ့မွာေတာ ့ သရဲထင္ျပီး ေၾကာက္လုိက္ရတာ။ မသာက ဘာသရဲမွလည္း မပူး၀ူးေရာ။ သူဘာသာသူ ေဆာ္နဲ ့ျပတ္ျပီး ငုိတာကုိ အေနာ္ကုိ ဟင္းဟင္း။ ေတာ္ေတာ္ေပါက္သြားတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီဟာကုိ စဥ္းစားမိလုိက္ေတာ ့ သူ ့ကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္တယ္။
“မင္း သရဲ ပူးေနတာ… မဟုတ္ဘူးလား” ဆုိေတာ ့… သူက မ်က္ရည္ေတြ ဘာေတြသုတ္ျပီး
“ဟ…ဘယ္ နွယ္ ့ ပူး ရမွာလဲ ကုိဇဴးကလည္း” ဆုိျပီး ျပန္ေျပာတယ္။
တကယ္ပါဗ်ာ။ လူက ငုိရခက္၊ ရီရခက္ရယ္။ လက္တစ္ဖက္လုံးကလည္း နွပ္ေခ်းေတြနဲ ့။ အစတုန္းက ရြံ ့ေပမဲ ့လည္း ေၾကာက္ျပီး မၾကည္ ့ရဲ ဘူး။ အခုမွ ကုိယ္ ့လက္ ကုိယ္ျပန္ၾကည္ ့ေတာ ့…လားလား စုိရြဲေနတာပဲ။ အဟုတ္။ မ်က္ရည္ေတြကပါ အဆစ္ပါထားေတာ ့
ဘာဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး လက္ကေလ။ အဲဒါနဲ ့ အန္ေတာ ့တာပဲ၊ ထုိးထုိးျပီး။ အေနာ္ကလည္း အန္ေနရင္းနဲ ့ ဟုိေကာင့္ကုိ ဆဲေနတာ။
“ငါ့မွာေတာ ့…(ေအာ )့…နင္ သရဲ …( ေအ ့) …ပူးေန တယ္… (ေ၀ါ့)…ထင္လုိ ့..(ေအာ ့)” ဆုိျပီး စကားက အဆုံးထိ ေျပာလုိ ့ကုိ
ရေတာ ့၀ူး ။
ဒီေကာင္လည္း အဲဒိီေတာ ့မွ ဇာတ္လမ္းအစ အဆုံးကုိ နားလည္သြားျပီး ရယ္ေတာ ့တာ။ ခြက္ထုိး ခြက္လန္ပဲ။ အေနာ္ကလည္း သူကုိ ၾကည္ ့ျပီး (ကုိယ္ ့ကုိ ကုိယ္လည္း ရွက္တာပါတာေပါ့ဗ်ာ. ဟီး ) အန္လုိက္၊ ဆဲလုိက္၊ ရီလုိက္နဲ ့။ ပြဲပါဗ်ာ။ တကယ္ပြဲ။
ဒီလုိနဲ ့ လသာကမ္းနားလမ္းလည္း အေနာ္တုိ ့ရယ္ေမာသံနဲ ့တင္ လွ်ံထြက္သြားတာ။ ျပီးေတာ ့ သူကုိ ျပန္ေခၚလာတယ္။ သူတုိ ့အိမ္ကုိ သူက မျပန္ခ်င္ေသးဘူးတဲ ့။ အဲဒါ သူ ့ကုိ အိမ္ေအာက္မွာ ထားခဲ ့ျပီး အိမ္ေပၚတတ္ရတယ္။ သူ ့အေမေတြကုိ အေျခအေနေကာင္းတယ္။ သရဲ ပူးတာ မဟုတ္ဘူး။ သူဘာသာ သူ စိတ္ညစ္လုိ ့ေလွ်ာက္လုပ္တာ၊ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ ေဖ်ာင္းဖ်ရတာေပါ့။ ျပီးေတာ ့ ကုိယ္လက္ တစ္ဖက္ကုိ ကုိယ္ ဘာသာကုိယ္ေဆးရတယ္ ဟင့္။ အက်ီကလည္း ဒီေကာင္က ငုိလုိက္၊ နွပ္သုတ္လုိက္ လုပ္တာနဲ ့တင္ ေတာ္ေတာ္ကုိ စုတ္ျပတ္သြားတယ္။ အဲဒါ သူ ့အကီ်တစ္ထည္ ေကာက္စြတ္လာရတယ္။ ျပီးေတာ ့ဒီေကာင္ ကားနဲ ့ ဗုိလ္တစ္ေထာင္ ကမ္းနားဘက္ကုိ ထြက္လာခဲ ့တယ္ဗ်ာ။ သူက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေနရာေလးတစ္ခုမွာ ေနခ်င္တယ္ဆုိလုိ ့ပါ။ ဗဳိလ္တစ္ေထာင္ ကမ္းနားက ည (၁၁) ဆုိ ပိတ္တာ။ ဒါေပ ့မယ္ အဲဒီက အေစာင့္ရဲေတြက အကုန္လုံး အေနာ္နဲ ့ခင္တယ္။ ကုိယ္ ဆုိးသြမ္းတုန္း အခ်ိန္ေတြတုန္းကဆုိ အေမနဲ ့ရန္ျဖစ္တုိင္း သူတုိ ့နဲ ့သြားေနတာေလ။ ရဲေတြနဲ ့။ မဟုတ္ရင္ ညဘက္ ကုိယ္ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း ေမွာင္ရိပ္ခုိမွဳနဲ ့သူတုိ ့ကဖမ္းမွာ။ အဲဒါသူတုိ ့နဲ ့သြားထုိင္ျပီး စကားေရာ ေဖါေလွ်ာ၊ လုပ္ေနလုိက္တယ္။ ျပီးေရာ ။ အဲဒီလုိေနလာေတာ ့
အေနာ္ဆုိ အဆင္ေျပတယ္ဗ်။ သူတုိ ့ကေလ။ သြားရင္းနဲ ့အိမ္က မိဘေတြကုိလည္း ဖုန္းဆက္ရေတးတယ္။ စိတ္မပူနဲ ့၊ ဟုိေကာင္ ေကာင္းသြားျပီ။ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ သိေနတာကုိ မိဘေတြက။ ဒီေကာင္ကလည္း အိမ္ခဏခဏ လာေနတာဆုိေတာ ့။
ကမ္းနားေရာက္ေတာ ့… ကားေပၚက ဆင္းျပီး ေလညွင္းခံၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူက ကြ်န္ေတာ္ကုိ ေျပာတယ္။ သူ ့ေကာင္မေလးနဲ ့သူနဲ ့ျပတ္သြားလုိ ့ပါတဲ ့။ သူ ဘယ္လုိမွ မခံစားနုိင္လုိ ့ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခန္းထဲ ၀င္ျပီး ေနေနတာတဲ ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ ့…သူတုိ ့အိမ္ကလည္း သူ ့သားကုိ သိပ္ခ်စ္ၾကတာ။ ဒီေကာင္ မ်က္နွာမေကာင္းေတာ ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဘာညာ ၀ုိင္းေမးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္ဆုိ
အသည္းကြဲေနတဲ ့အခ်ိန္တုိင္းက တစ္ေယာက္တည္း ေတြးခ်င္တာေတြး၊ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနရမွ အဆင္ေျပတာေလ ေနာ ့။ အဲဒါကုိ
ေဘးက လူေတြက ေစတနာနဲ ့ေတာ ့ေမးတာပဲ။ ဒါေပ ့မယ္ ဒီေကာင္က သူ ့ကုိ ရွုပ္ရေကာင္းမလား ဆုိျပီး ေပါက္ကြဲတာ။
“ငို ခ်င္ေနတာက အစကတည္းကပါ ကုိဇဴးရယ္။ တကယ္ ကုိယ္ဒီလုိ ၀မ္းနည္းေနတဲ ့အခ်ိန္မွာ အေမေတြ၊ ညီေတြရဲ ့ေမတၱာ ကုိေတြ ့လုိက္ရေတာ ့… ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိေတာ ့ပါဘူးဗ်ာ၊ ျပီးေတာ ့အခ်စ္ရဆုံးလုိ ့ ထင္ထားတဲ ့သူတစ္ေယာက္က ဒီလုိလုပ္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ မခံစားနုိင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္” တဲ ့ေလ။
အမွန္ဆုိရင္လည္း ဟုတ္တယ္ဗ်။ ဒီလုိ အခ်ိန္ၾကီးမွာ ကုိယ္ ့အေမေတြ ့ေရွ ့၊ ကုိယ္ အမေတြ ေရွ ့ေတြမွာ….
“တားကုိ တူ…အတည္းခြဲတြားတယ္…ျဗဲ” ဆုိျပီး သြားငုိလုိ ့ေကာင္းတဲ ့အရြယ္လည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ ခက္ပါတယ္ဗ်ာ…ေလာကက ။
သူက သူ ့အသည္းကြဲတဲ ့အေၾကာင္းေျပာရင္း…ျပန္ငုိခ်င္လာတယ္ထင္တယ္။ သူလည္း ခ်စ္မွာပါ….သူ ့ေကာင္မေလးကုိ။ အေနာ္လည္း ခံစားေပးလုိ ့ရပါတယ္။ ခုေလးတင္ ကုိယ္လည္း အသည္းကြဲထားတာဆုိေတာ ့ ဟိဟိ ။ ကုိယ္လည္း ရင္ထဲမွာ နင္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေပ ့မယ္ဗ်ာ။ ကုိယ္ထက္ ဆုိးတဲ ့သူကုိ ေတြ ့လုိက္ရေတာ ့…ခဏေပ်ာက္သြားတယ္ထင္တယ္။ အခု ေသြးေအးသြားေတာ ့ရင္ထဲမွာ ျပန္ေပၚလာပါေယာလား ဟားဟ။ ပြဲဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဟုိေကာင္က ပုလဲေတြ ခေနျပီ။ တကယ္ေတာ ့ဗ်ာ…ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္ ငုိတယ္ဆုိတာ ၾကည္ ့ရခက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္က သူကုိ ဒီလုိ ေျပာလုိက္တယ္။
“မသာေကာင္…ငုိမေနနဲ ့နင္….နင္တင္ ကြဲထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါလည္း ဒီေန ့ည ပဲ အသည္းကြဲလာတာ” လို ့ေလ ဟိဟိ ။
ဒီတစ္ခါ ငုိတာ ရပ္သြားျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျပန္ၾကည္ ့ေနတာေတာ ့ သူပါ။ တကယ္လား၊ ဟုတ္ရဲ ့လားဆုိတဲ ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ ့။ ျပီးေတာ ့
“အာ… တကယ္လားဟင္။ ကုိယ္ဇဴး …ပြဲေနာ္၊ ပြဲ။ တကယ္ ၾကည္ ့စမ္း တုိက္ဆုိင္တာလား တိ၀ူး ဟီးဟီး” တဲ ့။ သူမ်ားအသည္းကြဲ တယ္ဆုိေတာ ့မသာ အသံက ေပ်ာ္ေနတဲ ့အသံနဲ ့။ အဲဒါနဲ ့ သူကလည္း ဘယ္လုိ ျဖစ္တာလဲ၊ ဘာညာနဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ္လည္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒီလုိ ဒီလုိပဲ ဆုိျပီး။ အဲဒီမွာ သူက အံ ့ၾသသြားတယ္ဗ်…သိလား။ ကြ်န္ေတာ္ ့ကုိေလ။ သူ ့လုိ မ်ိဳး ၾကီး ေသာင္းက်န္းတာေတြ ဘာေတြ မရွိဘူး ဆုိျပီး။ အမွန္တကယ္ေတာ ့ သူက အခုမွ အသက္က (၁၉) နစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာေလ။ စိတ္ဓါတ္က အရုိးခံရယ္။ ျဖဴစင္တယ္။ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ အေနာ္ ငဇဴးတုိ ့ နွလုံးသားေတြက ျဖဴစင္ေတာ ့တာမွ မဟုတ္တာ။ မာယာေတြၾကား ေလွ်ာက္သြားေနတာ။ အေတြ ့အၾကဳံေတြလည္း ရေနပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေရာ၊ ကုိယ္ေတြ ့ျဖစ္ရပ္ေတြဆီကေရာေပါ့။ အဲဒီေတာ ့ဘယ္ တုန္လွုပ္လိမ္ ့မတုန္း ေနာ ့ ဟိဟိ ေနာက္တာ ။
အဲဒီလုိနဲ ့သူကေမးတယ္ေပါ့ေနာ္။
“ကုိဇဴး ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလား” တဲ ့။
“ဟ…မျဖစ္ပဲ ေနမလားဟ၊ ဒီမွာ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လုိခ်ည္းမွန္းမတိလုိ ့..ငါက ၀င္အိပ္ေနတာ။ မဖူးတုိ ့ကလည္း ငါမ်က္နွာမေကာင္းဘူးဆုိျပီး အေသလုိက္ေမးေနတာ။ ငါက အာခီဒုိ ေၾကာင့္ ပင္ပန္းတယ္ဆုိျပီး လွိမ္ ့ထားရတာေပါ့ ။ နင့္ ဖုန္း၀င္လာေတာ ့…လြမ္းတာနဲ ့ခံစားေနတာေတာင္ ဘယ္ေရာက္တြားမွန္းမသိဘူး။ ေသာက္က်ိဳးနည္း..သရဲ” ဆုိျပီး အေနာ္က ေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒီ သရဲ ဆုိတဲ ့အေၾကာင္း ေျပာတဲ ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ရယ္ျပီး ေျပာေနတာေလ။ တကယ္လည္း ရီခ်င္ေနတယ္။ အူတတ္တယ္။ အဟုတ္။
သူကလည္း အဲဒီအသံၾကားေတာ ့ ၀မ္းနည္းတာေတြ၊ ဘာေတြ ေပ်ာက္ျပီး ရီပါေလေရာလား ။
ဒီလုိနဲ ့ကမ္းနားမွာ ေနာက္ အသည္းကြဲရင္ ဒီလုိ မလုပ္ဖုိ ့ဘာညာနဲ ့ဆုံးမျပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ ဆုံးမလုိ ့အာေျခာက္ျပီး ေသာက္တာတင္ “ဘီယာခ်မ္း” ေလးဗူး လား တိ၀ူး ဟိဟိ ။ ဒီေကာင္လည္း ေသာက္နုိင္တယ္။ အျပန္မွာေတာ ့ရီရီေမာေမာပါပဲ။
သူလည္း ေအးေဆးျဖစ္သြားတယ္။ အေနာ္လည္း ေအးေဆးျဖစ္သြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ ့… ည (၂) နာရီေတာင္ ထုိးေတာ ့မွာ။
ကုိယ္က မနက္ အာခီဒုိကလည္း ရွိေသးတယ္။ မားသားကုိလည္း ျပီးသြားပါျပီ။ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဆုိျပီး ေျပာလုိက္ရတယ္။
အိပ္ယာထဲကုိလည္း ၀င္ေရာ….
“ရင္ထဲမွာလည္း ျပန္ျပန္ ဆုိ ့လာတယ္ဗ်ာ”
“ငခမ္း…တစ္ေယာက္လည္း ဒီလုိပဲ ထင္ပ”
“ဟဲ ့…ေသာက္က်ိဳးနည္း သရဲ” ဟိဟိ ။ ။
ျပီး၏
အခုတစ္ေလာဗ်ာ။ လူက မနက္မုိးလင္းတာနဲ ့အာခီဒုိ ေျပး။ ျပီးရင္ ျပန္လာ…. ကြန္ျပဴတာေရွ ့ထုိင္။ ညေနဆုိ အာခီဒုိ ျပန္ေျပးနဲ ့ဆုိေတာ ့
ညပုိင္း ျပန္လာရင္ လူက ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းေနျပီ။ တစ္ခါတစ္ေလဆုိ လမ္းေတာင္မေလွ်ာက္ခ်င္ဘူး။ မနက္ပုိင္း သင္တန္းမွာက အျဖဴေတြပဲ ရွိတယ္။ အ၀ါဆုိလုိ ့အေနာ္ပဲ ရွိတာ။ အဲဒီေတာ ့ ဆရာက အစမ္းျပခ်င္လည္း အေနာ္ပဲ ကုိင္ေပါက္တယ္။ အျဖဴေတြက လက္တည္ ့စမ္းခ်င္လည္း အေနာ္ကုိပဲ စမ္းတာ။ ဓါးမွန္သမွ် လာလာေသြးတဲ ့ဓါးေသြးေက်ာက္ကုိ ျဖစ္ေရာ။ ညေနပုိင္းဆုိလည္း ဘာမွ ထူးတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလုိပဲ သူကုိင္ေပါက္၊ ကုိယ္ကုိင္ေပါက္နဲ ့။ ျပန္လာျပီဆုိ တစ္ကုိယ္လုံးက နာက်င္ေနတာပဲ။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကုိယ္ခႏၶာ နာက်င္ေနပါေစဗ်ာ။ လူက ခံနုိင္ပါတယ္။ နွလုံးသား နာက်င္ရင္ေတာ ့မခံနုိင္ဘူးဗ်။ အဟုတ္ရယ္။ ဘုန္းဘုန္းကုိ လဲေရာ ( ဘာမွလည္း ခ်ိဳင္၀ူး ဟီး ) ။
ဒီလုိနဲ ့တစ္ေန ့ေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္ အာခီဒုိကေန ပင္ပန္းျပီး ျပန္လာတဲ ့အခ်ိန္ နွလုံးသားနာက်င္မဲ ့ကိစၥေလးတစ္ခုျဖစ္တယ္ဗ်။ အေနာ္ပုိးေနတဲ ့ေကာင္မေလးက အေနာ္ကုိ မခ်စ္နုိင္၀ူး ဆုိျပီး ျငင္းလုိက္လို ့ပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ သိပ္မေကာင္း၀ူး ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ နင္ေနတယ္။ ဘာနင္လုိ ့ နင္မွန္းမတိ၀ူး။ ဆုိ ့ဆုိ ့တတ္လာတာ။ ေရေသာက္လည္း ေပ်ာက္၀ူးရယ္ အဟုတ္ ။
အဲဒီေတာ ့အိမ္ေရာက္ကတည္းက မ်က္နွာက မေကာင္းဘူးဗ်။ လူတစ္ေယာက္ရဲ ့စိတ္ကုိ ဖတ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ မ်က္နွာၾကည္ ့၇တယ္ေလ။ ဟုတ္တယ္မလား။ အဲဒီေတာ ့အေနာ္စိတ္က ညစ္ေနတာဆုိေတာ ့မ်က္နွာကလည္း သိပ္မသာယာဖူးေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ေတာ ့အမေတြ၊ အေမေတြက ရုပ္ရွင္ၾကည္ ့ေနတာဆုိေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ကုိ သတိမထားမိဖူး။ ကြ်န္ေတာ္က ကုိယ္ဘာသာ ကုိယ္ ထမင္းေတြဘာေတြ ခူးခပ္စားျပီး။ ကြန္ျပဴတာေရွ ့သြားထုိင္ေနတာ။ ဒါေပ ့မယ္ ျပသနာေလးတစ္ခုက တတ္လာတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ ့အိမ္ေဖၚအမၾကီးေတြပါ။ သူတုိ ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္က အရင္က စေနၾက။ ရီရီေမာေမာပဲ။ ဒီေန ့မွ
ကုိယ္ ့မ်က္နွာက ခပ္တည္တည္ေလး ျဖစ္ေနေတာ ့ သူတုိ ့က အေမကုိ အာ သြားေခ်ာင္တယ္။ အဲဒါ အမေတြ၊ အေမေတြက မေနနုိင္ေတာ ့အေနာ္ဆီလာျပီး ဘာျဖစ္ေနတာလဲ၊ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္ဆုိရင္ အဲဒီလုိ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တာ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကုိယ္ ့ဘာသာကုိယ္ အခန္းတံခါးပိတ္ျပီး အသည္းကြဲခ်င္ကြဲမွာေပါ့။ ဘယ္နွယ္ ့…
အေမေတြ၊ အမေတြ ေဘးမွာထားျပီး အသည္းကြဲရမယ္ဆုိေတာ ့…သိပ္ေတာ ့မဟုတ္ေသးဘူးေလ…ေနာ ့။ ဒီလုိနဲ ့အမေတြလာေမးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္က ပင္ပန္းလုိ ့ပါ၊ ဘာညာေပါ့…ေလွ်ာက္ေဖါရတယ္။ သူတုိ ့က သိေတာ ့သိတယ္။ ဘာျဖစ္မွန္းမသိတာ။ အဲဒီေတာ ့ ခဏခဏ လာလာေခ်ာင္းတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကြန္ျပဴတာ သုံးေနတာကုိေလ။ ကုိယ္က ကြန္ျပဴတာေရွ ့ငုတ္တုတ္ထုိင္ျပီး ေဆာ္အေၾကာင္းေတြးျပီး လႊမ္းေနတယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ အဲဒါကုိ လာလာေခ်ာင္းေတာ ့… ဘယ္ ့နွယ္ ့အသည္းကြဲရတာ ဖီလ္းေအာက္တာေပါ့ဗ်ာ ဟုတ္တယ္မလား။ လူေရွ ့…သူေရွ ့ၾကီး ဟာကုိ ။ လြန္တယ္။ အိမ္က တစ္ခါတစ္ေလ။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ ့
မထူးပါဘူးဟာ ဆုိျပီး အိပ္ယာထဲ ၀င္သြားလုိက္တယ္။ သီခ်င္းနားေထာင္ေနရင္းနဲ ့ လူက အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ဗ်ာ…သိလား။
အေနာ္ အိပ္ယာ၀င္ေတာ ့ ဆယ္နာရီ ေလာက္ရွီမယ္ဗ်။ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာအိပ္ေပ်ာ္သြားလဲမသိပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္ ေခၚေနတဲ ့အသံၾကားေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္နုိးတယ္။ နာရီ ၾကည္ ့ေတာ ့ 12 ေက်ာ္ေနျပီ။ ဖုန္းကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္ေတာ ့…သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ့အေမဗ်ာ။ အသံကလည္း အရမ္းအေရးၾကီးတဲ ့အသံနဲ ့…
“သူ ့သား ေသာင္းက်န္းေနလုိ ့…အိမ္ကုိ ခဏလာပါဦး” တဲ ့ဗ်ာ။ ဘာျဖစ္တာလဲဆုိေတာ ့…
“သူလည္း မသိဘူး” တဲ ့။
အဲဒီေသာင္းက်န္းတယ္ဆုိတဲ ့သူငယ္ခ်င္းက တရုတ္လူမ်ိဳးပါ။ ေမျမိဳ ့မွာကတည္းက တြဲလာတာဗ်ာ။ အေနာ္ရန္ကုန္ေ၇ာက္ျပီး နွစ္နွစ္ေလာက္မွာ သူတုိ ့ေျပာင္းလာတာ။ ခင္တာက ေတာ္ေတာ္ခင္တယ္။ ညီအကိုေတြလုိပဲေရာ။ ဒီေကာင္က ေအးပါတယ္။ ၇န္ေတြဘာေတြ ျဖစ္တာလည္း မရွိ၀ူး။ အဲဒီလုိ ေသာင္းက်န္းတယ္ဆုိေတာ ့…ဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူးဆုိျပီး အေမကုိ ခြင့္ေတာင္းျပီး သူတုိ ့ဆီ ထြက္သြားလုိက္တယ္ဆုိပါေတာ ့။
ဟုိေရာက္ေတာ ့ မသာက သူ ့အခန္းထဲမွာ ထားေပးထားတဲ ့လက္ေတာပ္ေတြ၊ ကြန္ျပဴတာေတြ အကုန္ရုိက္ခြဲထားတယ္။ အဲဒီအျပင္ သူျခင္ေထာင္တုိင္ေတြကုိလည္း ဓါးေတြနဲ ့ခုတ္ထားေသးတယ္။ ရုိက္လည္း ရုိက္ခ်ိဳးထားတယ္။ အေနာ္ေတာင္လန္ ့သြားတယ္။ သူအေမဆုိ ေနစရာကုိ မရွိ၀ူး။ သားအတြတ္ စိုးရိမ္ေနတာပါ။ သူတုိ ့အိမ္က ညီအကို ေမာင္နွမမ်ားတယ္ခင္ဗ်။ သူတုိ ့ကလည္း လန္ ့ေနၾကတယ္ေလ။ ကြ်န္ေတာ္က သူ ့အေမကုိ ေမးတယ္။ အန္တီ ဘာျဖစ္တာလဲေပါ့ေနာ္။ သူ အေမ ဘာေျပာတယ္ထင္တုန္း။
“မသိဘူး…ဇဴးရဲ ့….သရဲတေစၱမ်ား ကပ္ေနလားမသိပါဘူးကြယ္။ အန္တီတုိ ့လည္း ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ ့မင့္ ကုိ ေခၚလုိက္တာ။ မင္းညီ မင္းၾကည္ ့ေပးပါဦး” တဲ ့ေလ။
ဘယ္နွယ္ ့…လူက ေတာ္ေတာ္ ေပါက္သြားတယ္။ ညၾကီးမုိးခ်ဳပ္ဗ်ာ။ သူမ်ား အိပ္ခ်ိန္ၾကီးကုိ … အလုိက္ကန္းဆုိး မသိတာ။ ျပီးေတာ ့သရဲကပ္တယ္ထင္ရင္လည္း ေခၚေပါ့ဗ်ာ။ တရုတ္ဘုန္းၾကီး။ ငဇဴးနဲ ့ဘာဆုိင္တုန္း ဟုတ္တယ္မလား။ မသိရင္ပဲ အေနာ္က ဗိေႏၵာဆရာလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ ့။ ဒါေပ ့မယ္လည္း လူၾကီးဆုိေတာ ့… သိပ္မေျပာခ်င္တာနဲ ့ ဟုိေကာင္ အခန္းထဲကုိ ၀င္သြားလုိက္တယ္။
သရဲပူးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာ၀င္ပူးတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေနာ္ကေတာ ့ေပ်ာ္တာပဲ။ ဒီမွာလည္း အသည္းကြဲေနတာဆိုေတာ ့ဗ်ာ။ စိတ္ရွိလက္ရွိ တစ္ခုခုကို ကစ္ခ်င္ေနတာ။ ၀င္တဲ ့သရဲေတာ ့ ကံမေကာင္းဘူးပဲ ။ အာခီဒုိလည္း စမ္းရျပီဆုိျပီး ေပ်ာ္ေနတာေလ။ အခန္းထဲလည္း
ေရာက္ေရာ ဟုိေကာင္က လက္ထဲမွာ ဓါးနဲ ့ဗ်။ သိလား။ အေနာ္ကုိလည္း ျမင္ေရာ။ ဓါးကုိ လြတ္ခ်လုိက္တယ္။ ျပီးေတာ ့ ဟုိဘက္လွည္ ့သြားတယ္။ အဲဒီေတာ ့မွ အေနာ္လည္း ရဲရဲတင္းတင္း ကပ္သြားတာ။ ဒီေကာင္ကုိ ဓါးနဲ ့ျမင္ေတာ ့သိပ္ကပ္ရဲတာမဟုတ္ဘူး။ မေတာ္လုိ ့ထထုိး ဘယ္လုိလုပ္မတုန္းေနာ ့…မာလကီးယားေနမယ္။ ။ အဲဒါသူ နားေ၇ာက္ေတာ ့…ပုံမွန္ေလသံနဲ ့။ (သူတုိ ့အိမ္ကလူေတြနာမည္က ခမ္း တုိ ့၊ အန္း တုိ ့ တရုတ္နာမည္ေတြ)
“ ေဟ ့ေရာင္…ခမ္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ” လုိ ့ေမးလုိက္တယ္ဗ်။ သူက အစက မေျပာဘူးရယ္။ အေနာ္ အတင္းေခ်ာ ့ခ်က္ေမးေတာ ့မွ
“အျပင္ထြက္ခ်င္တယ္” တဲ ့။
“အေမတုိ ့ကလည္း… ကုိဇဴးကုိ မေခၚပါနဲ ့ဆုိတာကုိ ဘာလုိ ့ေခၚလုိက္မွန္းမသိဘူး” ဆုိျပီး သူ ့အေမေတြကုိ ေဒါသေတြ ထြက္ေနတယ္။
အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း ဒီေကာင္ သရဲပူးတာလား၊ မပူးတာလည္း မေသခ်ာတဲ ့အခ်ိန္ၾကီးမွာ အျပင္ကုိ ေခၚမထုတ္ရဲ ဘူးေလ။ ျပီးေတာ ့သူက ဟုိဘက္ကုိ ေခါင္းလွည္ ့ေျပာေနတာ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘက္ကုိ မ်က္နွာ မမူထားေတာ ့… ခြဲျခားရခက္ေနတယ္။ သူကလည္း အေနာ္ကုိ သူ ့ကုိ အျပင္ထုတ္ေပးဖုိ ့ခ်ည္း ေျပာတာဗ်ိဳ ့။ အဲဒါေနာက္ဆုံးျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ဟာ ဆုိျပီး အျပင္ကုိ သြားမယ္လုိ ့ဂတိေပးလုိက္ရတယ္။ သူအေမေတြကုိလည္း ခဏပါလုိ ့။ အျပင္ခဏသြားမယ္လုိ ့…ေျပာထားရတာေပါ့ဗ်ာ။ သူအေမကလည္း သူ ့သားအဆင္ေျပဖုိ ့ဆုိ ဘာလုပ္လုပ္ပါတဲ ့။ ဒီလုိနဲ ့အျပင္္ထြက္ၾကတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ဒီေကာင္ကလည္း ခက္တယ္ဗ်ာ။ အခန္းထဲက ထြက္လာလာျခင္း သူ ့ရဲ ့ကားေသာ ့ကုိ အရင္သြားယူတာ။ သူတုိ ့က ခ်မ္းသာတယ္။ အဲဒီေသာ ့ယူတဲ ့အခ်ိန္မွာလည္း မ်က္နွာကုိ သူ ့ရဲ ့အီမုိေက ဆံပင္ အရွည္နဲ ့ အုပ္ထားတာဆုိေတာ ့ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရဘူး။ အေနာ္က အဲဒါလုိက္ၾကည္ ့ေနတာ မဟုတ္လုိ ့သရဲပူးေနတာဆုိ အျပင္မွာ အေနာ္နဲ ့သူနဲ ့နွစ္ေယာက္တည္းရယ္။ ေတပီ ။ အဟုတ္။ နုိင္မယ္မထင္၀ူး။ အဲဒါ သူကုိ အေရွ ့က ထြက္ခုိင္းျပီး ခပ္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ ့အေနာက္က လုိက္လာရတယ္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ ့ ဒီေကာင္က ကားထဲ ၀င္တာမဟုတ္ဘူး။ ကမ္းနား ဘက္ကုိ ထြက္သြားတာ။
အေနာ္က သူေနာက္က လုိက္ေနတာေလ။ ေဘးျခင္းလည္း ယွဥ္မေလွ်ာက္ရဲဘူး။ အေရွ ့ကလည္း မသြားရဲ ဘူး။ ဘ၀က ခက္တယ္ေနာ္ L ၊ ဆိုးပ။ ဒီလိုနဲ ့ ကမ္းနားလမ္း ဘက္ေရာက္သြားတဲ ့အခ်ိန္မွာ လူေတြက မရွိေတာ ့ဘူးေလ။ ျပီးေတာ ့အေမွာင္ရိပ္ကမ်ားတယ္ေရာ။
အေနာ္က သူကုိ လွမ္းေျပာတယ္။ ဘယ္သြားဖုိ ့လဲဆုိေတာ ့။ သူက ေျခဦးတည္ ့ရာတဲ ့။ အသံက မာေနတယ္။ အေနာ္ တကယ္ပဲ သူေတာ ့သရဲ ပူးေနျပီ ထင္လုိက္မိတယ္။ ဒီလုိနဲ ့သြားေနရင္းဗ်ာ။ လူေတြ ျပတ္တဲ ့ေနရာလည္း ေရာက္ေရာ ဒီေကာင္က ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကုိ မ်က္နွာ မူလုိက္တယ္။ သိတယ္မလား။ ဆံပင္ကလည္း အီမုိတစ္ျခမ္းေစာင္းဆုိေတာ ့… လည္ပင္းကလည္း နည္းနည္းေစာင္းခ်င္ေနေသးတယ္။ ေသြးပ်က္စရာဗ်ာ။ အေနာ္ ၾကက္သီးေတြဘာေတြေတာင္ ထသြားတယ္။ ခဏေလာက္ေတာ ့ သတိလစ္သြားတယ္ ထင္တယ္။ အေနာ္ေလ။ အရမ္းလန္ ့သြားတာလည္း ျဖစ္နုိင္တယ္။ ဘာလုိ ့အဲဒီလုိ ေျပာလဲဆုိေတာ ့… သူက အေနာ္ဘက္ မ်က္နွာမူျပီးေနာက္မွာ အေနာ္နဲ ့က လက္တစ္လွမ္းေလာက္ပဲ ကြာတာေလ။ ျပီးေတာ ့သူက အေနာ္ကုိ ေျပးဖက္ျပီး ငုိပါေလရာဗ်ာ။ သူငုိေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္ သတိ၀င္လာတာ။ ကုိယ္မွာ ဘာလုပ္ရမွန္းကုိ မသိဘူး။ သူက ငုိေနတာေတာ ့ အေသငုိတာပဲေနာ္။ ရွယ္ငုိတာ။ ပုိးစုိးပက္စက္ငုိတာ။ အေနာ္ထင္တယ္။ ဒီသရဲ ေပါ့ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ဒုကၡေရာက္ေနျပီလုိ ့။
ငါ ဘာမ်ားကူညီရမလဲမသိဘူး ဆုိျပီး အေနာ္က ေမးလုိက္တယ္။
“ငါ ဘာကူညီရမလဲ” ဆုိေတာ ့…
သူက ေျပာတယ္ဗ်။
“ဒီ အတုိင္းေလး ေနေပးပါ” တဲ ့။ သူ “အားရပါးရ ငုိခ်င္လုိ ့ပါ” တဲ ့ေလ။
ေတေယာဗ်ာ။ အေနာ္မွာ ရပ္ေပးေနရတယ္။ လမ္းမမွာ တုိက္စီေတြကလည္း သြားေနၾကတာ။ သူတုိ ့က အေနာ္တုိ ့ကုိ ဘယ္လုိျမင္မလဲတိ၀ူး။ ေယာကၤ်ားအခ်င္းခ်င္း ဖက္ထားတယ္ ဆုိေတာ ့ေလ။ ျပီးေတာ ့ ညဘက္ၾကီး ။ အေနာ္ကေတာ ့ဖက္ပါ၀ူး။ ဘယ္နွယ္ ့…အခ်င္းခ်င္းၾကီးကုိ ေနာ ့ ။ ဟုိေကာင္ကေတာ ့အေသဖက္ျပီး ငုိေနတာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ငုိလဲဆုိရင္ သူ နွာေခါင္းက နွပ္ေခ်းေတြပါ ထြက္က်ကုန္တာ။ အဲဒီထြက္က်တဲ ့နွပ္ရည္ေတြနဲ ့၊ မ်က္ရည္ေတြေပါင္းျပီးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ဘယ္ဖက္ ပခုံးကေန စီးသြားတယ္။ လူကဗ်ာ ရြံ ့လုိက္တာ မေျပာပါနဲ ့ေတာ ့။ ဒါေပ ့မယ္ လန္ ့ေနရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ လန္ ့ေနတာ။ သရဲက အေနာ္ကို ဖက္ထားတာေလဗ်ာ။ ခက္တယ္။ L အဲဒါေၾကာင့္ ကုိယ္က မလွုပ္ရဲ၀ူးရယ္။
အဲဒီလုိ ငုိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလဲေတာ ့မသိပါဘူး။ အေနာ္အထင္ မိနစ္ (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ရွိမယ္။ ကုိယ္ကလည္း မတ္တပ္။ သူကလည္း မတ္တပ္။ သရဲက ငုိလုိ ့လည္း ၀ေရာ။ ဘာေျပာတယ္ထင္တုန္း…
“ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္မေလးဗ်ာ။ အေနာ္ကုိ ျဖတ္သြားတယ္…အီးဟီးဟီး ရႊတ္” တဲ ့။
“တိန္” ေသေရာဗ်ာ။ ဘယ္နွယ္ ့ … ေၾကာင္ေတာင္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ကုိယ္ ့မွာေတာ ့ သရဲထင္ျပီး ေၾကာက္လုိက္ရတာ။ မသာက ဘာသရဲမွလည္း မပူး၀ူးေရာ။ သူဘာသာသူ ေဆာ္နဲ ့ျပတ္ျပီး ငုိတာကုိ အေနာ္ကုိ ဟင္းဟင္း။ ေတာ္ေတာ္ေပါက္သြားတယ္ဗ်ာ။ အဲဒီဟာကုိ စဥ္းစားမိလုိက္ေတာ ့ သူ ့ကုိ ေဆာင့္တြန္းလုိက္တယ္။
“မင္း သရဲ ပူးေနတာ… မဟုတ္ဘူးလား” ဆုိေတာ ့… သူက မ်က္ရည္ေတြ ဘာေတြသုတ္ျပီး
“ဟ…ဘယ္ နွယ္ ့ ပူး ရမွာလဲ ကုိဇဴးကလည္း” ဆုိျပီး ျပန္ေျပာတယ္။
တကယ္ပါဗ်ာ။ လူက ငုိရခက္၊ ရီရခက္ရယ္။ လက္တစ္ဖက္လုံးကလည္း နွပ္ေခ်းေတြနဲ ့။ အစတုန္းက ရြံ ့ေပမဲ ့လည္း ေၾကာက္ျပီး မၾကည္ ့ရဲ ဘူး။ အခုမွ ကုိယ္ ့လက္ ကုိယ္ျပန္ၾကည္ ့ေတာ ့…လားလား စုိရြဲေနတာပဲ။ အဟုတ္။ မ်က္ရည္ေတြကပါ အဆစ္ပါထားေတာ ့
ဘာဖစ္ေနမွန္းမသိဘူး လက္ကေလ။ အဲဒါနဲ ့ အန္ေတာ ့တာပဲ၊ ထုိးထုိးျပီး။ အေနာ္ကလည္း အန္ေနရင္းနဲ ့ ဟုိေကာင့္ကုိ ဆဲေနတာ။
“ငါ့မွာေတာ ့…(ေအာ )့…နင္ သရဲ …( ေအ ့) …ပူးေန တယ္… (ေ၀ါ့)…ထင္လုိ ့..(ေအာ ့)” ဆုိျပီး စကားက အဆုံးထိ ေျပာလုိ ့ကုိ
ရေတာ ့၀ူး ။
ဒီေကာင္လည္း အဲဒိီေတာ ့မွ ဇာတ္လမ္းအစ အဆုံးကုိ နားလည္သြားျပီး ရယ္ေတာ ့တာ။ ခြက္ထုိး ခြက္လန္ပဲ။ အေနာ္ကလည္း သူကုိ ၾကည္ ့ျပီး (ကုိယ္ ့ကုိ ကုိယ္လည္း ရွက္တာပါတာေပါ့ဗ်ာ. ဟီး ) အန္လုိက္၊ ဆဲလုိက္၊ ရီလုိက္နဲ ့။ ပြဲပါဗ်ာ။ တကယ္ပြဲ။
ဒီလုိနဲ ့ လသာကမ္းနားလမ္းလည္း အေနာ္တုိ ့ရယ္ေမာသံနဲ ့တင္ လွ်ံထြက္သြားတာ။ ျပီးေတာ ့ သူကုိ ျပန္ေခၚလာတယ္။ သူတုိ ့အိမ္ကုိ သူက မျပန္ခ်င္ေသးဘူးတဲ ့။ အဲဒါ သူ ့ကုိ အိမ္ေအာက္မွာ ထားခဲ ့ျပီး အိမ္ေပၚတတ္ရတယ္။ သူ ့အေမေတြကုိ အေျခအေနေကာင္းတယ္။ သရဲ ပူးတာ မဟုတ္ဘူး။ သူဘာသာ သူ စိတ္ညစ္လုိ ့ေလွ်ာက္လုပ္တာ၊ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ ေဖ်ာင္းဖ်ရတာေပါ့။ ျပီးေတာ ့ ကုိယ္လက္ တစ္ဖက္ကုိ ကုိယ္ ဘာသာကုိယ္ေဆးရတယ္ ဟင့္။ အက်ီကလည္း ဒီေကာင္က ငုိလုိက္၊ နွပ္သုတ္လုိက္ လုပ္တာနဲ ့တင္ ေတာ္ေတာ္ကုိ စုတ္ျပတ္သြားတယ္။ အဲဒါ သူ ့အကီ်တစ္ထည္ ေကာက္စြတ္လာရတယ္။ ျပီးေတာ ့ဒီေကာင္ ကားနဲ ့ ဗုိလ္တစ္ေထာင္ ကမ္းနားဘက္ကုိ ထြက္လာခဲ ့တယ္ဗ်ာ။ သူက စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ေနရာေလးတစ္ခုမွာ ေနခ်င္တယ္ဆုိလုိ ့ပါ။ ဗဳိလ္တစ္ေထာင္ ကမ္းနားက ည (၁၁) ဆုိ ပိတ္တာ။ ဒါေပ ့မယ္ အဲဒီက အေစာင့္ရဲေတြက အကုန္လုံး အေနာ္နဲ ့ခင္တယ္။ ကုိယ္ ဆုိးသြမ္းတုန္း အခ်ိန္ေတြတုန္းကဆုိ အေမနဲ ့ရန္ျဖစ္တုိင္း သူတုိ ့နဲ ့သြားေနတာေလ။ ရဲေတြနဲ ့။ မဟုတ္ရင္ ညဘက္ ကုိယ္ ေလွ်ာက္သြားေနတုန္း ေမွာင္ရိပ္ခုိမွဳနဲ ့သူတုိ ့ကဖမ္းမွာ။ အဲဒါသူတုိ ့နဲ ့သြားထုိင္ျပီး စကားေရာ ေဖါေလွ်ာ၊ လုပ္ေနလုိက္တယ္။ ျပီးေရာ ။ အဲဒီလုိေနလာေတာ ့
အေနာ္ဆုိ အဆင္ေျပတယ္ဗ်။ သူတုိ ့ကေလ။ သြားရင္းနဲ ့အိမ္က မိဘေတြကုိလည္း ဖုန္းဆက္ရေတးတယ္။ စိတ္မပူနဲ ့၊ ဟုိေကာင္ ေကာင္းသြားျပီ။ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ သိေနတာကုိ မိဘေတြက။ ဒီေကာင္ကလည္း အိမ္ခဏခဏ လာေနတာဆုိေတာ ့။
ကမ္းနားေရာက္ေတာ ့… ကားေပၚက ဆင္းျပီး ေလညွင္းခံၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သူက ကြ်န္ေတာ္ကုိ ေျပာတယ္။ သူ ့ေကာင္မေလးနဲ ့သူနဲ ့ျပတ္သြားလုိ ့ပါတဲ ့။ သူ ဘယ္လုိမွ မခံစားနုိင္လုိ ့ေပါ့ေနာ္။ အဲဒါေၾကာင့္ အခန္းထဲ ၀င္ျပီး ေနေနတာတဲ ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ ့…သူတုိ ့အိမ္ကလည္း သူ ့သားကုိ သိပ္ခ်စ္ၾကတာ။ ဒီေကာင္ မ်က္နွာမေကာင္းေတာ ့ ဘာျဖစ္လဲ၊ ဘာညာ ၀ုိင္းေမးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္ဆုိ
အသည္းကြဲေနတဲ ့အခ်ိန္တုိင္းက တစ္ေယာက္တည္း ေတြးခ်င္တာေတြး၊ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ေနရမွ အဆင္ေျပတာေလ ေနာ ့။ အဲဒါကုိ
ေဘးက လူေတြက ေစတနာနဲ ့ေတာ ့ေမးတာပဲ။ ဒါေပ ့မယ္ ဒီေကာင္က သူ ့ကုိ ရွုပ္ရေကာင္းမလား ဆုိျပီး ေပါက္ကြဲတာ။
“ငို ခ်င္ေနတာက အစကတည္းကပါ ကုိဇဴးရယ္။ တကယ္ ကုိယ္ဒီလုိ ၀မ္းနည္းေနတဲ ့အခ်ိန္မွာ အေမေတြ၊ ညီေတြရဲ ့ေမတၱာ ကုိေတြ ့လုိက္ရေတာ ့… ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိေတာ ့ပါဘူးဗ်ာ၊ ျပီးေတာ ့အခ်စ္ရဆုံးလုိ ့ ထင္ထားတဲ ့သူတစ္ေယာက္က ဒီလုိလုပ္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ မခံစားနုိင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္” တဲ ့ေလ။
အမွန္ဆုိရင္လည္း ဟုတ္တယ္ဗ်။ ဒီလုိ အခ်ိန္ၾကီးမွာ ကုိယ္ ့အေမေတြ ့ေရွ ့၊ ကုိယ္ အမေတြ ေရွ ့ေတြမွာ….
“တားကုိ တူ…အတည္းခြဲတြားတယ္…ျဗဲ” ဆုိျပီး သြားငုိလုိ ့ေကာင္းတဲ ့အရြယ္လည္း မဟုတ္ဘူးေလ။ ခက္ပါတယ္ဗ်ာ…ေလာကက ။
သူက သူ ့အသည္းကြဲတဲ ့အေၾကာင္းေျပာရင္း…ျပန္ငုိခ်င္လာတယ္ထင္တယ္။ သူလည္း ခ်စ္မွာပါ….သူ ့ေကာင္မေလးကုိ။ အေနာ္လည္း ခံစားေပးလုိ ့ရပါတယ္။ ခုေလးတင္ ကုိယ္လည္း အသည္းကြဲထားတာဆုိေတာ ့ ဟိဟိ ။ ကုိယ္လည္း ရင္ထဲမွာ နင္ေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေပ ့မယ္ဗ်ာ။ ကုိယ္ထက္ ဆုိးတဲ ့သူကုိ ေတြ ့လုိက္ရေတာ ့…ခဏေပ်ာက္သြားတယ္ထင္တယ္။ အခု ေသြးေအးသြားေတာ ့ရင္ထဲမွာ ျပန္ေပၚလာပါေယာလား ဟားဟ။ ပြဲဗ်ာ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဟုိေကာင္က ပုလဲေတြ ခေနျပီ။ တကယ္ေတာ ့ဗ်ာ…ေယာကၤ်ား တစ္ေယာက္ ငုိတယ္ဆုိတာ ၾကည္ ့ရခက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္က သူကုိ ဒီလုိ ေျပာလုိက္တယ္။
“မသာေကာင္…ငုိမေနနဲ ့နင္….နင္တင္ ကြဲထားတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါလည္း ဒီေန ့ည ပဲ အသည္းကြဲလာတာ” လို ့ေလ ဟိဟိ ။
ဒီတစ္ခါ ငုိတာ ရပ္သြားျပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျပန္ၾကည္ ့ေနတာေတာ ့ သူပါ။ တကယ္လား၊ ဟုတ္ရဲ ့လားဆုိတဲ ့ပုံစံမ်ိဳးနဲ ့။ ျပီးေတာ ့
“အာ… တကယ္လားဟင္။ ကုိယ္ဇဴး …ပြဲေနာ္၊ ပြဲ။ တကယ္ ၾကည္ ့စမ္း တုိက္ဆုိင္တာလား တိ၀ူး ဟီးဟီး” တဲ ့။ သူမ်ားအသည္းကြဲ တယ္ဆုိေတာ ့မသာ အသံက ေပ်ာ္ေနတဲ ့အသံနဲ ့။ အဲဒါနဲ ့ သူကလည္း ဘယ္လုိ ျဖစ္တာလဲ၊ ဘာညာနဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။ ကုိယ္လည္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ ဒီလုိ ဒီလုိပဲ ဆုိျပီး။ အဲဒီမွာ သူက အံ ့ၾသသြားတယ္ဗ်…သိလား။ ကြ်န္ေတာ္ ့ကုိေလ။ သူ ့လုိ မ်ိဳး ၾကီး ေသာင္းက်န္းတာေတြ ဘာေတြ မရွိဘူး ဆုိျပီး။ အမွန္တကယ္ေတာ ့ သူက အခုမွ အသက္က (၁၉) နစ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတာေလ။ စိတ္ဓါတ္က အရုိးခံရယ္။ ျဖဴစင္တယ္။ ရွင္းရွင္း ေျပာရရင္ အေနာ္ ငဇဴးတုိ ့ နွလုံးသားေတြက ျဖဴစင္ေတာ ့တာမွ မဟုတ္တာ။ မာယာေတြၾကား ေလွ်ာက္သြားေနတာ။ အေတြ ့အၾကဳံေတြလည္း ရေနပါျပီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေရာ၊ ကုိယ္ေတြ ့ျဖစ္ရပ္ေတြဆီကေရာေပါ့။ အဲဒီေတာ ့ဘယ္ တုန္လွုပ္လိမ္ ့မတုန္း ေနာ ့ ဟိဟိ ေနာက္တာ ။
အဲဒီလုိနဲ ့သူကေမးတယ္ေပါ့ေနာ္။
“ကုိဇဴး ဘာမွ မျဖစ္ဘူးလား” တဲ ့။
“ဟ…မျဖစ္ပဲ ေနမလားဟ၊ ဒီမွာ ရင္ထဲမွာ ဘယ္လုိခ်ည္းမွန္းမတိလုိ ့..ငါက ၀င္အိပ္ေနတာ။ မဖူးတုိ ့ကလည္း ငါမ်က္နွာမေကာင္းဘူးဆုိျပီး အေသလုိက္ေမးေနတာ။ ငါက အာခီဒုိ ေၾကာင့္ ပင္ပန္းတယ္ဆုိျပီး လွိမ္ ့ထားရတာေပါ့ ။ နင့္ ဖုန္း၀င္လာေတာ ့…လြမ္းတာနဲ ့ခံစားေနတာေတာင္ ဘယ္ေရာက္တြားမွန္းမသိဘူး။ ေသာက္က်ိဳးနည္း..သရဲ” ဆုိျပီး အေနာ္က ေျပာလုိက္တယ္။ အဲဒီ သရဲ ဆုိတဲ ့အေၾကာင္း ေျပာတဲ ့အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္က ရယ္ျပီး ေျပာေနတာေလ။ တကယ္လည္း ရီခ်င္ေနတယ္။ အူတတ္တယ္။ အဟုတ္။
သူကလည္း အဲဒီအသံၾကားေတာ ့ ၀မ္းနည္းတာေတြ၊ ဘာေတြ ေပ်ာက္ျပီး ရီပါေလေရာလား ။
ဒီလုိနဲ ့ကမ္းနားမွာ ေနာက္ အသည္းကြဲရင္ ဒီလုိ မလုပ္ဖုိ ့ဘာညာနဲ ့ဆုံးမျပီး ျပန္လႊတ္လုိက္တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ ဆုံးမလုိ ့အာေျခာက္ျပီး ေသာက္တာတင္ “ဘီယာခ်မ္း” ေလးဗူး လား တိ၀ူး ဟိဟိ ။ ဒီေကာင္လည္း ေသာက္နုိင္တယ္။ အျပန္မွာေတာ ့ရီရီေမာေမာပါပဲ။
သူလည္း ေအးေဆးျဖစ္သြားတယ္။ အေနာ္လည္း ေအးေဆးျဖစ္သြားတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ ့… ည (၂) နာရီေတာင္ ထုိးေတာ ့မွာ။
ကုိယ္က မနက္ အာခီဒုိကလည္း ရွိေသးတယ္။ မားသားကုိလည္း ျပီးသြားပါျပီ။ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး ဆုိျပီး ေျပာလုိက္ရတယ္။
အိပ္ယာထဲကုိလည္း ၀င္ေရာ….
“ရင္ထဲမွာလည္း ျပန္ျပန္ ဆုိ ့လာတယ္ဗ်ာ”
“ငခမ္း…တစ္ေယာက္လည္း ဒီလုိပဲ ထင္ပ”
“ဟဲ ့…ေသာက္က်ိဳးနည္း သရဲ” ဟိဟိ ။ ။
ျပီး၏
သရဲ(၉)ေကာင္ဖမ္းမိ။
ၿမင္ကြင္းကေတာ ့၁၉၈၂ ခုႏွစ္က ထိတ္လန္ ့သဲဖုိဇတ္ကား ပုိလ္တာေဂ် ့စ္ ထဲကအတုိင္းပါပဲ…အမ်ဴိးသမီးေလးတစ္ဦးထံမွာ ပူး၀င္ေနတဲ ့သရဲကုိးေကာင္ကုိ သူမရဲ ့ေနအိမ္မွာ မေလးရွားနတ္ဆရာႏွစ္ဦး က ဖမ္းဆီးခဲ ့တာၿဖစ္ပါတယ္…
အဆုိပါမိန္းကေလးဟာ မႀကာခဏ သူမေနအိမ္ကေနေပ်ာက္ဆံုးသြားေလ ့ရွိၿပီး ဘိလပ္ေၿမေဖ်ာ္စက္၊ သခၤ်ဴိင္းကုန္း စသည္ ့ေနရာေတြမွာ ၿပန္ေတြ ့ရေလ ့ရွိလုိ ့တစ္ရြာလံုးကေတာ ့သူမအေႀကာင္းေၿပာေနႀကတာၿဖစ္ပါတယ္….
အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိ စီတီဘယ္လ္ကစ္မုိဟာမက္နုိး ရဲ ့မိဘႏွစ္ပါးဟာ ၎တုိ ့သမီးေလးထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနတတ္တဲ့ လွ်ဴိ
့၀ွက္ဆန္းႀကယ္မွဳေနာက္ကြယ္က တရားခံ နတ္မိစၧာ သရဲေတြကုိ နတ္ဆရာေတြက အနုိင္ရခဲ ့လုိ ့၎တုိ ့မိသားစုဘ၀ေလး ပံုမွန္ၿပန္ၿဖစ္ေတာ့မည္ဟုဆုိကာ ယံုႀကည္၀မ္းသာေနႀကပါတယ္….
ထုိတရားခံ နတ္မွင္စာေတြကုိ နတ္ဆရာမ်ားက ဖမ္းၿပီး အထူးစီရင္ထားတဲ ့ပုလင္းထဲထည္ ့သြင္းထားသည့္ သတင္းႀကားရသည္ ့ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ရြာသားေတြဟာ ထုိအိမ္ကုိ ေရာက္ရွိလာခဲ ့ႀကပါတယ္…
စိတ္၀င္တစ္စားရွိေနခဲ ့ႀကတဲ ့ရြာသားေတြဟာ သူ ့ထက္ငါအလုအယက္တုိးေ၀ွ ့ၿပီး ထုိသရဲဖမ္းထားသည္ ့
ပုလင္းမ်ားကုိ ဓါတ္ပံုမ်ား၊ ဗီဒီယုိမ်ား ရုိက္ယူခဲ ့ႀကပါတယ္…
အမည္ေဖၚၿပရန္ၿငင္းဆုိခဲ ့သည္ ့ေအာက္လမ္းနတ္ဆရာ ၂ ဦးဟာ စီတီဘာလ္ဂစ္ ေလးရဲ ့ၿဖစ္အင္ကုိ သတင္းစာေတြမွာ ဖတ္မိသိရွိခဲ ့ႀကၿပီးေနာက္ လြန္ခဲ ့သည္ ့ေသာႀကာေန ့ကေစတနာေမတၱာၿဖင့္အခမဲ ့လာေရာက္ ကုသေပးခဲ ့ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္…
ထုိေန ့ည ၇ နာရီ ၃၀ မွာ နတ္ဆရာတစ္ဦးက မိသားစုေနအိမ္အတြင္း ရြတ္ဖတ္ေနစဥ္ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ ့အိမ္ေရွ ့တံခါးအၿပင္ဖက္ကေန က်မ္းစာေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ေနခဲ ့ပါတယ္…
၁၅ မိနစ္ေလာက္အႀကာမွာေတာ ့အၿပင္မွာရွိေနတဲ ့နတ္ဆရာဟာ အိမ္ထဲကေန ပံုရိပ္သ႑ာန္တစ္ခု ထုိးေဖာက္ထြက္ေၿပးသြားတာကုိ ရိပ္ကနဲေတြ ့လုိက္ရပါတယ္…
သူက ေနာက္ကေနလုိက္ဖမ္းခဲ ့တာ ဖမ္းမိသြားခဲ ့ပါတယ္…အဲဒီေနာက္ေတာ ့ထြက္ေၿပးဖုိ ့ႀကဳိးစားခဲ ့ႀကတဲ ့တေစၧမွင္စာ ရွစ္ေကာင္ကုိ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ဆက္တုိက္ ဖမ္းဆီးရမိခဲ ့ႀကပါတယ္…
တေစၧမွင္စာေတြအေနနဲ ့ေနာက္ထပ္ ဒုကၡမေပးနုိင္ေအာင္ အလံုပိတ္ထားတဲ ့ပုလင္းေတြကုိ ပင္လယ္ထဲကုိလႊင္ ့ပစ္လုိက္မွာၿဖစ္တယ္လို ့နတ္ဆရာက ေၿပာႀကားခဲ ့ပါတယ္…။ ။
ပူး၀င္ေနသည္ ့မေကာင္းဆုိး၀ါးကုိ ႏွင္ထုတ္ေပးေနသည္ ့မေလးရွားနတ္ဆရာ…
( မိခင္ၿဖစ္သူကုိ ေဘးအနားမွာ ေပးလို ့ဒီလိုဆ၇ာမ်ားကေတာ့အမွန္အကန္ပါ…အႀကံအဖန္ဆုိယင္သူတုိ ့
နားမွာ ဘယ္သူမွေပးမေနတတ္ပါဘူး…)
သူမရဲ ့သမီးၿဖစ္အင္ကုိ သတင္းစာမွာမႀကာေသးမီက ေဖာ္ၿပခဲ ့ၿပီးေနာက္ နတ္ဆရာစုစုေပါင္း ၁၇ ဦးက ကူညီကာ သူရဲမ်ားကုိႏွင္ထုတ္ေပးမယ္လုိ ့ကမ္းလွမ္းေၿပာဆုိခဲ ့တယ္လုိ ့စီတီဘာလ္ဂစ္ ေလးရဲ ့မိခင္ၿဖစ္ သူအသက္ ၄၇ ႏွစ္ရွိ နုိရီဇန္ ကေၿပာၿပခဲ့ပါတယ္….လြန္ခဲ ့တဲ ့ႏွစ္လေလာက္ကစၿပီး သမီးၿဖစ္သူ စီတီဘာလ္ဂစ္ တစ္ေယာက္ထူးဆန္းစြာေပ်ာက္ဆံုးေနတတ္ခဲ ့ၿပီးေနာက္ လာေရာက္ကုသေပးခဲ ့ သည္ ့နတ္ဆရာေပါင္း ၁၀၀ ခန္ ့အတြက္ သူမတုိ ့မိသားစုဟာ ရင္း
ဂစ္ေငြေသာင္းနဲ ့ခ်ီၿပီး ရွာေဖြကာ အကုန္အက်ခံခဲ ့ရတယ္လုိ ့သူမကဆုိပါတယ္….
သုိ ့ေသာ္လည္း သမီးေလးရဲ ့အၿဖစ္ဆုိးကုိ ( ဘယ္သူမွမကယ္တင္နုိင္တဲ ့) သတင္းမီဒီယာေတြက ေဖာ္ၿပခဲ ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ ့နတ္ဆရာေတြဟာ အခမဲ ့ကယ္တင္ကုသေပးဖုိ ့ကမ္းလွမ္းလာခဲ ့ႀကပါေတာ ့တယ္….
ေနာက္ဆံုး ေအာင္ၿမင္မွဳေႀကာင္ ့အခုေတာ ့မိသားစုအားလံုးဟာ စိတ္ခ်မ္းသာရပါၿပီ…” လုိ ့လည္း သူမက ဆုိခဲ ့ပါတယ္…
အခုေတာ ့သူမကုိဒုကၡေပးတဲ ့တရားခံတေစၧမွင္စာမ်ားကုိ ဖမ္းမိခဲ ့ၿပီမုိ ့သူမဟာ လြန္ခဲ ့တဲ ့ႏွစ္ရက္ကစၿပီးေပ်ာက္ဆံုးသြားၿခင္းမရွိေတာ ့ပဲ ပံုမွန္ဘ၀ကုိသာ ဆက္လက္ေနထိုင္လုိပါေတာ့တယ္လို ့စီတီဘာလ္ဂစ္ ကေၿပာႀကားခဲ ့ပါတယ္…
” ကြ်န္မတုိ ့မိသားစုအားလံုးကုိ ကူညီခဲ ့ႀကတာေတြအားလံုးအတြက္ ဘယ္လာက္ေက်းဇူးတင္ရတယ္ဆုိတာ စကားလံုးနဲ ့ေတာင္ေၿပာၿပလုိ ့မရနုိင္ပါဘူး….
အခုဆုိယင္ ရုတ္တရက္ ကိုယ္ ့ကုိယ္ကုိ မေ၇ာက္ဘူးတဲ ့စုိးရိမ္ထိတ္လန္ ့ဖြယ္ေနရာေတြကုိေရာက္ေနတာရုတ္တရက္ေတြ ့ရဖုိ ့မစိုးရိမ္ရေတာ ့တဲ ့အတြက္ စိတ္သက္သာရာရခဲ ့ပါၿပီ…” လို ့သူမကဆုိခဲ ့ပါတယ္…
သရဲကုိးေကာင္ကုိ ဖမ္းထည္ ့ထားသည္ဟုဆုိေသာ ပုလင္းမ်ားကုိ ဓါတ္ပံုရုိက္ေနႀကစဥ္…
မေလးရွားမွာေတာ ့အကဲမစမ္းနဲ ့ေနာ္…သရဲဖမ္းမယ္ ့ဆရာေတြရွိတယ္…
သူတုိ ့နည္းသူတုိ ့ဟန္နဲ ့ေတာ ့စြမ္းႀကတာပါပဲ…။ ။
မွတ္ခ်က္။ ။ https://www.mandalaygazette.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ ။
အဆုိပါမိန္းကေလးဟာ မႀကာခဏ သူမေနအိမ္ကေနေပ်ာက္ဆံုးသြားေလ ့ရွိၿပီး ဘိလပ္ေၿမေဖ်ာ္စက္၊ သခၤ်ဴိင္းကုန္း စသည္ ့ေနရာေတြမွာ ၿပန္ေတြ ့ရေလ ့ရွိလုိ ့တစ္ရြာလံုးကေတာ ့သူမအေႀကာင္းေၿပာေနႀကတာၿဖစ္ပါတယ္….
အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ရွိ စီတီဘယ္လ္ကစ္မုိဟာမက္နုိး ရဲ ့မိဘႏွစ္ပါးဟာ ၎တုိ ့သမီးေလးထူးဆန္းစြာ ေပ်ာက္ဆံုးေနတတ္တဲ့ လွ်ဴိ
့၀ွက္ဆန္းႀကယ္မွဳေနာက္ကြယ္က တရားခံ နတ္မိစၧာ သရဲေတြကုိ နတ္ဆရာေတြက အနုိင္ရခဲ ့လုိ ့၎တုိ ့မိသားစုဘ၀ေလး ပံုမွန္ၿပန္ၿဖစ္ေတာ့မည္ဟုဆုိကာ ယံုႀကည္၀မ္းသာေနႀကပါတယ္….
ထုိတရားခံ နတ္မွင္စာေတြကုိ နတ္ဆရာမ်ားက ဖမ္းၿပီး အထူးစီရင္ထားတဲ ့ပုလင္းထဲထည္ ့သြင္းထားသည့္ သတင္းႀကားရသည္ ့ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ရြာသားေတြဟာ ထုိအိမ္ကုိ ေရာက္ရွိလာခဲ ့ႀကပါတယ္…
စိတ္၀င္တစ္စားရွိေနခဲ ့ႀကတဲ ့ရြာသားေတြဟာ သူ ့ထက္ငါအလုအယက္တုိးေ၀ွ ့ၿပီး ထုိသရဲဖမ္းထားသည္ ့
ပုလင္းမ်ားကုိ ဓါတ္ပံုမ်ား၊ ဗီဒီယုိမ်ား ရုိက္ယူခဲ ့ႀကပါတယ္…
အမည္ေဖၚၿပရန္ၿငင္းဆုိခဲ ့သည္ ့ေအာက္လမ္းနတ္ဆရာ ၂ ဦးဟာ စီတီဘာလ္ဂစ္ ေလးရဲ ့ၿဖစ္အင္ကုိ သတင္းစာေတြမွာ ဖတ္မိသိရွိခဲ ့ႀကၿပီးေနာက္ လြန္ခဲ ့သည္ ့ေသာႀကာေန ့ကေစတနာေမတၱာၿဖင့္အခမဲ ့လာေရာက္ ကုသေပးခဲ ့ၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္…
ထုိေန ့ည ၇ နာရီ ၃၀ မွာ နတ္ဆရာတစ္ဦးက မိသားစုေနအိမ္အတြင္း ရြတ္ဖတ္ေနစဥ္ ေနာက္တစ္ဦးကေတာ ့အိမ္ေရွ ့တံခါးအၿပင္ဖက္ကေန က်မ္းစာေတြကုိ ရြတ္ဖတ္ေနခဲ ့ပါတယ္…
၁၅ မိနစ္ေလာက္အႀကာမွာေတာ ့အၿပင္မွာရွိေနတဲ ့နတ္ဆရာဟာ အိမ္ထဲကေန ပံုရိပ္သ႑ာန္တစ္ခု ထုိးေဖာက္ထြက္ေၿပးသြားတာကုိ ရိပ္ကနဲေတြ ့လုိက္ရပါတယ္…
သူက ေနာက္ကေနလုိက္ဖမ္းခဲ ့တာ ဖမ္းမိသြားခဲ ့ပါတယ္…အဲဒီေနာက္ေတာ ့ထြက္ေၿပးဖုိ ့ႀကဳိးစားခဲ ့ႀကတဲ ့တေစၧမွင္စာ ရွစ္ေကာင္ကုိ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ဆက္တုိက္ ဖမ္းဆီးရမိခဲ ့ႀကပါတယ္…
တေစၧမွင္စာေတြအေနနဲ ့ေနာက္ထပ္ ဒုကၡမေပးနုိင္ေအာင္ အလံုပိတ္ထားတဲ ့ပုလင္းေတြကုိ ပင္လယ္ထဲကုိလႊင္ ့ပစ္လုိက္မွာၿဖစ္တယ္လို ့နတ္ဆရာက ေၿပာႀကားခဲ ့ပါတယ္…။ ။
ပူး၀င္ေနသည္ ့မေကာင္းဆုိး၀ါးကုိ ႏွင္ထုတ္ေပးေနသည္ ့မေလးရွားနတ္ဆရာ…
( မိခင္ၿဖစ္သူကုိ ေဘးအနားမွာ ေပးလို ့ဒီလိုဆ၇ာမ်ားကေတာ့အမွန္အကန္ပါ…အႀကံအဖန္ဆုိယင္သူတုိ ့
နားမွာ ဘယ္သူမွေပးမေနတတ္ပါဘူး…)
သူမရဲ ့သမီးၿဖစ္အင္ကုိ သတင္းစာမွာမႀကာေသးမီက ေဖာ္ၿပခဲ ့ၿပီးေနာက္ နတ္ဆရာစုစုေပါင္း ၁၇ ဦးက ကူညီကာ သူရဲမ်ားကုိႏွင္ထုတ္ေပးမယ္လုိ ့ကမ္းလွမ္းေၿပာဆုိခဲ ့တယ္လုိ ့စီတီဘာလ္ဂစ္ ေလးရဲ ့မိခင္ၿဖစ္ သူအသက္ ၄၇ ႏွစ္ရွိ နုိရီဇန္ ကေၿပာၿပခဲ့ပါတယ္….လြန္ခဲ ့တဲ ့ႏွစ္လေလာက္ကစၿပီး သမီးၿဖစ္သူ စီတီဘာလ္ဂစ္ တစ္ေယာက္ထူးဆန္းစြာေပ်ာက္ဆံုးေနတတ္ခဲ ့ၿပီးေနာက္ လာေရာက္ကုသေပးခဲ ့ သည္ ့နတ္ဆရာေပါင္း ၁၀၀ ခန္ ့အတြက္ သူမတုိ ့မိသားစုဟာ ရင္း
ဂစ္ေငြေသာင္းနဲ ့ခ်ီၿပီး ရွာေဖြကာ အကုန္အက်ခံခဲ ့ရတယ္လုိ ့သူမကဆုိပါတယ္….
သုိ ့ေသာ္လည္း သမီးေလးရဲ ့အၿဖစ္ဆုိးကုိ ( ဘယ္သူမွမကယ္တင္နုိင္တဲ ့) သတင္းမီဒီယာေတြက ေဖာ္ၿပခဲ ့ၿပီးေနာက္မွာေတာ ့နတ္ဆရာေတြဟာ အခမဲ ့ကယ္တင္ကုသေပးဖုိ ့ကမ္းလွမ္းလာခဲ ့ႀကပါေတာ ့တယ္….
ေနာက္ဆံုး ေအာင္ၿမင္မွဳေႀကာင္ ့အခုေတာ ့မိသားစုအားလံုးဟာ စိတ္ခ်မ္းသာရပါၿပီ…” လုိ ့လည္း သူမက ဆုိခဲ ့ပါတယ္…
အခုေတာ ့သူမကုိဒုကၡေပးတဲ ့တရားခံတေစၧမွင္စာမ်ားကုိ ဖမ္းမိခဲ ့ၿပီမုိ ့သူမဟာ လြန္ခဲ ့တဲ ့ႏွစ္ရက္ကစၿပီးေပ်ာက္ဆံုးသြားၿခင္းမရွိေတာ ့ပဲ ပံုမွန္ဘ၀ကုိသာ ဆက္လက္ေနထိုင္လုိပါေတာ့တယ္လို ့စီတီဘာလ္ဂစ္ ကေၿပာႀကားခဲ ့ပါတယ္…
” ကြ်န္မတုိ ့မိသားစုအားလံုးကုိ ကူညီခဲ ့ႀကတာေတြအားလံုးအတြက္ ဘယ္လာက္ေက်းဇူးတင္ရတယ္ဆုိတာ စကားလံုးနဲ ့ေတာင္ေၿပာၿပလုိ ့မရနုိင္ပါဘူး….
အခုဆုိယင္ ရုတ္တရက္ ကိုယ္ ့ကုိယ္ကုိ မေ၇ာက္ဘူးတဲ ့စုိးရိမ္ထိတ္လန္ ့ဖြယ္ေနရာေတြကုိေရာက္ေနတာရုတ္တရက္ေတြ ့ရဖုိ ့မစိုးရိမ္ရေတာ ့တဲ ့အတြက္ စိတ္သက္သာရာရခဲ ့ပါၿပီ…” လို ့သူမကဆုိခဲ ့ပါတယ္…
သရဲကုိးေကာင္ကုိ ဖမ္းထည္ ့ထားသည္ဟုဆုိေသာ ပုလင္းမ်ားကုိ ဓါတ္ပံုရုိက္ေနႀကစဥ္…
မေလးရွားမွာေတာ ့အကဲမစမ္းနဲ ့ေနာ္…သရဲဖမ္းမယ္ ့ဆရာေတြရွိတယ္…
သူတုိ ့နည္းသူတုိ ့ဟန္နဲ ့ေတာ ့စြမ္းႀကတာပါပဲ…။ ။
မွတ္ခ်က္။ ။ https://www.mandalaygazette.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ ။
သံလမ္းေပၚက သ၇ဲ။
တေလာက နယ္ျမိဳ ့ေလးတစ္ခုက အကုိတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ဆီ အလည္လာတယ္ဗ်။
အဲဒါသူနဲ ့စကားစျမည္းေျပာဆုိရင္းနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ ဆုိ္ဒ္ကုိ ေပးဖတ္လုိက္ေတာ ့ သူကေျပာတယ္။
သရဲအေၾကာင္းေတြ ဖတ္မိပီးေတာ ့ေလ။ မင္း “သံလမ္းေပၚက ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲ” မွတ္မိေသးလားတဲ ့။ အဲဒါေလးေရးလုိက္ပါလားလုိ ့
ဆုိလာတယ္။ အဲဒီေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္လည္း သံလမ္းေပၚက သရဲ အေၾကာင္းကုိ ျပန္စဥ္းစားျဖစ္တာခင္ဗ်။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိရယ္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒီအလည္လာတဲ ့အကုိတုိ ့ရွိတဲ ့နယ္ျမိဳ ့ေလးကုိ အလည္သြားဖူးတယ္။ ရွမ္းေတြပါ သူတုိ ့က။ ျပီးေတာ ့
ေနရာေလးကလည္း အရမ္းေခါင္တယ္။ ရထားလမ္းပဲ ေကာင္းေကာင္းေပါက္တာ။ အဲဒီျမိဳ ့ကုိ သြားမယ္ဆိုရင္ေလ။ ကားလမ္းမေပါက္၀ူး။
ျမိဳ ့ရဲ ့အလည္ေခါင္မွာ ဘူတာရုံရွိတယ္။ ရထားလမ္းက အဲဒီျမိဳ ့အလယ္မွာေပါ့ေနာ္။ ျပီးေတာ ့ရထားလမ္းစစေဖါက္တုန္းကဆုိ အဲဒီျမိဳ ့က
လူေတြက ရထားသံလမ္းေတြ ျဖဳတ္ျဖဳတ္ခုိးလုိ ့ဆုိျပီး ရထားလမ္းကို အုတ္တံတုိင္းေတြ ခတ္ထားတယ္။ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး အ၀င္လုိေပါ့။ အေပၚမွာ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြ ထုိးေပးထားတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက ျဖစ္သလုိထုိးထားတာဆုိေတာ ့ဗ်ာ။
သိပ္ေတာ ့ခုိင္တယ္မဟုတ္၀ူး။ ရထားလာပီေဟ ့ဆုိရင္ အဲဒီကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက တုန္ခါေနတာ။ ျပီးေတာ ့လက္ရန္းေတြကလည္း တစ္ေခ်ာင္းတည္းထားထားတာ။ ျဖစ္သလုိ အၾကမ္းလုပ္ထားတဲ ့သေဘာၾကီးပါ။ အႏၱရာယ္တအားမ်ားတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းကေျပာပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ ့မသိ။
ဒီလုိနဲ ့တစ္ေန ့ဗ်ာ။ ရထားလမ္း ဟုိဘက္ကျခမ္းက ဗဳိက္ၾကီးသည္တစ္ေယာက္ မီးဖြားမလုိ ျဖစ္တယ္။ အရပ္လက္သည္ေတြ ေခၚလုိ ့ရေပ ့မဲ ့လည္း သူတုိ ့က ေခတ္မွီတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ ့ ဗုိက္ၾကီးသည္ကုိ ပုခက္ပုံစံလုပ္ထားတဲ ့ထမ္းစင္နဲ ့ေခၚလာၾကတယ္။ ဒီဘက္ျခမ္းက ျပည္ ့သူေဆးရုံကုိ ေပါ့။ ေဆးရုံကလည္း သိပ္အၾကီးၾကီးမဟုတ္ပါ၀ူး။ ေသးေသးရယ္ပါ။ အဲဒီလုိ ေခၚလာတဲ ့အခ်ိန္
ကုန္းေက်ာ္တံတား အလယ္ေလာက္ အေရာက္မွာေပါ့ေနာ္။ ေအာက္မွာကလည္း ရထားသံလမ္း။ အဲဒီအခ်ိန္ ရထားက လာတယ္။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ ့ေမာင္းလာတာ။ ကုန္းေက်ာ္တံတားက တုန္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ထမ္းတဲ ့လူနွစ္ေယာက္ကလည္း အားမရွိ၀ူးထင္ပါတယ္။
တံတားက တုန္ေနေတာ ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး။ ဘယ္ယာ ယုိင္ထိုး ျပီးေတာ ့ လဲၾကတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ေဘးကလူေတြကလည္း ပုခက္ကုိ ၀ုိင္းထိမ္းတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ဒါေပ ့မယ္ သူတုိ ့ထိမ္းတဲ ့ဘက္က တံတားလက္ရန္းဘက္ကမဟုတ္၀ူး။ ဒီဘက္က ျဖစ္ေနတယ္။ အရွိန္နဲ ့ဆုိေတာ ့ပုခက္က လႊဲသလုိျဖစ္။ ဗုိက္ၾကီးသည္ကလည္း နာလုိ ့လွိမ္ ့ေနေတာ ့ တံတားလက္ရန္းဘက္ကုိ အရွိန္လြန္ျပီးေတာ ့ ဗိုက္ၾကီးသည္ ဆင္းသြားတယ္။ တံတားေအာက္ကုိ။
လူေတြကလည္း ျပာကုန္တာေပါ့။ သိတယ္မလား။ ျမင္ကြင္းက ျမင္ရက္စရာေတာ ့မေကာင္းပါ၀ူး။ အဲဒီဗဳိက္ၾကီးသည္က ရထားလမ္းေပၚျပဳတ္က်။ ျမင့္ကလည္း ျမင့္ေတာ့ ကုိယ္၀န္ပ်က္သြားတယ္ထင္တယ္။ ေသြးေတြက ျမင္မေကာင္း၀ူးတဲ ့။ သူလည္း နာလုိ ့ေအာ္ေနတဲ ့အခ်ိန္မွာ ရထားကလာေနတာ။ တံတားေပၚကလူေတြကလည္း ဘာလုပ္လုိ ့လုပ္ရမွန္းမသိဘူးေလ။ အဲဒီလုိ ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြးနဲ ့အရမ္း စုိးရိမ္စရာေကာင္းတဲ ့အေျခအေနမွာ ဗဳိက္ၾကီးသည္ကို ရထား ၾကိတ္ရွာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ အေၾကာင္းအရာၾကီးပါ။ ၾကားရတုိင္း နားမခ်မ္းသာ၀ူး။
ေသေနေစ ့ေနလို ့ပဲလား။
ဒါမွမဟုတ္ ထမ္းတဲ ့လူေတြ ေသာက္သုံးမက်လုိ ့ပဲလား။
တံတားလုပ္တဲ ့သူေတြ ညံ ့ဖ်င္းတာလားကေတာ ့ ဘုရားသာ သိနိုင္မယ္ထင္တယ္။
ဒီလိုနဲ ့ အဲဒီတံတားမွာ ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲ ေျခာက္ပါေလေရာဗ်ိဳ ့။ သူေသသြားတဲ ့ေန ့ေတြက ညတုိင္း ေအာ္တာတဲ ့ေနာ္။ နာနာက်ည္းက်ည္း ညဥ္းတြားသံက အဲဒီတံတားေအာက္က ည (၁၀) ေက်ာ္တာနဲ ့စေတာ ့တာပဲတဲ ့။ ည (၁၁) နာရီေလာက္ဆုိရင္
တံတားေပၚမွာ သူက ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္။ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္နဲ ့ “ေတာက္” တစ္ေခါက္ေခါက္ဆုိျဗဲ။ သံလမ္းတံတုိင္းေတြရဲ ့ဒီဘက္ကလည္း လူေနအိမ္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တံတားေပၚမွာ ဘုန္းၾကီးေတြ ဘာေတြ ပင့္ေပးျပီးေတာ ့
ပရိတ္ေတြဘာေတြ ရႊတ္ေပးတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ လည္း မကြ်တ္ဘူးေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ေျပာင္းေျပးတဲ ့အိမ္ေတြ မ်ားလာတယ္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာေလးကေတာ ့အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အဲဒီျမိဳ ့ကို အလယ္ေရာက္သြားတဲ ့အခ်ိန္က်ေတာ ့
ေျပာျပလုိ ့ျပန္ၾကားရတာေလးပါ။ အလယ္သြားရတဲ ့အေၾကာင္းရင္းကလည္း အဘြားရဲ ့ညီမ ဆုံးလုိ ့သြားတာပါ။ ဟုိေရာက္ေတာ ့တန္ေဆာင္တုိင္လၾကီးခင္ဗ်။ အေနာ္ကေတာ ့ခေလးဆုိေတာ ့ အဲဒီက အကိုေတြ အမေတြနဲ ့ေဆာ ့ေပါ့ဗ်ာ။ တိတယ္မလား။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဆာ့က မက္ပါဘိသနဲ ့။ အဘြားကေတာ ့ သူညီမ ဆုံးတာဆုိေတာ ့မ်က္ရည္ေလး စမ္းတန္း၊ စမ္းတန္းနဲ ့ေပါ့ဂ်ာ။ အဲဒီမွာ ေဆာ ့ရင္ ညဘက္ဆုိ အေနာ္တုိ ့က တူတူပုန္းတုိင္းကစားၾကတယ္ခင္ဗ်။ ေမာင္နွမေတြကလည္း ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္တယ္ေလ။ တစ္၀မ္းကြဲေတြေရာ၊ နွစ္၀မ္းကြဲေတြေရာ။ တစ္ခ်ိဳ ့ ရွမ္းတရုတ္ေတြ ဆုိလည္း အမ်ိဳးတဲ ့ဗ်ာ။ ယုံခ်င္စရာေတာင္မခ်ိ၀ူး။ အဘြားေျပာလုိ ့ယုံတာ။ ရွုပ္ေနတာျဗဲ။ ကုလားေတြေရာ၊ တရုတ္ေတြေရာ၊ ရွမ္းေတြေရာ။ အမ်ိဳးတဲ ့ဗ်ာ။ေလဒယ္။ ထားေလာ ့အဲဒါ။ ဒီလုိနဲ ့ တူတူပုန္းတုိင္း ကစားရင္ အေနာ္သတိထားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ သံလမ္းအုတ္တံတုိင္းရွိတဲ ့ဘက္ကုိ ဘယ္သူမွ မပုန္းၾကဘူး။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္က ေနာက္ပုိင္းမွာ လည္တယ္။ အဲဒီမွာ သြားသြားပုန္းေနတာ။ တစ္ခုထူးျခားတာေတာ ့ရွိတယ္။ အဲဒီဘက္က အိမ္ေတြက လူမရွိၾက၀ူး ဟိဟိ။ အဲဒါ သူတုိ ့လုိက္၇ွာရင္ အေနာ္ကုိ လုံး၀မေတြ ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွ အေနာ္ ထြက္
အမိခံေတာ ့မွ မိသြားတာ။ အဲဒါ တစ္ရက္ေဆာ ့တယ္။ ဘာမွျဖစ္၀ူး။ နွစ္ရက္ေဆာ ့တယ္။ ဘာမွ ျဖစ္၀ူးခင္ဗ်။
တစ္ေန ့ပါ။ တစ္္ေနကုန္ အဘြားေလး အသုဘ ကိစၥနဲ ့မေဆာ ့ရတာနဲ ့ ညဘက္မွာ အတုိးခ်ျပီးေဆာ ့ၾကတယ္။ ဆယ္နာရီလည္း ေက်ာ္ေနျပီေလ။ အသုဘအိမ္ဆုိေတာ ့ဗ်ာ။ သိတယ္မလား။ လူေတြက ရွုပ္ေနတာဆုိေတာ ့ခေလးေတြကုိလည္း သူတုိ ့က သိပ္မေျပာသာေသးဘူး။ အဲဒါ တူတူပုန္းတုိင္းကစားေတာ ့ အေနာ္က အဲဒီသြားပုန္းေနတာ။ အေနာ္ပုန္းတဲ ့ေနရာေလး ဒီလုိဗ်။
အေရွ ့မွာ အမုွိက္ကန္ရွိတယ္။ အေနာက္မွာ အုတ္တံတုိင္း အဲဒီၾကားထဲ ၀င္ေနတာ။ အားလုံးမိသြားျပီးေနာက္ သူတုိ ့ကြ်န္ေတာ္ကုိ လုိက္ရွာတယ္။ သူတုိ ့ကြ်န္ေတာ္ ရွိေနတဲ ့လမ္းဆီကုိ ထိပ္ကေနၾကည္ ့တယ္။ ျပီးေတာ ့မေတြ ့ေတာ ့မွ ျပန္သြားတာ။ အေနာ္ရွိတဲ ့ဆီ
လုိက္မရွာ၀ူး။ ဟီး ဂြင္ေကာင္းတယ္ေနာ္။ အေနာ္ပုန္းတဲ ့ေနရာေလ။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း သူတုိ ့ကုိ ပန္းေပးျပီလား ေမးဖုိ ့ဆုိျပီး ေနရာေျပာင္းရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကုိယ္ေနတဲ ့ေနရာကေန လွမ္းေမးရင္ ေနရာသိသြားမွာေပါ့ေနာ ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနရာေျပာင္းတာ။ အဲဒါ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ ့အေနာ္တုိ ့လမ္းထဲကုိ ထဖုိ ့အသြားဗ်ာ။ အုတ္တံတုိင္းေပၚက အသံၾကားလုိ ့လွည္ ့ၾကည္ ့မိတာ။ လားလား ဘယ္နွယ္ဗ်ာ။ အုတ္တံတုိင္း ကုန္ေက်ာ္တံတားေလာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ သူေလွ်ာက္လာတဲ ့ပုံစံကလည္း အုတ္တံတုိင္းေပၚမွာဗ်ာ။ လူက ၀တုတ္တုတ္ၾကီးရယ္။ လွဳပ္တုတ္၊ လွဳပ္တုတ္နဲ ့။ အဲဒါကုိ အေနာ္က
ဆပ္ကပ္ျပသလုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ၾကဳိးတန္းလမ္းေလွ်ာက္သလုိ လုပ္ေနတာကုိး။ အဲဒီဟာက အေနာ္နဲ ့နီးလာေလေလ အေနာ္ ၾကက္သီးထေလေလပဲဗ်။ သိလား။ ျပီးေတာ ့ ေမွာင္ေနတာနဲ ့ဆုိေတာ ့ေသေသခ်ာခ်ာေတာ ့ မျမင္ရ၀ူး။ အဲဒီအခ်ိန္ သူဆီက “ေတာက္” ဆုိျပီး ေခါက္သံတစ္ခ်က္ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း
“ဟ၊ အရက္မူးသမားထင္တယ္။ လစ္မွ” ဆုိျပီး ေျပးသြားလုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အရက္မူးသမားဆုိတာ ေျပာလုိ ့ရတာမဟုတ္၀ူး။
ျပီးေတာ ့အဲဒီဘက္ေတြက လူဆုိးသူခုိး မ်ားကမ်ားနဲ ့။ ခေလးဆုိေပ ့မယ္ အဘြားက ခရီးထြက္ေတာ ့လည္ပင္းမွာ ေရႊဆြဲျပားေလး ဆြဲထားေပးတယ္။ လုယူ ဘယ္နွယ္ ့လုပ္မတုန္းေနာ ့။ ခေလးဆုိေပ ့မယ္ ့အေနာ္လည္း လည္ပါတယ္ဗ် အဟဲ။ အဲဒါနဲ ့ေျပးတာ။
ေျပးရင္း လွည္ ့ၾကည္ ့ေသးတယ္။ သူကလည္း ေျပးလုိက္လာတာေနာ္။ သိလား။ သူလုိက္တဲ ့ပုံစံၾကီးကလည္း သူ ့ကုိသူ မနုိင္တစ္နုိင္နဲ ့
ေျပးေနတဲ ့ပုံ။ ဆံပင္ကလည္း ဖားလားနဲ ့။ သူမမီွပါ၀ူးဂ်ာ အေနာ္ကုိ။ အေနာ္က အေျပးက သန္တယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္။
ဒီလုိနဲ ံအိမ္နားကုိ ေရာက္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ညီအကုိ ေတြက ေစာင့္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဓီဘက္လမ္းထဲက ထြက္လာတာျမင္ေတာ ့
သူတုိ ့က အေနာ္ကုိဆီကုိ ေျပးလာၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္က ငါအဲဒီမွာ သြားပုန္းတာလုိ ့။ အဲဒါကုိ အရက္မူးသမားထင္တယ္လုိ ့။ ငါ့ကုိ လုမလုိ ့လာလုပ္လုိ ့ေျပးလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာလုိက္တာ။ သူတုိ ့က ခ်က္ျခင္းပဲ။ အားလုံး အိမ္ထဲ၀င္ကုန္ေတာ ့တာပဲ။ အေနာ္နဲ ့အကုိတစ္ေယာက္လာအိပ္ေပးတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ေနာက္ တူတူပုန္းတုိင္း ကစားရင္ အဲဒီသြားမပုန္းနဲ ့တဲ ့။ ဒါပဲ ေျပာတာ။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲလုိ ့ေမးလုိ ့ကုိ မရ၀ူး။ မနက္မွ ေျဖမယ္ ၾကီးလုပ္ေနတာနဲ ့တင္ အဲဒီညက အေနာ္ စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်နဲ ့အိပ္လုိက္ရတယ္။
မနက္က်ေတာ ့ သူတုိ ့ကုိ အေနာ္ အတင္းေမးတာ။ အဲဒီေတာ ့မွ အဲဒါသရဲမတဲ ့။ ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲမတဲ ့။ ေနာက္မသြားနဲ တဲ ့။ သြားရင္ မေဆာ ့ေတာ ့၀ူးလုိ ့ေျပာတယ္။ အေနာ္က ယုံမလားဗ်ာ။ အေနာ္လုိ ေကာင္က ယုံမလား…သရဲဆုိတာကုိ။ သက္သက္ ငါ့ကုိ လုိက္မရွာခ်င္လုိ ့ အဲဒီလုိ ေျပာတယ္ထင္တယ္ ဆုိျပီး ပါးစပ္ကသာ မေဆာ ့ရမွာဆုိးလုိ ့ “ဟုတ္” ေျပာလုိက္ေပ ့မယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ ့
ေတးထားတာ။ အဲဒီညကလည္း တူတူပုန္းတုိင္းေဆာ ့တယ္။ အေနာ္နဲ ့တစ္ေယာက္က အျမဲလိုက္လုိက္ ပုန္းတာနဲ ့။ အဲဒီဘက္ သြားမပုန္းရေတာ ့၀ူ။
ဒီလုိနဲ ့ သူခုိးၾကီးည ကိုေရာက္လာတယ္ဆုိပါေတာ ့။ မနက္ဆုိ အေနာ္တုိ ့က ျပန္ေတာ ့မွာေလ။ အဲဒါည အလႊမ္းေတြဘာေတြသယ္ေပ့ါဗ်ာ။ အဘြားက။ အေနာ္တုိ ့ကလည္း အတုိးခ်ျပီးေဆာ ့ေပါ့။ ဒီမွာေပ်ာ္ရတာကုိး။ အဲဒီမွာ ညက်ရင္တဲ ့
“ငါတုိ ့ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဆုိင္က ခုံေတြကုိ ေရႊ ့ၾကရေအာင္လုိ ့” အကုိတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ က်န္တဲ ့သူေတြကလည္း သေဘာတူတယ္။ လကလည္း သာေနတာ ထိန္လင္းေနတာပဲ။ အဲဒီညက။ လူေျခတိတ္ေတာ ့ ဆုိင္ကခုံ ေတြကို ေရႊ ့တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ က်န္တဲ ့သူေတြက နီးနီးနားနား ေရႊ ့တာဗ်။ မနက္ရွာတဲ ့လူအဆင္ေျပေအာင္။ အေနာ္တုိ ့ဆီမွာက ဒီလုိမွ မဟုတ္တာ။ အေ၀းၾကီးေတြ ့ေရႊ ့ၾကတာ။ အဲဒါနဲ ့က ဘိန္းမုန္ ့ေရာငး္တဲ ့ဆုိင္က ခုံေတြကုိ မျပီး ေတာ ့ အဲဒီအုတ္တံတုိင္းဘက္မွာ သြားသြားထားေနတာ။ လူေတြက ကိုယ္ေဇာနဲ ့ကုိယ္မုိ ့အေနာ္ကုိ သတိမထားမိ၀ူး။ အဲဒါ ေနာက္ဆုံး ခုံသြားထားေတာ ့ျပသနာက စေတာ ့တာပဲ။ ဒီတစ္ေခါက္ ခုံသြားထားတဲ ့ေနရာက ကုန္းေက်ာ္တံတားနဲ ့နီးတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ ခုံေတြကုိ အေနာ္က လမ္းမေပၚမွာ လွလွေလးဆီေနတာ။ “Zu” ဆုိတဲ ့နာမည္ အစ “Z” ပုံစံစီေနတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေပးမွာ ဘာမွမရွိ၀ူးေနာ္။ အေနာ္ၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိေလ။ အစအဆုံး စီျပီးေတာ ့စိတ္တုိင္းက်ျပီးလည္း ဆုိေရာ။ ကုန္းေက်ာ္တံတားဘက္က
“ေတာက္” ေခါက္သံ တစ္ခ်က္ ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ ့ေမာ ့ၾကည္ ့လုိက္မိတာ။ ဘာေတြ ့တယ္ထင္တုန္း။
ဟုိတစ္ခါက ေတြ ့တဲ ့ဟာၾကီးဗ်။ လွဳပ္တုတ္လွုပ္တုတ္နဲ ့ေလ။ အေနာ္က ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့ေနတာ။ အဲဒါကုိ
သူက ကုန္းေက်ာ္တံတားကုိ တြယ္တတ္ေနတယ္။ ျပီးေတာ ့ ကုန္းေက်ာ္တံတားကုိ ေရာက္လာတယ္။ အေနာ္ကုိ ၾကည္ ့တယ္။
ျပီးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ဆီကုိ တည္ ့တည္ ့ေလွ်ာက္လာတာ။ အေနာ္က လမ္းမေပၚမွာေနာ္။ သူက ကုန္းေက်ာ္တံတားတစ္၀က္ကေန တတ္လာတာ။ ဘယ္လုိ မွ မျဖစ္နုိင္၀ူး။ တံတားကုိ ေလွကားမရွိပဲ တတ္ဖုိ ့ဆုိတာ။ သူက ကြ်န္ေတာ္ဆီေလွ်ာက္လာတဲ ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ လူလုိ ့ထင္လုိ ့။ ျပီးေတာ ့ အကုိေတြ ေျပာတာလည္း မယဳံလုိ ့။ အဲဒီအခ်ိန္သူ ဗုိက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့မိလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္ေနလဲသိလား။ ဗုိက္ၾကီးက အၾကီးၾကီးရယ္။ ျပီးေတာ ့ေအာက္နားက ေပါက္ေနတယ္။ တစ္ခုခု ထြက္က်ေနတဲ ့ပုံစံမ်ိဳးဗ်ာ။ မ်က္နွာကုိေတာ ့မျမင္ရ၀ူး။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္ တစ္ျဖည္းျဖည္း အဘြားတုိ ့အိမ္ဘက္လမ္းကုိ ဆုတ္လာတယ္။
သူကလည္း အဲဒီတံတားေပၚက ျဖည္းျဖည္းျခင္း ဆင္းလာတာ။ အခုေတာ ့အေနာ္ သိလုိက္ပါျပီ။ အဲဒါ ဘာလဲဆုိတာေလ။ လူမဟုတ္တာေတာ ့ေသခ်ာသြားျပီ။ မိန္းမဗ်။ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ညၾကီးမင္းၾကီး ဒီလုိမ်ိဳးဆုိတာ ေသြးရုိးသားရုိးေတာ ့မဟုတ္နုိင္၀ူးေလေနာ ့။ အဲဒါနဲ ့တစ္ျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္လာရင္းနဲ ့။ လွည္ ့ျပီးေျပးေတာ ့တာပဲ ဗ်ိဳ ့။ ဒီတစ္ေခါက္ အဲဒီ သရဲ လုိက္တာ ျမန္တယ္ေနာ္။ သိလား။ ေတာ္ေတာ္ျမန္တာ။ အေနာက္ကေန ေတာက္ တစ္ခတ္ခတ္နဲ ့။ လမ္းထိပ္နဲ ့လည္း နီးေရာ။
“ျမန္ျမန္ေျပးဟ ျမန္ျမန္ေျပး” ဆုိျပီး ေအာ္တဲ ့အသံေတြၾကားလုိ ့ လမ္းထိပ္ကုိ ၾကည္ ့လုိက္ေတာ ့။ အေနာ္တုိ ့ညီအကုိ ေတြ ေရာက္ေနျပီ။ စုျပီးေလ။ သူတုိ ့က လမ္းထဲမ၀င္လာရဲ၀ူး။ ဒါေပ ့မယ္ ဘာျဖစ္ေနလဲဆုိတာ သိတဲ ့ပုံပဲ။ ဒီလုိနဲ ့ေျပးရင္းလႊားရင္း။
သူတုိ ့ဆီေရာက္သြားတယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ အေနာ္ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနျပီ။ အေနာ္ အကုိေတြလက္ထဲမွာ “ပုံခနဲ” လွဲတာပဲ။ သူတုိ ့ဆီေရာက္ေတာ ့။ အဲဒီ သရဲက ဆက္မလုိက္ေတာ ့၀ူးေနာ္။ သိလား။ လမ္းထိပ္ထိမလုိက္၀ူး။ နည္းနည္းေလး ကြာတဲ ့ေနရာမွ ရပ္ေနတာ။
အေနာ္လွည္ ့ၾကည္ ့ေတာ ့။ အဲဒီမည္းမည္းၾကီးက ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ ေနေသးတယ္။ ျပီးေတာ “့ေတာက္” ေခါက္ျပီး ျပန္လွည္ ့သြားတယ္။ သြားရင္းသြားရင္းနဲ ့ ေပ်ာက္သြားတာဗ်။ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္။ အခုထိ ၾကက္သီးထတုန္း။ ျပန္ေတြးမိတုိင္းေျပာပါတယ္။ အေနာ္လည္း အကုိေတြ လက္ထဲမွာပဲ အေနာ္လႊတ္သြားတယ္ ဆုိတာသိေတာ ့။ တင္းထားတဲ ့စိတ္ကုိ ေျဖခ်လုိက္မိတယ္ ထင္ပါတယ္။ အ၇မ္းလည္း ေၾကာက္သြားတယ္။ လူက အားကုိ မရွိေတာ ့တာ။ အဲဒါ အကုိေတြက အေနာ္ကုိ တြဲျပီး အိမ္ကုိ ေခၚသြားၾကတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ ့ အဘြားေတြကုိ မေျပာ၀ူး သူတုိ ့ နွုတ္လုံတယ္။ အမတစ္ေယာက္က ေရမန္းတစ္ခြက္လာတုိက္တယ္။ အဲဒါေသာက္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ ့တာပဲ။ တစ္ညလုံးဗ်ာ။ အိမ္မက္ဆုိးေတြနဲ ့လန္ ့လန္ ့နိးတယ္။ အိပ္လုိ ့ကုိ မေပ်ာ္၀ူး။ အဘြားကေတာင္ လွမ္းေမးတယ္။ အဲဒီေကာင္ ဖ်ားေနျပီလားမသိဘူးတဲ ့။
မနက္က်ေတာ ့အဟုတ္ဖ်ားေတာ ့တာပါပဲဗ်ာ။ အကုိေတြ အမေတြက သိေပ ့မဲ ့လည္း ေျပာရင္ အေနာ္အတီးခံရမွာဆုိးလုိ ့မေျပာ၀ူး။
အဘြားကလည္း ဒီေကာင္ဖ်ားေနတာနဲ ့ ျပန္လုိ ့ျဖစ္ပါ့မလားမသိ၀ူးတဲ ့။ အေနာ္က အဲဒါနဲ ့ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ။ ျပန္မွာသာ ျပန္ပါ အဘြားရယ္ ဆုိျပီး ထေျပာလုိက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ မေနရဲေတာ ့ဘူး။ ေၾကာက္တာလည္း ပါတာေပါ့။ အဲဒါနဲ ့ျပန္လာခဲ ့တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။
ဒါကေတာ ့အဲဒီနယ္ျမိဳ ့ေလးမွာ အေနာ္ေတြ ့ခဲ ့တဲ ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ အခုေရာက္လာတဲ ့အကုိကုိလည္း အဲဒီအေၾကာင္းေမးျဖစ္ေတာ
“ လူေနအိမ္မ်ားလာလုိ ့ထင္တယ္ကြ၊ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ ့အရင္ကလုိ မေျခာက္ေတာ ့ဘူး။ အုတ္တံတုိင္း ဘက္မွာလည္း တုိက္ေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီေလ။ အဲဒီလမ္းက ညဆုိ စည္ေနျပီဟ။ အဲဒါေၾကာင့္ သရဲလည္း သူေျခာက္ရမဲ ့သူမ်ားေနေတာ ့ ေျခာက္မနုိင္ေတာ ့ဘူး ထင္ပါတယ္ကြာ” ဆုိျပီး ခပ္ဟဟ ရယ္ေနေလရဲ ့။ ။
ျပီး၏
အဲဒါသူနဲ ့စကားစျမည္းေျပာဆုိရင္းနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ ဆုိ္ဒ္ကုိ ေပးဖတ္လုိက္ေတာ ့ သူကေျပာတယ္။
သရဲအေၾကာင္းေတြ ဖတ္မိပီးေတာ ့ေလ။ မင္း “သံလမ္းေပၚက ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲ” မွတ္မိေသးလားတဲ ့။ အဲဒါေလးေရးလုိက္ပါလားလုိ ့
ဆုိလာတယ္။ အဲဒီေတာ ့မွ ကြ်န္ေတာ္လည္း သံလမ္းေပၚက သရဲ အေၾကာင္းကုိ ျပန္စဥ္းစားျဖစ္တာခင္ဗ်။ ျဖစ္ပုံက ဒီလုိရယ္ပါ။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒီအလည္လာတဲ ့အကုိတုိ ့ရွိတဲ ့နယ္ျမိဳ ့ေလးကုိ အလည္သြားဖူးတယ္။ ရွမ္းေတြပါ သူတုိ ့က။ ျပီးေတာ ့
ေနရာေလးကလည္း အရမ္းေခါင္တယ္။ ရထားလမ္းပဲ ေကာင္းေကာင္းေပါက္တာ။ အဲဒီျမိဳ ့ကုိ သြားမယ္ဆိုရင္ေလ။ ကားလမ္းမေပါက္၀ူး။
ျမိဳ ့ရဲ ့အလည္ေခါင္မွာ ဘူတာရုံရွိတယ္။ ရထားလမ္းက အဲဒီျမိဳ ့အလယ္မွာေပါ့ေနာ္။ ျပီးေတာ ့ရထားလမ္းစစေဖါက္တုန္းကဆုိ အဲဒီျမိဳ ့က
လူေတြက ရထားသံလမ္းေတြ ျဖဳတ္ျဖဳတ္ခုိးလုိ ့ဆုိျပီး ရထားလမ္းကို အုတ္တံတုိင္းေတြ ခတ္ထားတယ္။ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီး အ၀င္လုိေပါ့။ အေပၚမွာ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြ ထုိးေပးထားတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက ျဖစ္သလုိထုိးထားတာဆုိေတာ ့ဗ်ာ။
သိပ္ေတာ ့ခုိင္တယ္မဟုတ္၀ူး။ ရထားလာပီေဟ ့ဆုိရင္ အဲဒီကုန္းေက်ာ္တံတားေတြက တုန္ခါေနတာ။ ျပီးေတာ ့လက္ရန္းေတြကလည္း တစ္ေခ်ာင္းတည္းထားထားတာ။ ျဖစ္သလုိ အၾကမ္းလုပ္ထားတဲ ့သေဘာၾကီးပါ။ အႏၱရာယ္တအားမ်ားတယ္။ အဲဒီအခါတုန္းကေျပာပါတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္းေတာ ့မသိ။
ဒီလုိနဲ ့တစ္ေန ့ဗ်ာ။ ရထားလမ္း ဟုိဘက္ကျခမ္းက ဗဳိက္ၾကီးသည္တစ္ေယာက္ မီးဖြားမလုိ ျဖစ္တယ္။ အရပ္လက္သည္ေတြ ေခၚလုိ ့ရေပ ့မဲ ့လည္း သူတုိ ့က ေခတ္မွီတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ ့ ဗုိက္ၾကီးသည္ကုိ ပုခက္ပုံစံလုပ္ထားတဲ ့ထမ္းစင္နဲ ့ေခၚလာၾကတယ္။ ဒီဘက္ျခမ္းက ျပည္ ့သူေဆးရုံကုိ ေပါ့။ ေဆးရုံကလည္း သိပ္အၾကီးၾကီးမဟုတ္ပါ၀ူး။ ေသးေသးရယ္ပါ။ အဲဒီလုိ ေခၚလာတဲ ့အခ်ိန္
ကုန္းေက်ာ္တံတား အလယ္ေလာက္ အေရာက္မွာေပါ့ေနာ္။ ေအာက္မွာကလည္း ရထားသံလမ္း။ အဲဒီအခ်ိန္ ရထားက လာတယ္။
အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ ့ေမာင္းလာတာ။ ကုန္းေက်ာ္တံတားက တုန္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ထမ္းတဲ ့လူနွစ္ေယာက္ကလည္း အားမရွိ၀ူးထင္ပါတယ္။
တံတားက တုန္ေနေတာ ့ ဟန္ခ်က္ပ်က္ျပီး။ ဘယ္ယာ ယုိင္ထိုး ျပီးေတာ ့ လဲၾကတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ေဘးကလူေတြကလည္း ပုခက္ကုိ ၀ုိင္းထိမ္းတယ္ဆုိပါေတာ ့။ ဒါေပ ့မယ္ သူတုိ ့ထိမ္းတဲ ့ဘက္က တံတားလက္ရန္းဘက္ကမဟုတ္၀ူး။ ဒီဘက္က ျဖစ္ေနတယ္။ အရွိန္နဲ ့ဆုိေတာ ့ပုခက္က လႊဲသလုိျဖစ္။ ဗုိက္ၾကီးသည္ကလည္း နာလုိ ့လွိမ္ ့ေနေတာ ့ တံတားလက္ရန္းဘက္ကုိ အရွိန္လြန္ျပီးေတာ ့ ဗိုက္ၾကီးသည္ ဆင္းသြားတယ္။ တံတားေအာက္ကုိ။
လူေတြကလည္း ျပာကုန္တာေပါ့။ သိတယ္မလား။ ျမင္ကြင္းက ျမင္ရက္စရာေတာ ့မေကာင္းပါ၀ူး။ အဲဒီဗဳိက္ၾကီးသည္က ရထားလမ္းေပၚျပဳတ္က်။ ျမင့္ကလည္း ျမင့္ေတာ့ ကုိယ္၀န္ပ်က္သြားတယ္ထင္တယ္။ ေသြးေတြက ျမင္မေကာင္း၀ူးတဲ ့။ သူလည္း နာလုိ ့ေအာ္ေနတဲ ့အခ်ိန္မွာ ရထားကလာေနတာ။ တံတားေပၚကလူေတြကလည္း ဘာလုပ္လုိ ့လုပ္ရမွန္းမသိဘူးေလ။ အဲဒီလုိ ရွုပ္ရွုပ္ေထြးေထြးနဲ ့အရမ္း စုိးရိမ္စရာေကာင္းတဲ ့အေျခအေနမွာ ဗဳိက္ၾကီးသည္ကို ရထား ၾကိတ္ရွာတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာ အေၾကာင္းအရာၾကီးပါ။ ၾကားရတုိင္း နားမခ်မ္းသာ၀ူး။
ေသေနေစ ့ေနလို ့ပဲလား။
ဒါမွမဟုတ္ ထမ္းတဲ ့လူေတြ ေသာက္သုံးမက်လုိ ့ပဲလား။
တံတားလုပ္တဲ ့သူေတြ ညံ ့ဖ်င္းတာလားကေတာ ့ ဘုရားသာ သိနိုင္မယ္ထင္တယ္။
ဒီလိုနဲ ့ အဲဒီတံတားမွာ ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲ ေျခာက္ပါေလေရာဗ်ိဳ ့။ သူေသသြားတဲ ့ေန ့ေတြက ညတုိင္း ေအာ္တာတဲ ့ေနာ္။ နာနာက်ည္းက်ည္း ညဥ္းတြားသံက အဲဒီတံတားေအာက္က ည (၁၀) ေက်ာ္တာနဲ ့စေတာ ့တာပဲတဲ ့။ ည (၁၁) နာရီေလာက္ဆုိရင္
တံတားေပၚမွာ သူက ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္။ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္နဲ ့ “ေတာက္” တစ္ေခါက္ေခါက္ဆုိျဗဲ။ သံလမ္းတံတုိင္းေတြရဲ ့ဒီဘက္ကလည္း လူေနအိမ္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ အဲဒီေတာ ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက တံတားေပၚမွာ ဘုန္းၾကီးေတြ ဘာေတြ ပင့္ေပးျပီးေတာ ့
ပရိတ္ေတြဘာေတြ ရႊတ္ေပးတယ္။ ဒါေပ ့မယ္ လည္း မကြ်တ္ဘူးေျပာၾကတယ္။ ေနာက္ပုိင္း ေျပာင္းေျပးတဲ ့အိမ္ေတြ မ်ားလာတယ္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာေလးကေတာ ့အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့အဲဒီျမိဳ ့ကို အလယ္ေရာက္သြားတဲ ့အခ်ိန္က်ေတာ ့
ေျပာျပလုိ ့ျပန္ၾကားရတာေလးပါ။ အလယ္သြားရတဲ ့အေၾကာင္းရင္းကလည္း အဘြားရဲ ့ညီမ ဆုံးလုိ ့သြားတာပါ။ ဟုိေရာက္ေတာ ့တန္ေဆာင္တုိင္လၾကီးခင္ဗ်။ အေနာ္ကေတာ ့ခေလးဆုိေတာ ့ အဲဒီက အကိုေတြ အမေတြနဲ ့ေဆာ ့ေပါ့ဗ်ာ။ တိတယ္မလား။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အေဆာ့က မက္ပါဘိသနဲ ့။ အဘြားကေတာ ့ သူညီမ ဆုံးတာဆုိေတာ ့မ်က္ရည္ေလး စမ္းတန္း၊ စမ္းတန္းနဲ ့ေပါ့ဂ်ာ။ အဲဒီမွာ ေဆာ ့ရင္ ညဘက္ဆုိ အေနာ္တုိ ့က တူတူပုန္းတုိင္းကစားၾကတယ္ခင္ဗ်။ ေမာင္နွမေတြကလည္း ဆယ္ေယာက္ေက်ာ္တယ္ေလ။ တစ္၀မ္းကြဲေတြေရာ၊ နွစ္၀မ္းကြဲေတြေရာ။ တစ္ခ်ိဳ ့ ရွမ္းတရုတ္ေတြ ဆုိလည္း အမ်ိဳးတဲ ့ဗ်ာ။ ယုံခ်င္စရာေတာင္မခ်ိ၀ူး။ အဘြားေျပာလုိ ့ယုံတာ။ ရွုပ္ေနတာျဗဲ။ ကုလားေတြေရာ၊ တရုတ္ေတြေရာ၊ ရွမ္းေတြေရာ။ အမ်ိဳးတဲ ့ဗ်ာ။ေလဒယ္။ ထားေလာ ့အဲဒါ။ ဒီလုိနဲ ့ တူတူပုန္းတုိင္း ကစားရင္ အေနာ္သတိထားမိတာ တစ္ခုရွိတယ္ဗ်။ သံလမ္းအုတ္တံတုိင္းရွိတဲ ့ဘက္ကုိ ဘယ္သူမွ မပုန္းၾကဘူး။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္က ေနာက္ပုိင္းမွာ လည္တယ္။ အဲဒီမွာ သြားသြားပုန္းေနတာ။ တစ္ခုထူးျခားတာေတာ ့ရွိတယ္။ အဲဒီဘက္က အိမ္ေတြက လူမရွိၾက၀ူး ဟိဟိ။ အဲဒါ သူတုိ ့လုိက္၇ွာရင္ အေနာ္ကုိ လုံး၀မေတြ ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးမွ အေနာ္ ထြက္
အမိခံေတာ ့မွ မိသြားတာ။ အဲဒါ တစ္ရက္ေဆာ ့တယ္။ ဘာမွျဖစ္၀ူး။ နွစ္ရက္ေဆာ ့တယ္။ ဘာမွ ျဖစ္၀ူးခင္ဗ်။
တစ္ေန ့ပါ။ တစ္္ေနကုန္ အဘြားေလး အသုဘ ကိစၥနဲ ့မေဆာ ့ရတာနဲ ့ ညဘက္မွာ အတုိးခ်ျပီးေဆာ ့ၾကတယ္။ ဆယ္နာရီလည္း ေက်ာ္ေနျပီေလ။ အသုဘအိမ္ဆုိေတာ ့ဗ်ာ။ သိတယ္မလား။ လူေတြက ရွုပ္ေနတာဆုိေတာ ့ခေလးေတြကုိလည္း သူတုိ ့က သိပ္မေျပာသာေသးဘူး။ အဲဒါ တူတူပုန္းတုိင္းကစားေတာ ့ အေနာ္က အဲဒီသြားပုန္းေနတာ။ အေနာ္ပုန္းတဲ ့ေနရာေလး ဒီလုိဗ်။
အေရွ ့မွာ အမုွိက္ကန္ရွိတယ္။ အေနာက္မွာ အုတ္တံတုိင္း အဲဒီၾကားထဲ ၀င္ေနတာ။ အားလုံးမိသြားျပီးေနာက္ သူတုိ ့ကြ်န္ေတာ္ကုိ လုိက္ရွာတယ္။ သူတုိ ့ကြ်န္ေတာ္ ရွိေနတဲ ့လမ္းဆီကုိ ထိပ္ကေနၾကည္ ့တယ္။ ျပီးေတာ ့မေတြ ့ေတာ ့မွ ျပန္သြားတာ။ အေနာ္ရွိတဲ ့ဆီ
လုိက္မရွာ၀ူး။ ဟီး ဂြင္ေကာင္းတယ္ေနာ္။ အေနာ္ပုန္းတဲ ့ေနရာေလ။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း သူတုိ ့ကုိ ပန္းေပးျပီလား ေမးဖုိ ့ဆုိျပီး ေနရာေျပာင္းရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကုိယ္ေနတဲ ့ေနရာကေန လွမ္းေမးရင္ ေနရာသိသြားမွာေပါ့ေနာ ့။ အဲဒါေၾကာင့္ ေနရာေျပာင္းတာ။ အဲဒါ မတ္တပ္ရပ္ျပီးေတာ ့အေနာ္တုိ ့လမ္းထဲကုိ ထဖုိ ့အသြားဗ်ာ။ အုတ္တံတုိင္းေပၚက အသံၾကားလုိ ့လွည္ ့ၾကည္ ့မိတာ။ လားလား ဘယ္နွယ္ဗ်ာ။ အုတ္တံတုိင္း ကုန္ေက်ာ္တံတားေလာက္ကေန လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ သူေလွ်ာက္လာတဲ ့ပုံစံကလည္း အုတ္တံတုိင္းေပၚမွာဗ်ာ။ လူက ၀တုတ္တုတ္ၾကီးရယ္။ လွဳပ္တုတ္၊ လွဳပ္တုတ္နဲ ့။ အဲဒါကုိ အေနာ္က
ဆပ္ကပ္ျပသလုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ၾကဳိးတန္းလမ္းေလွ်ာက္သလုိ လုပ္ေနတာကုိး။ အဲဒီဟာက အေနာ္နဲ ့နီးလာေလေလ အေနာ္ ၾကက္သီးထေလေလပဲဗ်။ သိလား။ ျပီးေတာ ့ ေမွာင္ေနတာနဲ ့ဆုိေတာ ့ေသေသခ်ာခ်ာေတာ ့ မျမင္ရ၀ူး။ အဲဒီအခ်ိန္ သူဆီက “ေတာက္” ဆုိျပီး ေခါက္သံတစ္ခ်က္ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္လည္း
“ဟ၊ အရက္မူးသမားထင္တယ္။ လစ္မွ” ဆုိျပီး ေျပးသြားလုိက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အရက္မူးသမားဆုိတာ ေျပာလုိ ့ရတာမဟုတ္၀ူး။
ျပီးေတာ ့အဲဒီဘက္ေတြက လူဆုိးသူခုိး မ်ားကမ်ားနဲ ့။ ခေလးဆုိေပ ့မယ္ အဘြားက ခရီးထြက္ေတာ ့လည္ပင္းမွာ ေရႊဆြဲျပားေလး ဆြဲထားေပးတယ္။ လုယူ ဘယ္နွယ္ ့လုပ္မတုန္းေနာ ့။ ခေလးဆုိေပ ့မယ္ ့အေနာ္လည္း လည္ပါတယ္ဗ် အဟဲ။ အဲဒါနဲ ့ေျပးတာ။
ေျပးရင္း လွည္ ့ၾကည္ ့ေသးတယ္။ သူကလည္း ေျပးလုိက္လာတာေနာ္။ သိလား။ သူလုိက္တဲ ့ပုံစံၾကီးကလည္း သူ ့ကုိသူ မနုိင္တစ္နုိင္နဲ ့
ေျပးေနတဲ ့ပုံ။ ဆံပင္ကလည္း ဖားလားနဲ ့။ သူမမီွပါ၀ူးဂ်ာ အေနာ္ကုိ။ အေနာ္က အေျပးက သန္တယ္ေလ။ အဲဒါေၾကာင့္။
ဒီလုိနဲ ံအိမ္နားကုိ ေရာက္ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ညီအကုိ ေတြက ေစာင့္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အဲဓီဘက္လမ္းထဲက ထြက္လာတာျမင္ေတာ ့
သူတုိ ့က အေနာ္ကုိဆီကုိ ေျပးလာၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လဲ ဘာညာေပါ့ဗ်ာ။ အေနာ္က ငါအဲဒီမွာ သြားပုန္းတာလုိ ့။ အဲဒါကုိ အရက္မူးသမားထင္တယ္လုိ ့။ ငါ့ကုိ လုမလုိ ့လာလုပ္လုိ ့ေျပးလာတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာလုိက္တာ။ သူတုိ ့က ခ်က္ျခင္းပဲ။ အားလုံး အိမ္ထဲ၀င္ကုန္ေတာ ့တာပဲ။ အေနာ္နဲ ့အကုိတစ္ေယာက္လာအိပ္ေပးတယ္။ သူက ေျပာတယ္။ ေနာက္ တူတူပုန္းတုိင္း ကစားရင္ အဲဒီသြားမပုန္းနဲ ့တဲ ့။ ဒါပဲ ေျပာတာ။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲလုိ ့ေမးလုိ ့ကုိ မရ၀ူး။ မနက္မွ ေျဖမယ္ ၾကီးလုပ္ေနတာနဲ ့တင္ အဲဒီညက အေနာ္ စိတ္ထဲမွာ မတင္မက်နဲ ့အိပ္လုိက္ရတယ္။
မနက္က်ေတာ ့ သူတုိ ့ကုိ အေနာ္ အတင္းေမးတာ။ အဲဒီေတာ ့မွ အဲဒါသရဲမတဲ ့။ ဗဳိက္ၾကီးသည္သရဲမတဲ ့။ ေနာက္မသြားနဲ တဲ ့။ သြားရင္ မေဆာ ့ေတာ ့၀ူးလုိ ့ေျပာတယ္။ အေနာ္က ယုံမလားဗ်ာ။ အေနာ္လုိ ေကာင္က ယုံမလား…သရဲဆုိတာကုိ။ သက္သက္ ငါ့ကုိ လုိက္မရွာခ်င္လုိ ့ အဲဒီလုိ ေျပာတယ္ထင္တယ္ ဆုိျပီး ပါးစပ္ကသာ မေဆာ ့ရမွာဆုိးလုိ ့ “ဟုတ္” ေျပာလုိက္ေပ ့မယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ ့
ေတးထားတာ။ အဲဒီညကလည္း တူတူပုန္းတုိင္းေဆာ ့တယ္။ အေနာ္နဲ ့တစ္ေယာက္က အျမဲလိုက္လုိက္ ပုန္းတာနဲ ့။ အဲဒီဘက္ သြားမပုန္းရေတာ ့၀ူ။
ဒီလုိနဲ ့ သူခုိးၾကီးည ကိုေရာက္လာတယ္ဆုိပါေတာ ့။ မနက္ဆုိ အေနာ္တုိ ့က ျပန္ေတာ ့မွာေလ။ အဲဒါည အလႊမ္းေတြဘာေတြသယ္ေပ့ါဗ်ာ။ အဘြားက။ အေနာ္တုိ ့ကလည္း အတုိးခ်ျပီးေဆာ ့ေပါ့။ ဒီမွာေပ်ာ္ရတာကုိး။ အဲဒီမွာ ညက်ရင္တဲ ့
“ငါတုိ ့ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဆုိင္က ခုံေတြကုိ ေရႊ ့ၾကရေအာင္လုိ ့” အကုိတစ္ေယာက္က ေျပာတယ္။ က်န္တဲ ့သူေတြကလည္း သေဘာတူတယ္။ လကလည္း သာေနတာ ထိန္လင္းေနတာပဲ။ အဲဒီညက။ လူေျခတိတ္ေတာ ့ ဆုိင္ကခုံ ေတြကို ေရႊ ့တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ က်န္တဲ ့သူေတြက နီးနီးနားနား ေရႊ ့တာဗ်။ မနက္ရွာတဲ ့လူအဆင္ေျပေအာင္။ အေနာ္တုိ ့ဆီမွာက ဒီလုိမွ မဟုတ္တာ။ အေ၀းၾကီးေတြ ့ေရႊ ့ၾကတာ။ အဲဒါနဲ ့က ဘိန္းမုန္ ့ေရာငး္တဲ ့ဆုိင္က ခုံေတြကုိ မျပီး ေတာ ့ အဲဒီအုတ္တံတုိင္းဘက္မွာ သြားသြားထားေနတာ။ လူေတြက ကိုယ္ေဇာနဲ ့ကုိယ္မုိ ့အေနာ္ကုိ သတိမထားမိ၀ူး။ အဲဒါ ေနာက္ဆုံး ခုံသြားထားေတာ ့ျပသနာက စေတာ ့တာပဲ။ ဒီတစ္ေခါက္ ခုံသြားထားတဲ ့ေနရာက ကုန္းေက်ာ္တံတားနဲ ့နီးတယ္ဗ်။ အဲဒီမွာ ခုံေတြကုိ အေနာ္က လမ္းမေပၚမွာ လွလွေလးဆီေနတာ။ “Zu” ဆုိတဲ ့နာမည္ အစ “Z” ပုံစံစီေနတာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ ကုန္းေက်ာ္တံတားေပးမွာ ဘာမွမရွိ၀ူးေနာ္။ အေနာ္ၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကုိေလ။ အစအဆုံး စီျပီးေတာ ့စိတ္တုိင္းက်ျပီးလည္း ဆုိေရာ။ ကုန္းေက်ာ္တံတားဘက္က
“ေတာက္” ေခါက္သံ တစ္ခ်က္ ေပၚလာတယ္။ အဲဒါနဲ ့ေမာ ့ၾကည္ ့လုိက္မိတာ။ ဘာေတြ ့တယ္ထင္တုန္း။
ဟုိတစ္ခါက ေတြ ့တဲ ့ဟာၾကီးဗ်။ လွဳပ္တုတ္လွုပ္တုတ္နဲ ့ေလ။ အေနာ္က ေသေသခ်ာခ်ာၾကည္ ့ေနတာ။ အဲဒါကုိ
သူက ကုန္းေက်ာ္တံတားကုိ တြယ္တတ္ေနတယ္။ ျပီးေတာ ့ ကုန္းေက်ာ္တံတားကုိ ေရာက္လာတယ္။ အေနာ္ကုိ ၾကည္ ့တယ္။
ျပီးေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ဆီကုိ တည္ ့တည္ ့ေလွ်ာက္လာတာ။ အေနာ္က လမ္းမေပၚမွာေနာ္။ သူက ကုန္းေက်ာ္တံတားတစ္၀က္ကေန တတ္လာတာ။ ဘယ္လုိ မွ မျဖစ္နုိင္၀ူး။ တံတားကုိ ေလွကားမရွိပဲ တတ္ဖုိ ့ဆုိတာ။ သူက ကြ်န္ေတာ္ဆီေလွ်ာက္လာတဲ ့အထိ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့ေနေသးတယ္။ လူလုိ ့ထင္လုိ ့။ ျပီးေတာ ့ အကုိေတြ ေျပာတာလည္း မယဳံလုိ ့။ အဲဒီအခ်ိန္သူ ဗုိက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ၾကည္ ့မိလုိက္တယ္။ အဲဒီမွာ ဘာျဖစ္ေနလဲသိလား။ ဗုိက္ၾကီးက အၾကီးၾကီးရယ္။ ျပီးေတာ ့ေအာက္နားက ေပါက္ေနတယ္။ တစ္ခုခု ထြက္က်ေနတဲ ့ပုံစံမ်ိဳးဗ်ာ။ မ်က္နွာကုိေတာ ့မျမင္ရ၀ူး။ အဲဒါနဲ ့အေနာ္ တစ္ျဖည္းျဖည္း အဘြားတုိ ့အိမ္ဘက္လမ္းကုိ ဆုတ္လာတယ္။
သူကလည္း အဲဒီတံတားေပၚက ျဖည္းျဖည္းျခင္း ဆင္းလာတာ။ အခုေတာ ့အေနာ္ သိလုိက္ပါျပီ။ အဲဒါ ဘာလဲဆုိတာေလ။ လူမဟုတ္တာေတာ ့ေသခ်ာသြားျပီ။ မိန္းမဗ်။ မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။ ညၾကီးမင္းၾကီး ဒီလုိမ်ိဳးဆုိတာ ေသြးရုိးသားရုိးေတာ ့မဟုတ္နုိင္၀ူးေလေနာ ့။ အဲဒါနဲ ့တစ္ျဖည္းျဖည္း ေနာက္ဆုတ္လာရင္းနဲ ့။ လွည္ ့ျပီးေျပးေတာ ့တာပဲ ဗ်ိဳ ့။ ဒီတစ္ေခါက္ အဲဒီ သရဲ လုိက္တာ ျမန္တယ္ေနာ္။ သိလား။ ေတာ္ေတာ္ျမန္တာ။ အေနာက္ကေန ေတာက္ တစ္ခတ္ခတ္နဲ ့။ လမ္းထိပ္နဲ ့လည္း နီးေရာ။
“ျမန္ျမန္ေျပးဟ ျမန္ျမန္ေျပး” ဆုိျပီး ေအာ္တဲ ့အသံေတြၾကားလုိ ့ လမ္းထိပ္ကုိ ၾကည္ ့လုိက္ေတာ ့။ အေနာ္တုိ ့ညီအကုိ ေတြ ေရာက္ေနျပီ။ စုျပီးေလ။ သူတုိ ့က လမ္းထဲမ၀င္လာရဲ၀ူး။ ဒါေပ ့မယ္ ဘာျဖစ္ေနလဲဆုိတာ သိတဲ ့ပုံပဲ။ ဒီလုိနဲ ့ေျပးရင္းလႊားရင္း။
သူတုိ ့ဆီေရာက္သြားတယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။ အေနာ္ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းေနျပီ။ အေနာ္ အကုိေတြလက္ထဲမွာ “ပုံခနဲ” လွဲတာပဲ။ သူတုိ ့ဆီေရာက္ေတာ ့။ အဲဒီ သရဲက ဆက္မလုိက္ေတာ ့၀ူးေနာ္။ သိလား။ လမ္းထိပ္ထိမလုိက္၀ူး။ နည္းနည္းေလး ကြာတဲ ့ေနရာမွ ရပ္ေနတာ။
အေနာ္လွည္ ့ၾကည္ ့ေတာ ့။ အဲဒီမည္းမည္းၾကီးက ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ ေနေသးတယ္။ ျပီးေတာ “့ေတာက္” ေခါက္ျပီး ျပန္လွည္ ့သြားတယ္။ သြားရင္းသြားရင္းနဲ ့ ေပ်ာက္သြားတာဗ်။ ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတယ္။ အခုထိ ၾကက္သီးထတုန္း။ ျပန္ေတြးမိတုိင္းေျပာပါတယ္။ အေနာ္လည္း အကုိေတြ လက္ထဲမွာပဲ အေနာ္လႊတ္သြားတယ္ ဆုိတာသိေတာ ့။ တင္းထားတဲ ့စိတ္ကုိ ေျဖခ်လုိက္မိတယ္ ထင္ပါတယ္။ အ၇မ္းလည္း ေၾကာက္သြားတယ္။ လူက အားကုိ မရွိေတာ ့တာ။ အဲဒါ အကုိေတြက အေနာ္ကုိ တြဲျပီး အိမ္ကုိ ေခၚသြားၾကတယ္။ ဟုိေရာက္ေတာ ့ အဘြားေတြကုိ မေျပာ၀ူး သူတုိ ့ နွုတ္လုံတယ္။ အမတစ္ေယာက္က ေရမန္းတစ္ခြက္လာတုိက္တယ္။ အဲဒါေသာက္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ ့တာပဲ။ တစ္ညလုံးဗ်ာ။ အိမ္မက္ဆုိးေတြနဲ ့လန္ ့လန္ ့နိးတယ္။ အိပ္လုိ ့ကုိ မေပ်ာ္၀ူး။ အဘြားကေတာင္ လွမ္းေမးတယ္။ အဲဒီေကာင္ ဖ်ားေနျပီလားမသိဘူးတဲ ့။
မနက္က်ေတာ ့အဟုတ္ဖ်ားေတာ ့တာပါပဲဗ်ာ။ အကုိေတြ အမေတြက သိေပ ့မဲ ့လည္း ေျပာရင္ အေနာ္အတီးခံရမွာဆုိးလုိ ့မေျပာ၀ူး။
အဘြားကလည္း ဒီေကာင္ဖ်ားေနတာနဲ ့ ျပန္လုိ ့ျဖစ္ပါ့မလားမသိ၀ူးတဲ ့။ အေနာ္က အဲဒါနဲ ့ခပ္ျမန္ျမန္ပဲ။ ျပန္မွာသာ ျပန္ပါ အဘြားရယ္ ဆုိျပီး ထေျပာလုိက္ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ မေနရဲေတာ ့ဘူး။ ေၾကာက္တာလည္း ပါတာေပါ့။ အဲဒါနဲ ့ျပန္လာခဲ ့တယ္ဆုိပါေတာ ့ဗ်ာ။
ဒါကေတာ ့အဲဒီနယ္ျမိဳ ့ေလးမွာ အေနာ္ေတြ ့ခဲ ့တဲ ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ အခုေရာက္လာတဲ ့အကုိကုိလည္း အဲဒီအေၾကာင္းေမးျဖစ္ေတာ
“ လူေနအိမ္မ်ားလာလုိ ့ထင္တယ္ကြ၊ အခုေနာက္ပုိင္းေတာ ့အရင္ကလုိ မေျခာက္ေတာ ့ဘူး။ အုတ္တံတုိင္း ဘက္မွာလည္း တုိက္ေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီေလ။ အဲဒီလမ္းက ညဆုိ စည္ေနျပီဟ။ အဲဒါေၾကာင့္ သရဲလည္း သူေျခာက္ရမဲ ့သူမ်ားေနေတာ ့ ေျခာက္မနုိင္ေတာ ့ဘူး ထင္ပါတယ္ကြာ” ဆုိျပီး ခပ္ဟဟ ရယ္ေနေလရဲ ့။ ။
ျပီး၏
တကၠသိုလ္မွ သရဲ။
(ဒီတခါ တင္ျပတဲ့ သရဲ ဇတ္လမ္းက ကုိယ့္ေတြ႕ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ၁၉၈၁- ၁၉၈၂ ခုႏွစ္
ပတ္၀န္းက်င္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွာ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ေက်ာေပါက္ၾကီး သရဲ”
ဇတ္လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။)
၁၉၈၁ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ ေက်ာင္းသူ လူနာ တစ္ဦး
အေရးေပၚအေျခအေနျဖင့္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ယင္းေက်ာင္းသူမွာ မာလာေဆာင္က ဟု
ေက်ာင္းသားေလာက ကဆုိၾကပါတယ္။ ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထုိေခတ္က ေဒသေကာလိပ္မွ
တဆင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပင္မတြင္ အထူးျပဳ သိပၸံဘာသာရပ္ တစ္ခုအား တက္ေရာက္
ပညာသင္ၾကား ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိေက်ာင္းသူသည္ လက္ေတြ႕ခန္း (Practical room) တြင္ လက္ေတြ႕ ပညာရပ္မ်ား
သင္ၾကားျပီး မိမိ ေနထုိင္ရာ အေဆာင္သုိ႕အျခား ေက်ာင္းသူ
သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ျပန္လာ ခဲ့ပါတယ္။ အေဆာင္သုိ႕ မေရာက္မီ သူ႕မ၏
လြယ္အိတ္ အတြင္း၌ ပစၥည္း တစုံတခု ကုိ ရွာေဖြ ပါတယ္။ ထုိေနာက္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ “နင္တုိ႕ အေဆာင္ကို အရင္ျပန္ႏွင့္အုံး၊ ငါ့
မွတ္စုစာအုပ္ လက္ေတြ႕ခန္းမွာ က်န္ခဲ့ျပီး၊ အဲဒါ ျပန္သြား ယူလုိက္အုံးမယ္၊
နီးနီးေလးဘဲ
ကိစၥ မရွိဘူး၊ ငါ တစ္ေယာက္တည္း သြားလုိက္မယ္” လုိ႕ ေျပာျပီး
လက္ေတြ႕ခန္းဘက္သုိ႕ ထြက္ခြာ သြားပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ထုိေက်ာင္းသူႏွင့္ လမ္းခြဲျပီး
အေဆာင္သုိ႕ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ နာရီ၀က္ခန္႕ အၾကာတြင္ ထုိေက်ာင္းသူသည္
ေျခေထာက္တြင္ ဖိနပ္မပါဘဲ ေမာၾကီး ပန္းၾကီးျဖင့္ အေဆာင္အတြင္း သုိ႕
ေျပး၀င္ လာပါတယ္။ သူမအား ဘာျဖစ္လာလဲ၊ ဘယ္သူက
ဘာလုပ္လုိက္လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ ၀မ္းနည္းစြာ
ငုိေၾကြးေနပါတယ္။ ထူးျခားပုံမွာ သူမငိုေနခ်ိန္၌ ငိုသံ လုံး၀ မထြက္ပါ။
အေဆာင္မွဴး အပါအ၀င္ အေဆာင္ရွိ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို
ျပန္မေျဖႏုိင္ေတာ့ပါ။ တကိုယ္လုံး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ကိုယ္ပူလာတာကို
ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ သူမကုိ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ တင္ပုိ႕လုိက္ ရပါတယ္။
ေဆးရုံးေရာက္ျပီး ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထူးဆန္းစြာ စကားသံလုံး၀ မထြက္ဘဲ အ တဲ့
ပုံစံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေဆးရုံးရွိ ဆရာ၀န္မ်ားက အမ်ဳိးမ်ဳိး စမ္းသပ္
စစ္ေဆးေသာ္လည္း ကုိယ့္ခႏၶာတြင္ ထိခုိက္မွဳ လုံး၀ မေတြ႕ရွိရေပ။
ထုိေက်ာင္းသူသည္ တစုံတခုကို လုံး၀ စုိးရိမ္ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ပုံစံျဖင့္
စိတၱဇ ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ အဲဒီလုိပုံစံျဖင့္ ေဆးရုံးတြင္ ႏွစ္ပတ္နီးပါး
ၾကာျမင့္လာေသာ အခါ နယ္မွ မိဘမ်ား လုိက္လာျပီး နယ္သုိ႕ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္
သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္လေလာက္ ၾကာေသာအခါ ထုိေက်ာင္းသူသည္
ပုံမွန္အေနအထားျဖင့္ ေက်ာင္းသုိ႕ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါၾကမွ
သူမ လက္ေတြ႕ခန္းသို႕ မွတ္စု စာအုပ္ ျပန္ယူခဲ့ေသာ ထိန္႕လန္႕ဖြယ္
ျဖစ္ရပ္ဆန္းကို ေက်ာင္းသား ေလာကက ၾကားသိ ရပါတယ္။
သူမသည္ မွတ္စု စာအုပ္ယူရန္ လက္ေတြ႕ခန္းကို သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
အခန္းအတြင္းသုိ႕ ၀င္လုိက္ေသာ အခါ သူမထက္ အသက္ အရြယ္အရ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး
ၾကီးရင့္ေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ အခန္းအတြင္ ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္
ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ လုပ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမက ေက်ာင္းမွ သန္႕ရွင္းေရး
အလုပ္သမား ေအာင္ေမ့ျပီး ထုိလူၾကီးအား “က်မ မွတ္စု စာအုပ္ ေမ့က်န္ခဲ့လုိ႕
လာယူတာပါ” ဟု ျပဳံးျပျပီး အခန္းအတြင္းရွိ သူမ ထုိင္ခဲ့ေသာ စာေရးခုံမွ
စာအုပ္ကို လုိက္ရွာပါတယ္။ စာအုပ္ကုိ လုံး၀ မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ သူမက
ထုိလူၾကီးအား “ဒီနားမွာ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္မ်ား
ေတြ႕မိသလား”လုိ႕ေမးလုိက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိလူၾကီးက …
“ငါလည္း နင္လုိဘဲ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက
အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနတဲ့ ငါ့ညီမေလးကုိ လုိက္ရွာ ေနတာ ဒီေန႕ထိဘဲ”
“ရွင္၊ ဦးေလးက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း ကတည္းက ဦးေလး ညီမေလးကုိ
လုိက္ရွာေနတာ၊ ဦးေလး ဆုိလုိတာကို က်မ သေဘာ မေပါက္ဘူး”
“ေအး၊ မင္းနားလည္းေအာင္ ငါေျပာျပမယ္၊ ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက ငါနဲ႕
ငါ့ညီမေလးက ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ခဲ့တာေပါ့၊ စစ္တပ္က
ေသနတ္ေတြနဲ႕ ျပစ္တဲ့ေန႕မွာ ငါ့ညီမေလးကို ငါ စိတ္ပူလုိ႕
ဒီလက္ေတြ႕ခန္းဘက္ကို အလာ စစ္တပ္ကငါကုိ ျပစ္လုိက္လုိ႕ ငါေသသြားတာေပါ့၊
ဂ်ီးသရီးနဲ႕ ျပစ္တာေလ၊ မယံုရင္ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါေနာက္ေက်ာမွာ ဘာမွ
မရွိေတာ့ဘူး”
ဟု ဆုိျပီး ထုိလူၾကီးက သူ႕အက်ႌ ေနာက္ေက်ာကို လွန္ျပပါတယ္။
ထုိသုိ႕ လွန္ျပလုိက္ေသာ အခါ ထုိလူၾကီး ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ ဘာမွ မရွိဘဲ
ေသနတ္ႏွင့္ ျပစ္လုိက္ေသာ အခါ ပြင့္ထြက္သြားေသာ ပုံစံ အေခါင္းေပါက္ၾကီး
ျမင္ေတြ႕ ရပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိေက်ာင္းသူ ရုတ္တရက္ ေၾကာက္လန္႕သြားျပီး
လက္ေတြ႕ခန္း အတြင္းမွ အလ်င္အျမန္ ေျပးထြက္ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါ
ထြက္ေျပးသြားေသာ ေက်ာင္းသူအား ထုိလူၾကီးက အသံနက္ၾကီးျဖင့္
လွမ္းေျပာလုိက္ပါ ေသးတယ္။
“ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ငါ့ညီမေလးကို ေတြ႕ရင္ ငါဒီမွာ
ေစာင့္ေနတယ္လုိ႕ ေျပာေပးပါ၊ ညီမေလးရယ္”
ယင္းကိစၥ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚျပီး မယုံၾကည္ေသာ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသား
ႏွစ္ဦးသည္ ေလာင္းေၾကး ပုံစံ အေလာင္းအစား လုပ္၍ ယင္း သိပၸံ
လက္ေတြ႕ခန္းတြင္ ညဘက္ သြားေရာက္ အိပ္စက္ၾကပါတယ္။ မနက္ မုိးလင္းေသာ အခါ
ထုိေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးအား တကၠသုိလ္ အာဏာပုိင္မ်ားက တကၠသုိလ္မ်ား
ေဆးရုံးသို႕ ထပ္မံပို႕ေဆာင္ လုိက္ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။
မွတ္ခ်က။ ။။ http://asatekhwat.blogspot.com/2009/09/blog-post_21.html မွ ကူးယူသည္။
ပတ္၀န္းက်င္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွာ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ေက်ာေပါက္ၾကီး သရဲ”
ဇတ္လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။)
၁၉၈၁ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ ေက်ာင္းသူ လူနာ တစ္ဦး
အေရးေပၚအေျခအေနျဖင့္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ယင္းေက်ာင္းသူမွာ မာလာေဆာင္က ဟု
ေက်ာင္းသားေလာက ကဆုိၾကပါတယ္။ ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထုိေခတ္က ေဒသေကာလိပ္မွ
တဆင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပင္မတြင္ အထူးျပဳ သိပၸံဘာသာရပ္ တစ္ခုအား တက္ေရာက္
ပညာသင္ၾကား ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။
ထုိေက်ာင္းသူသည္ လက္ေတြ႕ခန္း (Practical room) တြင္ လက္ေတြ႕ ပညာရပ္မ်ား
သင္ၾကားျပီး မိမိ ေနထုိင္ရာ အေဆာင္သုိ႕အျခား ေက်ာင္းသူ
သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ျပန္လာ ခဲ့ပါတယ္။ အေဆာင္သုိ႕ မေရာက္မီ သူ႕မ၏
လြယ္အိတ္ အတြင္း၌ ပစၥည္း တစုံတခု ကုိ ရွာေဖြ ပါတယ္။ ထုိေနာက္
သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ “နင္တုိ႕ အေဆာင္ကို အရင္ျပန္ႏွင့္အုံး၊ ငါ့
မွတ္စုစာအုပ္ လက္ေတြ႕ခန္းမွာ က်န္ခဲ့ျပီး၊ အဲဒါ ျပန္သြား ယူလုိက္အုံးမယ္၊
နီးနီးေလးဘဲ
ကိစၥ မရွိဘူး၊ ငါ တစ္ေယာက္တည္း သြားလုိက္မယ္” လုိ႕ ေျပာျပီး
လက္ေတြ႕ခန္းဘက္သုိ႕ ထြက္ခြာ သြားပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ထုိေက်ာင္းသူႏွင့္ လမ္းခြဲျပီး
အေဆာင္သုိ႕ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ နာရီ၀က္ခန္႕ အၾကာတြင္ ထုိေက်ာင္းသူသည္
ေျခေထာက္တြင္ ဖိနပ္မပါဘဲ ေမာၾကီး ပန္းၾကီးျဖင့္ အေဆာင္အတြင္း သုိ႕
ေျပး၀င္ လာပါတယ္။ သူမအား ဘာျဖစ္လာလဲ၊ ဘယ္သူက
ဘာလုပ္လုိက္လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ ၀မ္းနည္းစြာ
ငုိေၾကြးေနပါတယ္။ ထူးျခားပုံမွာ သူမငိုေနခ်ိန္၌ ငိုသံ လုံး၀ မထြက္ပါ။
အေဆာင္မွဴး အပါအ၀င္ အေဆာင္ရွိ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို
ျပန္မေျဖႏုိင္ေတာ့ပါ။ တကိုယ္လုံး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ကိုယ္ပူလာတာကို
ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ သူမကုိ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ တင္ပုိ႕လုိက္ ရပါတယ္။
ေဆးရုံးေရာက္ျပီး ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထူးဆန္းစြာ စကားသံလုံး၀ မထြက္ဘဲ အ တဲ့
ပုံစံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေဆးရုံးရွိ ဆရာ၀န္မ်ားက အမ်ဳိးမ်ဳိး စမ္းသပ္
စစ္ေဆးေသာ္လည္း ကုိယ့္ခႏၶာတြင္ ထိခုိက္မွဳ လုံး၀ မေတြ႕ရွိရေပ။
ထုိေက်ာင္းသူသည္ တစုံတခုကို လုံး၀ စုိးရိမ္ ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ပုံစံျဖင့္
စိတၱဇ ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ အဲဒီလုိပုံစံျဖင့္ ေဆးရုံးတြင္ ႏွစ္ပတ္နီးပါး
ၾကာျမင့္လာေသာ အခါ နယ္မွ မိဘမ်ား လုိက္လာျပီး နယ္သုိ႕ ျပန္လည္ေခၚေဆာင္
သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္လေလာက္ ၾကာေသာအခါ ထုိေက်ာင္းသူသည္
ပုံမွန္အေနအထားျဖင့္ ေက်ာင္းသုိ႕ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါၾကမွ
သူမ လက္ေတြ႕ခန္းသို႕ မွတ္စု စာအုပ္ ျပန္ယူခဲ့ေသာ ထိန္႕လန္႕ဖြယ္
ျဖစ္ရပ္ဆန္းကို ေက်ာင္းသား ေလာကက ၾကားသိ ရပါတယ္။
သူမသည္ မွတ္စု စာအုပ္ယူရန္ လက္ေတြ႕ခန္းကို သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
အခန္းအတြင္းသုိ႕ ၀င္လုိက္ေသာ အခါ သူမထက္ အသက္ အရြယ္အရ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး
ၾကီးရင့္ေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္ အခန္းအတြင္ ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္
ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ လုပ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမက ေက်ာင္းမွ သန္႕ရွင္းေရး
အလုပ္သမား ေအာင္ေမ့ျပီး ထုိလူၾကီးအား “က်မ မွတ္စု စာအုပ္ ေမ့က်န္ခဲ့လုိ႕
လာယူတာပါ” ဟု ျပဳံးျပျပီး အခန္းအတြင္းရွိ သူမ ထုိင္ခဲ့ေသာ စာေရးခုံမွ
စာအုပ္ကို လုိက္ရွာပါတယ္။ စာအုပ္ကုိ လုံး၀ မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ သူမက
ထုိလူၾကီးအား “ဒီနားမွာ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္မ်ား
ေတြ႕မိသလား”လုိ႕ေမးလုိက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိလူၾကီးက …
“ငါလည္း နင္လုိဘဲ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက
အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနတဲ့ ငါ့ညီမေလးကုိ လုိက္ရွာ ေနတာ ဒီေန႕ထိဘဲ”
“ရွင္၊ ဦးေလးက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း ကတည္းက ဦးေလး ညီမေလးကုိ
လုိက္ရွာေနတာ၊ ဦးေလး ဆုိလုိတာကို က်မ သေဘာ မေပါက္ဘူး”
“ေအး၊ မင္းနားလည္းေအာင္ ငါေျပာျပမယ္၊ ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက ငါနဲ႕
ငါ့ညီမေလးက ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းအတူတူ တက္ခဲ့တာေပါ့၊ စစ္တပ္က
ေသနတ္ေတြနဲ႕ ျပစ္တဲ့ေန႕မွာ ငါ့ညီမေလးကို ငါ စိတ္ပူလုိ႕
ဒီလက္ေတြ႕ခန္းဘက္ကို အလာ စစ္တပ္ကငါကုိ ျပစ္လုိက္လုိ႕ ငါေသသြားတာေပါ့၊
ဂ်ီးသရီးနဲ႕ ျပစ္တာေလ၊ မယံုရင္ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါေနာက္ေက်ာမွာ ဘာမွ
မရွိေတာ့ဘူး”
ဟု ဆုိျပီး ထုိလူၾကီးက သူ႕အက်ႌ ေနာက္ေက်ာကို လွန္ျပပါတယ္။
ထုိသုိ႕ လွန္ျပလုိက္ေသာ အခါ ထုိလူၾကီး ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္ ဘာမွ မရွိဘဲ
ေသနတ္ႏွင့္ ျပစ္လုိက္ေသာ အခါ ပြင့္ထြက္သြားေသာ ပုံစံ အေခါင္းေပါက္ၾကီး
ျမင္ေတြ႕ ရပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိေက်ာင္းသူ ရုတ္တရက္ ေၾကာက္လန္႕သြားျပီး
လက္ေတြ႕ခန္း အတြင္းမွ အလ်င္အျမန္ ေျပးထြက္ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါ
ထြက္ေျပးသြားေသာ ေက်ာင္းသူအား ထုိလူၾကီးက အသံနက္ၾကီးျဖင့္
လွမ္းေျပာလုိက္ပါ ေသးတယ္။
“ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ငါ့ညီမေလးကို ေတြ႕ရင္ ငါဒီမွာ
ေစာင့္ေနတယ္လုိ႕ ေျပာေပးပါ၊ ညီမေလးရယ္”
ယင္းကိစၥ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚျပီး မယုံၾကည္ေသာ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသား
ႏွစ္ဦးသည္ ေလာင္းေၾကး ပုံစံ အေလာင္းအစား လုပ္၍ ယင္း သိပၸံ
လက္ေတြ႕ခန္းတြင္ ညဘက္ သြားေရာက္ အိပ္စက္ၾကပါတယ္။ မနက္ မုိးလင္းေသာ အခါ
ထုိေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးအား တကၠသုိလ္ အာဏာပုိင္မ်ားက တကၠသုိလ္မ်ား
ေဆးရုံးသို႕ ထပ္မံပို႕ေဆာင္ လုိက္ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။
မွတ္ခ်က။ ။။ http://asatekhwat.blogspot.com/2009/09/blog-post_21.html မွ ကူးယူသည္။
Ghost of singapore
ေက်ာင္းေဟာင္း-
စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကတည္းက တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း (မူရင္းေရးသူမွ အမည္ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိပါ) မွာ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြဟာ ေခ်ာက္ျခားစရာအသံေတြၾကားခဲ့ရတယ္လို႔ သတင္းပို႔ၾကျပီး ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလည္း ညအခါမွာ အလင္းေရာင္ေတြ
ျဖာေနတာျမင္ရေၾကာင္းေျပာၾကပါတယ္။ ေကာလဟာလေတြထဲမွာ ပိတ္ထားရတဲ့အိမ္သာအေၾကာင္း လဲပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီအိမ္သာရဲ႕ၾကမ္းျပင္မွာ ဖ်က္မရတဲ့
ေသြးကြက္ေတြရွိတယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ညတိုင္း အျဖဴေရာင္မိန္းမတစ္ေယာက္အိမ္သာထဲမွာငိုေနတာကို ၾကားရျမင္ၾကရတယ္ေျပာပါတယ္။ အခုတေလာမွာေတာ့အဲဒီအေဆာက္အအံုကို ျဖိဳခ်လိုက္ျပီးျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
Bedok က အိမ္ခန္းေတြ- Bedok Reservoir မွာရွိတဲ့တိုက္ခန္းတြဲေတြဟာ လူမေနေတာ့ေပမယ့္ ခုထိရွိေနတုန္းပါ။
(ေလ့လာခ်င္ေသာ္ရ၏) အခန္းတစ္ခုမွာ တစ္အိမ္သားလံုးသတ္ေသသြားၾကတာရွိျပီး ေနာက္လူတစ္ေယာက္ဟာလည္း ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ သရဲေၾကာင့္
အသက္ဆံုးရွံဳးသြားတာရွိပါတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ အဲဒီနားကလူေတြဟာ ညဘက္မွာ လူမေနတဲ့အခန္းေတြဆီက အလင္းေရာင္ေတြကိုေတြ႕ရတယ္လို႔
ဆိုၾကပါတယ္။
သခ်ီဳင္း- စင္ကာပူမွာရွိတဲ့သခ်ိဳင္းတစ္ခုမွာထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေတြၾကံဳၾကရပါတယ္။ ျဖတ္သန္းသြားသူအခ်ိဳ႕ဟာသခ်ိဳင္းကေန
ေခၚသံေတြၾကားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ သခ်ိဳင္းမွာ တ၀ဲလည္လည္ သြားေနတဲ့ သရဲေတြကိုျမင္ရေၾကာင္းသတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ့ထားတဲ့
မုန္႔ေတြစားစရာေတြမွာ သြားရာေတြေတြ႕ရေလ့ရွိပါတယ္။ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေခါက္သံေတြကိုၾကားရပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြေခြးေတြကလည္း
သခ်ိဳင္းကုန္းဘက္ကိုလွည့္ျပီး ေဟာင္တာ ေအာ္ၾကတာေတြေတြ႕ၾကရပါတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို အခုအခ်ိန္အထိၾကံဳရတုန္းပဲ ဆိုပဲ။
ခ်န္ဂီ beach-
အဲဒီမွာကေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္ကသတ္ခံရတဲ့ တရုတ္သရဲေတြေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္တဲ့။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြဟာ ငိုသံနဲ႕ေအာ္သံေတြၾကား ရေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ ေခါင္းျပတ္ေတြဟာ ေရြ႕လ်ားသြားလာေနေၾကာင္း ေခါင္းမပါတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေတြဟာကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက ္ေလွ်ာက္သြားေနၾကတာကို ျမင္ရတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကပါတယ္။ ေက့စ္ေတြထဲမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္းေၾကာင့္က်န္ခဲ့တဲ့ေသြးကြက္ေတြကို ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ပါေသးတယ္။
ခ်န္ဂီၤက beach houses ေတြ-
မိသားစုေတြဟာ သူတို႔အားလပ္ရက္ေတြမွာ ကမ္းေျခကို လာျပီး ေနထိုင္ဖို႔ ငွားရမ္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔ ေတြကေတာ့ ကံဆိုးသူေတြပါ။
သရဲအေျခာက္ခံရလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ကို တစ္စံုတေယာက္ကေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရခ်ိဳးေနရင္းမျမင္ရပဲပါးရိုက္ခံရပါတယ္။ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ငိုသံကို ၾကားၾကရပါတယ္။ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြအဆိုအရေတာ့တံခါးေတြဟာ မရပ္မနား ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ သရဲပူးခံရျခင္းနဲ႕သရဲကိုျမင္ရျခင္းေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္။ေျဖရွင္းႏိုင္စြမး္မရွိေသးတဲ့အဲဒီကိစၥေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ျဖစ္ေနဆဲပါ။
East Coast ကမ္းေျခ-
အဲဒီကမ္းေျခမွာကေတာ့ လွည့္လည္သြားလာေနတဲ့ သရဲေတြေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ကမ္းေျခမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူေတြဟာ တစ္ခါတရံမွာ အျဖဴေရာင္
အဆင္းရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုျမင္ၾကရပါတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့အသံဗလံေတြၾကားရေၾကာင္းလဲ သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ အဲဒီပင္လယ္မွာ
လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေရနစ္ေသဆံုးဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညအခါ ေရကူးျခင္းကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြားျခင္းတို႔ျပဳမယ္ဆိုရင္ သတိထားသင့္ပါေၾကာင္း။
MRT ဘူတာရံုမ်ား-
တစ္ခ်ိဳ႕ stations ေတြဟာ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးရထားမွာစီးနင္းတဲ့လူအခ်ိဳ႕ဟာ အဲဒီ stations ေတြမွာ ေခါင္းမပါတဲ့လူေတြ
လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ကိုျမင္ၾကရတယ္လိုၾကပါတယ္။ ရယ္သံေတြနဲ႕အသံေတြကိုၾကားရေၾကာင္းလည္း သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ သရဲေျခာက္တယ္လို႔
နာမည္ၾကီးတဲ့ station ေတြကေတာ့ Bishan, Braddell, Newton, Novena, ToaPayoh, Tanjong Pager နဲ႕ Jurong East တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ http://www.mandalaygazette.com/23981/travel မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကတည္းက တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း (မူရင္းေရးသူမွ အမည္ေဖာ္ျပထားျခင္းမရွိပါ) မွာ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြဟာ ေခ်ာက္ျခားစရာအသံေတြၾကားခဲ့ရတယ္လို႔ သတင္းပို႔ၾကျပီး ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြကလည္း ညအခါမွာ အလင္းေရာင္ေတြ
ျဖာေနတာျမင္ရေၾကာင္းေျပာၾကပါတယ္။ ေကာလဟာလေတြထဲမွာ ပိတ္ထားရတဲ့အိမ္သာအေၾကာင္း လဲပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီအိမ္သာရဲ႕ၾကမ္းျပင္မွာ ဖ်က္မရတဲ့
ေသြးကြက္ေတြရွိတယ္လို႔ဆိုၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြကေတာ့ ညတိုင္း အျဖဴေရာင္မိန္းမတစ္ေယာက္အိမ္သာထဲမွာငိုေနတာကို ၾကားရျမင္ၾကရတယ္ေျပာပါတယ္။ အခုတေလာမွာေတာ့အဲဒီအေဆာက္အအံုကို ျဖိဳခ်လိုက္ျပီးျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
Bedok က အိမ္ခန္းေတြ- Bedok Reservoir မွာရွိတဲ့တိုက္ခန္းတြဲေတြဟာ လူမေနေတာ့ေပမယ့္ ခုထိရွိေနတုန္းပါ။
(ေလ့လာခ်င္ေသာ္ရ၏) အခန္းတစ္ခုမွာ တစ္အိမ္သားလံုးသတ္ေသသြားၾကတာရွိျပီး ေနာက္လူတစ္ေယာက္ဟာလည္း ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ သရဲေၾကာင့္
အသက္ဆံုးရွံဳးသြားတာရွိပါတယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ အခုအခ်ိန္အထိ အဲဒီနားကလူေတြဟာ ညဘက္မွာ လူမေနတဲ့အခန္းေတြဆီက အလင္းေရာင္ေတြကိုေတြ႕ရတယ္လို႔
ဆိုၾကပါတယ္။
သခ်ီဳင္း- စင္ကာပူမွာရွိတဲ့သခ်ိဳင္းတစ္ခုမွာထူးဆန္းအံ့ၾသဖြယ္ေတြၾကံဳၾကရပါတယ္။ ျဖတ္သန္းသြားသူအခ်ိဳ႕ဟာသခ်ိဳင္းကေန
ေခၚသံေတြၾကားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ သခ်ိဳင္းမွာ တ၀ဲလည္လည္ သြားေနတဲ့ သရဲေတြကိုျမင္ရေၾကာင္းသတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ ကန္ေတာ့ထားတဲ့
မုန္႔ေတြစားစရာေတြမွာ သြားရာေတြေတြ႕ရေလ့ရွိပါတယ္။ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေခါက္သံေတြကိုၾကားရပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြေခြးေတြကလည္း
သခ်ိဳင္းကုန္းဘက္ကိုလွည့္ျပီး ေဟာင္တာ ေအာ္ၾကတာေတြေတြ႕ၾကရပါတယ္။ အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကို အခုအခ်ိန္အထိၾကံဳရတုန္းပဲ ဆိုပဲ။
ခ်န္ဂီ beach-
အဲဒီမွာကေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္ကသတ္ခံရတဲ့ တရုတ္သရဲေတြေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္တဲ့။ ျဖတ္သြားျဖတ္လာေတြဟာ ငိုသံနဲ႕ေအာ္သံေတြၾကား ရေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ ေခါင္းျပတ္ေတြဟာ ေရြ႕လ်ားသြားလာေနေၾကာင္း ေခါင္းမပါတဲ့ ကိုယ္ခႏၶာေတြဟာကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက ္ေလွ်ာက္သြားေနၾကတာကို ျမင္ရတယ္လို႔လဲ ေျပာၾကပါတယ္။ ေက့စ္ေတြထဲမွာ သတ္ျဖတ္ျခင္းေၾကာင့္က်န္ခဲ့တဲ့ေသြးကြက္ေတြကို ျမင္တဲ့သူတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ပါေသးတယ္။
ခ်န္ဂီၤက beach houses ေတြ-
မိသားစုေတြဟာ သူတို႔အားလပ္ရက္ေတြမွာ ကမ္းေျခကို လာျပီး ေနထိုင္ဖို႔ ငွားရမ္းေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ခ်ိဳ႔ ေတြကေတာ့ ကံဆိုးသူေတြပါ။
သရဲအေျခာက္ခံရလို႔ျဖစ္ပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ သူတို႔ကို တစ္စံုတေယာက္ကေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္လို႔ ခံစားၾကရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေရခ်ိဳးေနရင္းမျမင္ရပဲပါးရိုက္ခံရပါတယ္။ လူအခ်ိဳ႕ကေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ငိုသံကို ၾကားၾကရပါတယ္။ မ်က္ျမင္သက္ေသေတြအဆိုအရေတာ့တံခါးေတြဟာ မရပ္မနား ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ သရဲပူးခံရျခင္းနဲ႕သရဲကိုျမင္ရျခင္းေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္။ေျဖရွင္းႏိုင္စြမး္မရွိေသးတဲ့အဲဒီကိစၥေတြဟာ ဒီေန႔အထိ ျဖစ္ေနဆဲပါ။
East Coast ကမ္းေျခ-
အဲဒီကမ္းေျခမွာကေတာ့ လွည့္လည္သြားလာေနတဲ့ သရဲေတြေျခာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ကမ္းေျခမွာလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူေတြဟာ တစ္ခါတရံမွာ အျဖဴေရာင္
အဆင္းရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ကိုျမင္ၾကရပါတယ္။ ထူးဆန္းတဲ့အသံဗလံေတြၾကားရေၾကာင္းလဲ သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ အဲဒီပင္လယ္မွာ
လူအေတာ္မ်ားမ်ား ေရနစ္ေသဆံုးဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညအခါ ေရကူးျခင္းကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ေလွ်ာက္သြားျခင္းတို႔ျပဳမယ္ဆိုရင္ သတိထားသင့္ပါေၾကာင္း။
MRT ဘူတာရံုမ်ား-
တစ္ခ်ိဳ႕ stations ေတြဟာ သရဲေျခာက္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးရထားမွာစီးနင္းတဲ့လူအခ်ိဳ႕ဟာ အဲဒီ stations ေတြမွာ ေခါင္းမပါတဲ့လူေတြ
လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ ကိုျမင္ၾကရတယ္လိုၾကပါတယ္။ ရယ္သံေတြနဲ႕အသံေတြကိုၾကားရေၾကာင္းလည္း သတင္းပို႔ၾကပါတယ္။ သရဲေျခာက္တယ္လို႔
နာမည္ၾကီးတဲ့ station ေတြကေတာ့ Bishan, Braddell, Newton, Novena, ToaPayoh, Tanjong Pager နဲ႕ Jurong East တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။
မွတ္ခ်က္။ ။ http://www.mandalaygazette.com/23981/travel မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
ရႊာဦးေက်ာင္းက သရဲတေစၦမ်ား
အစြဲအလမ္းတစ္ခုခု ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သူမ်ား ၊
လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား
ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု
. . .
သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိသလား ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ တကယ္ရွိေကာင္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ လူေတြက စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေၿပာေနႀကတာလည္း ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္နိဳင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကို သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိပါသည္ ဟုလာေၿပာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုခ်င္မွ ယံုမိမွာပါ။ သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္မရွိပါဟု ေၿပာလာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုမည္ မဟုတ္ပါ။ ဒီေလာကမွာ သိပၸံပညာႏွင့္ ရွင္းၿပ၍ မရေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္ ဟုကြ်န္ေတာ္ ယံုႀကည္ပါသည္။ ေသသြားၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိေကာင္း ရွိမည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္လက္ခံထားပါသည္။ ေသသြားၿပီးသူ ၿပန္၀င္စား တတ္သည္ ဆိုတာလည္း ၿဖစ္နိုဳင္ပါသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လူမ်ားၿပန္၀င္စား တာလားဟု အၿမဲ ငယ္ငယ္က ေတြးခဲ့ရပါသည္။ အဲဒီအေႀကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ ႀကံဳမွ ေသခ်ာ ေၿပာၿပပါ ဦးမည္။ လူ ့ၿပည္ဆိုတာ ရွိသလို နတ္ၿပည္ႏွင့္ ငရဲၿပည္ ဆိုတာလည္း ရွိေကာင္းရွိနိဳင္ပါသည္။ အဲဒီဟာေတြ အၿပင္ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြလည္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ အစြဲအလမ္းတစ္ခုခု ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သူမ်ား ၊ လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား ဟာ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အဲဒီ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာမွာ ေရာက္ေနသူမ်ားသည္ တခါတရံမွာ လူ ့ေလာကမွ တခိ်ဳ ့လူမ်ား ႏွင့္ ထူးဆန္စြာ ဆက္သြယ္လို ့ ရတတ္ပါသည္။ ဒီအရာအားလံုး သည္ ကြ်န္ေတာ္ ႀကားဖူးနား၀ႏွင့္ ထင္ၿမင္ခ်က္မ်ားသာ ၿဖစ္သည္ သိပၸံပညာ အေနႏွင့္ သက္ေသၿပ၍ ရေသာ အရာမ်ား မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာၿပမည့္ ရြာဦးေက်ာင္းမွ သရဲ တေစၦမ်ား အေႀကာင္းကို လည္း တကယ့္ အၿဖစ္မွန္ဟုလည္း ကြ်န္ေတာ္ မေၿပာလိုပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ သက္ေသလည္း မၿပနိဳင္ပါ။ မည္သူက ကြ်န္ေတာ့္အားေၿပာၿပသည္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာမၿပနိဳင္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ ထားေစလိုပါသည္။
( ယူကလစ္ပင္ႏွင့္ ေနထိုင္မေကာင္းၿဖစ္ေသာဆရာေတာ္ )
ရြာဦးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းမွာ အလြန္အရိ္ပ္ေကာင္းေသာ အပင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စိမ္းစိမ္းစုိစို ရွိလွပါသည္။ ေႏြရာသီ တြင္ပင္ အလြန္ အရိပ္ေကာင္း၍ ကေလးမ်ား အၿမဲ ေဆာ့ကစားရာ လူႀကီးမ်ား အၿမဲ စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုရာ ေနရာ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ အဲဒီအပင္မ်ားထဲမွ ယူကလစ္ပင္တစ္ပင္သည္ ေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ခုႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေပါက္ေနသည္ ။ အရြက္အကိုင္းမ်ား ေလတိုက္လွ်င္ အၿမဲ က်ိဳးက်သည္။ တေန ့တြင္ ဆရာေတာ္ တပါးသည္ အကိုင္းမ်ား က်ိဳးက်ေနသည္ကို ၿမင္ေသာ အခါ အနီးအနားတြင္ လူရွိပါက အႏ ၱရာယ္ ရွိနိဳင္သည့္ အတြက္ ယူကလစ္ပင္ႀကီးအား ခုတ္ပစ္ရန္ စီမံေတာ့သည္။ ခုတ္ေနစဥ္ အတြင္း အကိုင္းတစ္ခု က်ိဳးက်၍ ဆရာေတာ္သည္ ေၿခေထာက္ ပြန္းသြားသည္။ ” ဒီယူကလစ္ပင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ၿမန္ၿမန္ ခုတ္ပစ္တာေကာင္းတယ္ဟု ” လႊတ္ကနဲ ေအာ္ဟစ္ ေၿပာဆိုလိုက္မိသည္။ မ်ားမႀကာမီေန ့မ်ားမွာ ယူကလစ္ပင္ ခုတ္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေနထိုင္မေကာင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဗိုက္ကနာသလို ၀မ္းကလည္းသြားသည္။ ေဆးေသာက္ ေဆးကုသ ေသာ္လည္း မေပ်ာက္နိဳင္ပဲ ကုတင္ေပၚတြင္သာ တလဲွလွဲ ႏွင့္ေနေနရသည္။
တေန ့ ဆြမ္းစားအၿပီး စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုေနခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဆီသို ့ အၿပင္မွ အသက္ႀကီးႀကီး ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ လူတေယာက္ ၀င္လာၿပီး ေလွ်က္ထားသည္မွာ ” ဤဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ၿဖစ္ေနပါသလား ။ ၿဖစ္ေနလွ်င္ ၿဖစ္ရသည္မွာ ဆရာေတာ္သည္ အပင္တစ္ပင္အား အခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေဒါသထြက္၍ လုပ္လိုက္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေတာင္းပန္ၿပီး ေနရာအသစ္ေပးလိုက္လွ်င္ အဆင္ေၿပသြားမည္ ၿဖစ္ေႀကာင္း ” ေလွ်က္တင္ခဲ့သည္။ စကားေၿပာေနစဥ္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္သည္ တၿခားကိစၥ ေႀကာင့္ သတိ ေသခ်ာ မၿပဳမိလိုက္မိေပ ။ သတိထားမိေသာ အခါ ထိုလူႀကီးသည္ မရိွေတာ့ပါ ။ ဘယ္ကလည္း ဘယ္သူသိလည္း ေမးၿမန္းေသာအခါ ေက်ာင္းက မည္သူကမွ မသိ မေတြ ့မိေႀကာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားႀကသည္။
ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနေသာ ဆရာေတာ္သည္လည္း သက္သာ မလာပဲ တစ္ေန ့တစ္ၿခား ပို၍ ဆိုးလာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ဟုတ္ေသာ္လည္း အၿမတ္၊ မဟုတ္ေသာ္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ ဟုတြက္ခါ လူႀကီးေၿပာခဲ့ေသာ စကားကို သတိရ၍ လူႀကီး အႀကံၿပဳခ်က္အတိုင္း လုပ္ရန္ ဆံုးၿဖစ္လိုက္သည္ ။ ခုတ္ထားေသာ ယူကလစ္ပင္ ႀကီး အနားသြား၍ ေတာင္းပန္စကား ေၿပာႀကားေပးသည္ ။ “ဤယူကလစ္အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနခဲ့ေသာသူ၊ အပင္အား ခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္မိေသာ ဘုန္းႀကီးအား အၿပစ္မယူရန္ ၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို ႀကည့္၍ ဘုန္းႀကီးက ခုတ္ခဲ့တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ေဘးနားက သရက္ပင္အား သူကို အစားေပးပါေႀကာင္း ၊ သရက္ပင္တြင္ ေၿပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ရန္ ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သူမ်ားကို ေနာင္ ဒုကၡ မေပးရန္ ေတာင္းပန္ ” ေၿပာဆိုသည္။ ေနာက္ေန ့မ်ားမွ စ၍ ေနထိုင္မေကာင္းေသာ ဆရာေတာ္သည္ သိသိသာသာ အေၿခအေန တိုးတက္၍ ၿပန္ေကာင္းမြန္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ တုိက္ဆိုင္သြားတာလည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္မယ္။ တကယ္လည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္နိဳင္သည္ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ႀကားဘူးသည္မွာ အပင္ႀကီးမ်ားကို ခုတ္သည့္အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေတာအုပ္မ်ားကို ရွင္းေသာအခါမွာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သခ်ႋဳင္းကုန္းမ်ားကို ေရႊ ့ေၿပာင္းေသာ အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ နဂိုေနရာမ်ားတြင္ ရိွေကာင္း ရွိေနနိဳင္ေသာသူမ်ား ေနရာမေပ်ာက္ေအာင္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ အမ်က္မထြက္ေအာင္ သူတို ့အား ေနရာအသစ္ ေပးထားရပါသည္။ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေတာင္းရပါသည္။ ဤ အယူအဆြဲကို ယံုႀကည္သူမ်ားရွိသလို မယံုသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၿဖစ္ဖူးတာေလးေတြလည္း ရွိ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အား ေဆးကုသေပးေသာ ဆရာႀကံ ရွင္းၿပခဲ့သည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ေတာ့ ၊ မယံုတယံုေပမဲ့ အရွံဳးမရွိဟု တြက္ခါ အပင္မ်ား ခုတ္ခါနီးတိုင္း ခြင့္ေတာင္းတတ္သည့္ အက်င့္ စြဲေနပါသည္။
( က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားေပၚမွ မနန္းၿဖဴေစာ )
ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ တေန ့တြင္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ခရီး ထြက္ခဲ့ႀကသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ကိုရင္ႀကီး ေလးပါး ပါလာသည္ ။ ေတာင္ေပၚတက္စဥ္ လမ္းခုလတ္ တစ္ေနရာ၌ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ လမ္းေဘး ေက်ာက္တံုးမ်ားေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား အနားေရာက္လာေသာ အခါ အမ်ိဳးသမီးတို ့သည္ သူတို ့ႏွင့္ပါလာေသာ ေရကို ကပ္သည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား နားေနစဥ္ သူတို ့သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚသုိ ့ လိုက္ခဲ့ခ်င္ပါေႀကာင္း ၊ လမ္းတြင္ ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ေက်ာင္းတိုင္ဆရာေတာ္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ဘုရားအတူ လိုက္ဖူး ေစခ်င္ပါေသာ္လည္း မသင့္ေတာ္ေႀကာင္း မိန္းကေလးမ်ားအား ကိုယ့္လမ္းကိုသြားႀကတာ ပိုသင့္ေတာ္ေႀကာင္း ေၿပာႀကားၿပီး ေတာင္ေပၚသို ့ဆက္တက္ခဲ့ႀကသည္။
ဆရာေတာ္မ်ား ေတာင္ေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါ အံ့ႀသဖြယ္ရာ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ အရင္ေရာက္ႏွင့္သည္ကို ေတြ ့ရသည္။ ေမးၿမန္းႀကည့္ေသာ အခါ သူငယ္မေလးမ်ားသည္ သူတို ့လာေနႀကမို ့လို ့ ၿဖတ္လမ္းေတြ သိသၿဖင့္ အရင္ ေရာက္ႏွင့္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း မတင္မက် ေၿပာၿပသည္ ။ သူငယ္မေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားအား ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း လက္ခံ၍ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းေပးလိုက္သည္ ။ ေတာင္ေအာက္သို ့ ၿပန္ႀကြခါနီးတြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါး နားကပ္၍ “ေနာင္ ကံမကုန္လွ်င္ ၿပန္ဆံုလိုေႀကာင္း ႏွင့္ သူ ့နာမည္မွာ မႏွင္းၿဖဴေစာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ သူ ့အား သတိတရ လိုအပ္တာရွိလွ်င္ တမ္းတလိုက္ ေစခ်င္ေႀကာင္း ” ဦးခ်၍ ေရွာက္ထားခဲ့သည္။ တအံ့တႀသႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ၿပန္ႀကြခဲ့ႀကသည္။ အၿပန္လမ္းတြင္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ခဲ့သည္ ။ လမ္းခုလတ္တြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ေရပူေရေအး အႀကိမ္ႀကိမ္ ကပ္ခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္ – နဲနဲရွည္သြားၿပီ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မည္။ ကိုရင္ႀကီး ၊ မနန္းၿဖဴေစာ ၊ ယူကလစ္ပင္ မွ သရက္ပင္ေရာက္သြားေသာ သူ ၊ အၿပဳစားခံရေသာ ကိုရင္ေလး ၊ ဆရာေတာ္ ၿမင္ေတြ ့လိုက္ေသာ အရက္ၿမင့္ၿမင့္ အသားမဲမဲ သူ ၊ သေၿပပင္ေအာက္နားက ကိုရင္ေလး ေမြးထားေသာ သရဲေလး ႏွစ္ေကာင္ အေႀကာင္းမ်ား ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေၿပာၿပေတာ့မယ္ဗ်ာ ။ ကြ်န္ေတာ့္အား ေၿပာၿပသည့္ သူမ်ားသည္ ယံုႀကည္ေလာက္၍ ကြ်န္ေတာ္ အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ အၿဖစ္အပ်က္ မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္အစက ေၿပာခဲ့တာကို မေမ့ႀကပါႏွင့္ ၊ ဤ အရာမ်ားကို ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ မွတ္ထားေစလိုပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ www.ainmat.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား
ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု
. . .
သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိသလား ကြ်န္ေတာ္ မသိပါ။ တကယ္ရွိေကာင္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ လူေတြက စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေၿပာေနႀကတာလည္း ၿဖစ္ခ်င္ ၿဖစ္နိဳင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကို သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္ရွိပါသည္ ဟုလာေၿပာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုခ်င္မွ ယံုမိမွာပါ။ သရဲ တေစၦမ်ား တကယ္မရွိပါဟု ေၿပာလာလွ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္ ယံုမည္ မဟုတ္ပါ။ ဒီေလာကမွာ သိပၸံပညာႏွင့္ ရွင္းၿပ၍ မရေသာ အရာမ်ားစြာ ရွိသည္ ဟုကြ်န္ေတာ္ ယံုႀကည္ပါသည္။ ေသသြားၿပီးလွ်င္ ေနာက္ဘ၀ဆိုတာ ရွိေကာင္း ရွိမည္ ဟု ကြ်န္ေတာ္လက္ခံထားပါသည္။ ေသသြားၿပီးသူ ၿပန္၀င္စား တတ္သည္ ဆိုတာလည္း ၿဖစ္နိုဳင္ပါသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း လူမ်ားၿပန္၀င္စား တာလားဟု အၿမဲ ငယ္ငယ္က ေတြးခဲ့ရပါသည္။ အဲဒီအေႀကာင္းမ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ ႀကံဳမွ ေသခ်ာ ေၿပာၿပပါ ဦးမည္။ လူ ့ၿပည္ဆိုတာ ရွိသလို နတ္ၿပည္ႏွင့္ ငရဲၿပည္ ဆိုတာလည္း ရွိေကာင္းရွိနိဳင္ပါသည္။ အဲဒီဟာေတြ အၿပင္ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြလည္း ရွိနိဳင္ပါသည္။ အစြဲအလမ္းတစ္ခုခု ႀကီးၿပီး ေသသြားတဲ့သူမ်ား ၊ လတ္တေလာ အစိမ္းေသ ေသသြားတဲ့သူမ်ား ဟာ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာေတြမွာ က်န္ေနတတ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အဲဒီ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ ေနရာမွာ ေရာက္ေနသူမ်ားသည္ တခါတရံမွာ လူ ့ေလာကမွ တခိ်ဳ ့လူမ်ား ႏွင့္ ထူးဆန္စြာ ဆက္သြယ္လို ့ ရတတ္ပါသည္။ ဒီအရာအားလံုး သည္ ကြ်န္ေတာ္ ႀကားဖူးနား၀ႏွင့္ ထင္ၿမင္ခ်က္မ်ားသာ ၿဖစ္သည္ သိပၸံပညာ အေနႏွင့္ သက္ေသၿပ၍ ရေသာ အရာမ်ား မဟုတ္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာၿပမည့္ ရြာဦးေက်ာင္းမွ သရဲ တေစၦမ်ား အေႀကာင္းကို လည္း တကယ့္ အၿဖစ္မွန္ဟုလည္း ကြ်န္ေတာ္ မေၿပာလိုပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ႀကံဳေတြ ့ခဲ့ရတာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ သက္ေသလည္း မၿပနိဳင္ပါ။ မည္သူက ကြ်န္ေတာ့္အားေၿပာၿပသည္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေၿပာမၿပနိဳင္ပါ။ ဒါေႀကာင့္ စာဖတ္သူမ်ား ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ ထားေစလိုပါသည္။
( ယူကလစ္ပင္ႏွင့္ ေနထိုင္မေကာင္းၿဖစ္ေသာဆရာေတာ္ )
ရြာဦးက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းမွာ အလြန္အရိ္ပ္ေကာင္းေသာ အပင္ႀကီးမ်ားႏွင့္ စိမ္းစိမ္းစုိစို ရွိလွပါသည္။ ေႏြရာသီ တြင္ပင္ အလြန္ အရိပ္ေကာင္း၍ ကေလးမ်ား အၿမဲ ေဆာ့ကစားရာ လူႀကီးမ်ား အၿမဲ စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုရာ ေနရာ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ အဲဒီအပင္မ်ားထဲမွ ယူကလစ္ပင္တစ္ပင္သည္ ေက်ာင္းေဆာင္ တစ္ခုႏွင့္ နီးကပ္စြာ ေပါက္ေနသည္ ။ အရြက္အကိုင္းမ်ား ေလတိုက္လွ်င္ အၿမဲ က်ိဳးက်သည္။ တေန ့တြင္ ဆရာေတာ္ တပါးသည္ အကိုင္းမ်ား က်ိဳးက်ေနသည္ကို ၿမင္ေသာ အခါ အနီးအနားတြင္ လူရွိပါက အႏ ၱရာယ္ ရွိနိဳင္သည့္ အတြက္ ယူကလစ္ပင္ႀကီးအား ခုတ္ပစ္ရန္ စီမံေတာ့သည္။ ခုတ္ေနစဥ္ အတြင္း အကိုင္းတစ္ခု က်ိဳးက်၍ ဆရာေတာ္သည္ ေၿခေထာက္ ပြန္းသြားသည္။ ” ဒီယူကလစ္ပင္ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ ၿမန္ၿမန္ ခုတ္ပစ္တာေကာင္းတယ္ဟု ” လႊတ္ကနဲ ေအာ္ဟစ္ ေၿပာဆိုလိုက္မိသည္။ မ်ားမႀကာမီေန ့မ်ားမွာ ယူကလစ္ပင္ ခုတ္ခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္သည္ ေနထိုင္မေကာင္း ၿဖစ္ပါသည္။ ဗိုက္ကနာသလို ၀မ္းကလည္းသြားသည္။ ေဆးေသာက္ ေဆးကုသ ေသာ္လည္း မေပ်ာက္နိဳင္ပဲ ကုတင္ေပၚတြင္သာ တလဲွလွဲ ႏွင့္ေနေနရသည္။
တေန ့ ဆြမ္းစားအၿပီး စကားစၿမည္ ေၿပာဆိုေနခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဆီသို ့ အၿပင္မွ အသက္ႀကီးႀကီး ေခါင္းေပါင္းႏွင့္ လူတေယာက္ ၀င္လာၿပီး ေလွ်က္ထားသည္မွာ ” ဤဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္ တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း ၿဖစ္ေနပါသလား ။ ၿဖစ္ေနလွ်င္ ၿဖစ္ရသည္မွာ ဆရာေတာ္သည္ အပင္တစ္ပင္အား အခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္လိုက္ေသာေႀကာင့္ အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနေသာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေဒါသထြက္၍ လုပ္လိုက္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ထိုတစ္စံုတစ္ေယာက္အား ေတာင္းပန္ၿပီး ေနရာအသစ္ေပးလိုက္လွ်င္ အဆင္ေၿပသြားမည္ ၿဖစ္ေႀကာင္း ” ေလွ်က္တင္ခဲ့သည္။ စကားေၿပာေနစဥ္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္သည္ တၿခားကိစၥ ေႀကာင့္ သတိ ေသခ်ာ မၿပဳမိလိုက္မိေပ ။ သတိထားမိေသာ အခါ ထိုလူႀကီးသည္ မရိွေတာ့ပါ ။ ဘယ္ကလည္း ဘယ္သူသိလည္း ေမးၿမန္းေသာအခါ ေက်ာင္းက မည္သူကမွ မသိ မေတြ ့မိေႀကာင္း ဆရာေတာ္ဘုရားကို ေလွ်ာက္ထားႀကသည္။
ေနမေကာင္းၿဖစ္ေနေသာ ဆရာေတာ္သည္လည္း သက္သာ မလာပဲ တစ္ေန ့တစ္ၿခား ပို၍ ဆိုးလာသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ ဘုရားသည္ ဟုတ္ေသာ္လည္း အၿမတ္၊ မဟုတ္ေသာ္လည္း အက်ိဳးမယုတ္ ဟုတြက္ခါ လူႀကီးေၿပာခဲ့ေသာ စကားကို သတိရ၍ လူႀကီး အႀကံၿပဳခ်က္အတိုင္း လုပ္ရန္ ဆံုးၿဖစ္လိုက္သည္ ။ ခုတ္ထားေသာ ယူကလစ္ပင္ ႀကီး အနားသြား၍ ေတာင္းပန္စကား ေၿပာႀကားေပးသည္ ။ “ဤယူကလစ္အပင္၌ မွီခိုလွ်က္ ေနခဲ့ေသာသူ၊ အပင္အား ခြင့္မေတာင္းပဲ ခုတ္မိေသာ ဘုန္းႀကီးအား အၿပစ္မယူရန္ ၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးကို ႀကည့္၍ ဘုန္းႀကီးက ခုတ္ခဲ့တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ ေဘးနားက သရက္ပင္အား သူကို အစားေပးပါေႀကာင္း ၊ သရက္ပင္တြင္ ေၿပာင္းေရႊ ့ေနထိုင္ရန္ ႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွ သူမ်ားကို ေနာင္ ဒုကၡ မေပးရန္ ေတာင္းပန္ ” ေၿပာဆိုသည္။ ေနာက္ေန ့မ်ားမွ စ၍ ေနထိုင္မေကာင္းေသာ ဆရာေတာ္သည္ သိသိသာသာ အေၿခအေန တိုးတက္၍ ၿပန္ေကာင္းမြန္လာသည္။
ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ဒီကိစၥ တုိက္ဆိုင္သြားတာလည္း ၿဖစ္ေကာင္းၿဖစ္မယ္။ တကယ္လည္း ၿဖစ္ခ်င္ၿဖစ္နိဳင္သည္ ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ႀကားဘူးသည္မွာ အပင္ႀကီးမ်ားကို ခုတ္သည့္အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ ေတာအုပ္မ်ားကို ရွင္းေသာအခါမွာပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ သခ်ႋဳင္းကုန္းမ်ားကို ေရႊ ့ေၿပာင္းေသာ အခါပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ နဂိုေနရာမ်ားတြင္ ရိွေကာင္း ရွိေနနိဳင္ေသာသူမ်ား ေနရာမေပ်ာက္ေအာင္ ဒုကၡမေရာက္ေအာင္ အမ်က္မထြက္ေအာင္ သူတို ့အား ေနရာအသစ္ ေပးထားရပါသည္။ ခြင့္ၿပဳခ်က္ေတာင္းရပါသည္။ ဤ အယူအဆြဲကို ယံုႀကည္သူမ်ားရွိသလို မယံုသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္ ကေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၿဖစ္ဖူးတာေလးေတြလည္း ရွိ ၊ ကြ်န္ေတာ့္အား ေဆးကုသေပးေသာ ဆရာႀကံ ရွင္းၿပခဲ့သည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့ေတာ့ ၊ မယံုတယံုေပမဲ့ အရွံဳးမရွိဟု တြက္ခါ အပင္မ်ား ခုတ္ခါနီးတိုင္း ခြင့္ေတာင္းတတ္သည့္ အက်င့္ စြဲေနပါသည္။
( က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားေပၚမွ မနန္းၿဖဴေစာ )
ေက်ာင္းတိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားသည္ တေန ့တြင္ က်ိဳက္ထီးရိုးဘုရားဖူး ခရီး ထြက္ခဲ့ႀကသည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႏွင့္ ကိုရင္ႀကီး ေလးပါး ပါလာသည္ ။ ေတာင္ေပၚတက္စဥ္ လမ္းခုလတ္ တစ္ေနရာ၌ အမ်ိဳးသမီးငယ္ ေလးႏွစ္ေယာက္သည္ လမ္းေဘး ေက်ာက္တံုးမ်ားေပၚတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား အနားေရာက္လာေသာ အခါ အမ်ိဳးသမီးတို ့သည္ သူတို ့ႏွင့္ပါလာေသာ ေရကို ကပ္သည္ ။ ဆရာေတာ္မ်ား နားေနစဥ္ သူတို ့သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္ ေတာင္ေပၚသုိ ့ လိုက္ခဲ့ခ်င္ပါေႀကာင္း ၊ လမ္းတြင္ ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ေက်ာင္းတိုင္ဆရာေတာ္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားႏွင့္တိုင္ပင္ကာ ဘုရားအတူ လိုက္ဖူး ေစခ်င္ပါေသာ္လည္း မသင့္ေတာ္ေႀကာင္း မိန္းကေလးမ်ားအား ကိုယ့္လမ္းကိုသြားႀကတာ ပိုသင့္ေတာ္ေႀကာင္း ေၿပာႀကားၿပီး ေတာင္ေပၚသို ့ဆက္တက္ခဲ့ႀကသည္။
ဆရာေတာ္မ်ား ေတာင္ေပၚသို ့ေရာက္ေသာအခါ အံ့ႀသဖြယ္ရာ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ အရင္ေရာက္ႏွင့္သည္ကို ေတြ ့ရသည္။ ေမးၿမန္းႀကည့္ေသာ အခါ သူငယ္မေလးမ်ားသည္ သူတို ့လာေနႀကမို ့လို ့ ၿဖတ္လမ္းေတြ သိသၿဖင့္ အရင္ ေရာက္ႏွင့္တာ ၿဖစ္ေႀကာင္း မတင္မက် ေၿပာၿပသည္ ။ သူငယ္မေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ ဆရာေတာ္မ်ားအား ေရေအး ေရေႏြး ကပ္ခ်င္ပါေႀကာင္း ေလွ်ာက္ထားသည္။ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း လက္ခံ၍ ဆုမြန္ေကာင္းမ်ား ေတာင္းေပးလိုက္သည္ ။ ေတာင္ေအာက္သို ့ ၿပန္ႀကြခါနီးတြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ကိုရင္ႀကီးတစ္ပါး နားကပ္၍ “ေနာင္ ကံမကုန္လွ်င္ ၿပန္ဆံုလိုေႀကာင္း ႏွင့္ သူ ့နာမည္မွာ မႏွင္းၿဖဴေစာ ၿဖစ္ေႀကာင္း ၊ သူ ့အား သတိတရ လိုအပ္တာရွိလွ်င္ တမ္းတလိုက္ ေစခ်င္ေႀကာင္း ” ဦးခ်၍ ေရွာက္ထားခဲ့သည္။ တအံ့တႀသႏွင့္ ဆရာေတာ္မ်ားလည္း ၿပန္ႀကြခဲ့ႀကသည္။ အၿပန္လမ္းတြင္ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေရာက္ခဲ့သည္ ။ လမ္းခုလတ္တြင္ သူငယ္မေလးႏွစ္ေယာက္သည္ ေရပူေရေအး အႀကိမ္ႀကိမ္ ကပ္ခဲ့သည္။
မွတ္ခ်က္ – နဲနဲရွည္သြားၿပီ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မည္။ ကိုရင္ႀကီး ၊ မနန္းၿဖဴေစာ ၊ ယူကလစ္ပင္ မွ သရက္ပင္ေရာက္သြားေသာ သူ ၊ အၿပဳစားခံရေသာ ကိုရင္ေလး ၊ ဆရာေတာ္ ၿမင္ေတြ ့လိုက္ေသာ အရက္ၿမင့္ၿမင့္ အသားမဲမဲ သူ ၊ သေၿပပင္ေအာက္နားက ကိုရင္ေလး ေမြးထားေသာ သရဲေလး ႏွစ္ေကာင္ အေႀကာင္းမ်ား ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္မွ ဆက္ေၿပာၿပေတာ့မယ္ဗ်ာ ။ ကြ်န္ေတာ့္အား ေၿပာၿပသည့္ သူမ်ားသည္ ယံုႀကည္ေလာက္၍ ကြ်န္ေတာ္ အတြက္ကေတာ့ တကယ့္ အၿဖစ္အပ်က္ မ်ားၿဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္အစက ေၿပာခဲ့တာကို မေမ့ႀကပါႏွင့္ ၊ ဤ အရာမ်ားကို ႀကားဖူးေသာ ပံုၿပင္မ်ား အၿဖစ္သာ မွတ္ထားေစလိုပါသည္။
မွတ္ခ်က္။ ။ www.ainmat.com မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။